Bizarre vertoning.

Nadat ik had mogen bepleiten dat mijn bezwaar ontvankelijk moest worden verklaard mocht Bob Sikkema uitleggen was er mis was met de overwegingen die de raad gebruikt had om het taxatierapport geheim te verklaren.

De eerste overweging berust op een slimme verdraaiing van de feiten. Omdat het taxatierapport betrekking had op het hele project mocht het rapport pas openbaar gemaakt worden na afloop van het project, was de bewering.

Het rapport had echter alleen maar tot doel te beoordelen of een voorgestelde exploitatieopzet (met behulp van een taxatie) marktconform was.

Na de conclusie, dat het bewijs van marktconformiteit (door het taxatierapport) was geleverd, kon de Anterieure Overeenkomst (op basis van de exploitatieopzet) worden opgemaakt en door partijen getekend.

Na ondertekening bepaalt de AO wat er tussen partijen is afgesproken en speelt de taxatie verder geen enkele rol. Wie de conclusie heeft getrokken dat er sprake was van een marktconforme exploitatieopzet is niet duidelijk.

Heeft de taxateur die conclusie getrokken of heeft die alleen maar een reeks ramingen gepresenteerd, waaruit het college de conclusie heeft getrokken dat het bewijs van marktconformiteit is geleverd.

Het college heeft de exploitatieopzet van Orez bv geheim verklaard en ook de taxatie van die exploitatieopzet geheim verklaard, maar beweert wel, dat de taxatie uitwijst dat de exploitatieopzet marktconform is.

Inmiddels beschikken we echter over een exploitatieopzet van hetzelfde project waaruit blijkt dat de exploitatiewaarde 30 miljoen hoger is dan de waarde die door de gemeente marktconform is verklaard.

Als de gemeente gevraagd wordt het bewijs van marktconformiteit te leveren vraagt ze de raad om dit bewijs geheim te verklaren.

Uiteraard zijn de overwegingen van de raad om tot geheimverklaring over te gaan tijdens de hoorzitting ter sprake gebracht, maar omdat noch de juridische afdeling, noch de vertegenwoordiger van de raad kennis hadden van de tekst van het rapport bleven vragen onbeantwoord en verzandde uiteindelijk alles in veronderstellingen.

Alle door de raad gebruikte argumenten om het rapport geheim te verklaren berusten op door het college aangereikte feiten, waarvan de juistheid niet kan worden gecontroleerd, omdat de feiten geheim zijn verklaard.

Na anderhalf uur was deze bizarre vertoning voorbij.

Rechtmatige weigering?

Het college heeft geweigerd het taxatierapport openbaar te maken, dat volgens haar het bewijs is, dat het REZ onder marktconforme voorwaarden aan Orez bv is verkocht.

Ze heeft de raad op kinderlijk eenvoudige wijze de mond weten te snoeren over de inhoud van het rapport.

Er zit niet anders op, dan om aan de bestuursrechter te vragen of de weigering het rapport openbaar te maken rechtmatig is

De WOB noemt een aantal rechtmatige redenen voor weigering. De door het college gegeven reden behoort daar mijns inziens niet toe. Eenzelfde mening heeft de WOB deskundige van Radar uitgesproken.

Zelf naar de bestuursrechter gaan was niet langer mogelijk, omdat de termijn dat te kunnen doen was verstreken. Het had te veel tijd in beslag genomen om de raad over te halen kennis te nemen van de inhoud van het rapport en vervolgens een oordeel uit te spreken.

Het oordeel van de raad (tijdens de raadsvergadering van 25 mei 2021) was in meerderheid, maak het taxatierapport openbaar. Het college heeft tot dusver nagelaten om aan dat verzoek van de raad gehoor te geven.

Er valt met geen zekerheid te zeggen, of ze er ooit gehoor aan zal geven. Er zit dus niets anders op, dan de rechter te vragen of hij de rechtmatigheid van de weigering (door het college) wil vaststellen.

Om dat te bewerkstelligen, dient er een nieuw verzoek te worden gedaan, zodat op basis daarvan een nieuwe mogelijkheid kan ontstaan om de rechtsvraag aan de rechter te kunnen voorleggen.

Dat verzoek is begin augustus door Bob Sikkema gedaan, waardoor het college daar begin september antwoord op dient te hebben gegeven.

Als gezegd, mag er van worden uitgegaan, dat ook zijn verzoek geweigerd zal worden. Om precies dezelfde reden als waarom mijn verzoek werd geweigerd.

De te nemen volgende stap is dan, om de rechtmatigheid van het college besluit, de openbaarmaking van het rapport te weigeren, bij de bestuursrechter te gaan betwisten.

Het besluit daarover dient Bob binnen 6 weken te nemen. Zolang het college niet zal proberen de loop van het recht te verhinderen mag een uitspraak voor de verkiezingen worden verwacht.

Zicht op strand?

Vrijdag het mooie bericht, dat de vergunning voor het ophogen van het strand is verleend. Zodat de 1000 m³ zand, die Droomparkmanager Thomas de Boer zegt te hebben klaar liggen, kan worden aangevoerd.

Waarmee er een eerste stap gezet wordt in het opknappen van het publieke deel van het recreatieoord.

Waar de kersverse huurders van recreatiewoningen op het campingterrein ook gebruik van zullen gaan maken.

Hun resort heet Enkhuizer Strand en dan wek je toch de verwachting dat ergens in de nabije omgeving van het resort een strand te vinden moet zijn.

Verder heeft Bob Sikkema zijn eerste column geplaatst. Geschreven vanuit de ambitie om raadslid te worden.

Nogmaals, hij heeft direct toegang tot het blog, bepaalt zijn eigen onderwerpen en de frequentie waarin hij schrijft. Mogelijk verschillen we in de toekomst van mening, maar voor wat betreft zijn eerste column was daarvan nog geen sprake.

Vooral de zin “we hoeven enkel vertrouwen te hebben in onszelf” sprak me aan.

Mijn eigen vertaling is, dat we vertrouwen moeten hebben in de democratie als methode om ons te besturen en niet gaan verlangen naar een “sterke” man, die alles wel even zal oplossen.

Of de rigor mortis waar een bureaucratisch bestuur altijd weer op uitdraait.

Als democratie goed genoeg is om mensen aan de macht te helpen, dan zou ze ook goed genoeg moeten zijn om dezelfde mensen de macht weer te ontnemen, zodra ze misbruik van die macht maken.

Bijvoorbeeld, door haar te gebruiken om te voorkomen dat de waarheid aan het licht komt.

Stilzitten is geen optie

Als je met je armen over elkaar zit, zal alles je worden afgenomen wat je lief is.

Veel mensen zien de wereld nog steeds door een roze bril. Alles in “ons instituut” is afgemeten en afgewogen en voor alles wat niet lekker werkt, is een escalatie mogelijk of een borging in de zin van een instantie die toezicht houdt.

Zo is de theorie. Zo is het zoals velen het leren op school en zo is het zoals velen het nog steeds zien.

Maar ondertussen zijn de zekerheden overgeleverd aan bestuurders die alleen maar met zichzelf bezig zijn (draaideurpolitici) en de controlerende macht is enkel nog een extra stoel tijdens het overleg, die eigenlijk niet erg kritisch is.

Macht corrumpeert. Altijd.

Geef mensen macht en ze willen alles naar hun hand zetten, hun vriendjes tegoed doen en hun paadje zeker stellen. Altruïsme kom je niet veel meer tegen. Vooringenomenheid en (eigen) belangen des te meer.

Ondertussen zijn we in Enkhuizen zover dat het recreatiegebied is opgezwolgen door de commercie. Ons collectief wordt voor een fooi weggegeven. Het recreatiegebied waar menig Enkhuizer een deel van zijn jeugd heeft besteed, is binnenkort niet meer.

Een recreatiegebied waar de laatste 20+ jaar al niets meer aan werd gedaan. Maar waar moet de jeugd naartoe? Waar moeten de inwoners recreëren? Waar is nog ruimte om wat te organiseren?

Alles wat van ons was, kerken, buurthuizen, publiekelijke faciliteiten, zwembaden, recreatiegebied, het is of gaat allemaal weg. Opgeheven of voor een bodem prijs verkocht. Het gaat al decennialang van ons af.

En ondanks dat er veel dingen niet meer onderhouden hoeven te worden omdat ze er niet meer zijn, stijgt de gemeentebelasting alsmaar door, jaar op jaar. We krijgen steeds minder terug voor elke euro die we aan gemeentebelasting betalen.

De gang van zaken rondom het Enkhuizer Zand laat de onderhandelingsvaardigheden van ons bestuur zien. Het lijkt vooralsnog niet echt een evenwichtige deal. We krijgen nagenoeg niets voor de grond, we betalen nog jaren mee aan diverse (onderhouds-) kosten en de vruchten zijn nagenoeg volledig voor de park eigenaar. Het voelt gewoon alsof we, wederom, worden bestolen.

Laat ik duidelijk zijn, ik ben niet tegen een huisjespark. Maar ik ben wel tegen het opgeven van ons recreatiegebied. Het één hoeft het ander ook niet in de weg te staan. Wat ik wil weten, wat zijn de verplichtingen van ons als stad en wat kunnen we nog verwachten.

Mede daarom mijn WOB verzoek voor een kopie van de afspraken (het deel nog wat in duister is gehuld). Een klein puzzelstukje in het grote speurwerk van Pim.

Maar waarom komt de Raad niet op voor het recreatiegebied voor de burgers en een goede prijs voor (een deel van) de grond? Zit de Raad te dicht op B&W en zijn ze te amicaal, zodat ze niet kritisch meer kunnen zijn?

Praten ze niet meer met de burger? Waarom zijn ze zo mak, zo tam? Wie lobbyt er voor ons? De burger. Wij zouden moeten bepalen, maar ondertussen worden we als ongewenst gezien. We zijn de regie compleet kwijt. We zitten als ratten in de val, nul tegenkracht en de uitverkoop gaat maar door.

Diegene die ons collectief kan beschermen, zijn we zelf. Maar ook enkel met dat in gedachte kunnen we succesvol zijn. Gecombineerd met directe vertegenwoordiging om scheef schaatsen voor te zijn.

We hoeven enkel vertrouwen te hebben in onszelf.

Volgende blog over 2 weken; Het recept voor een beter democratie.