Bureaucratische dominantie.

Hoewel de raad nog geen verzoek gedaan had om ook de offerte van Tuin cs openbaar te maken, heeft gemeente alvast Droomparken gevraagd om haar zienswijze daarover kenbaar te maken.

Liefst voor de raadsvergadering op 22 juni natuurlijk, maar als dat niet lukt dan kan er vast wel uitstel worden gegeven tot de eerstvolgende raadsvergadering, die gepland staat op 28 september.

De zienswijze van Droomparken kan dan gelijktijdig besproken worden met het rapport van het externe bureau, dat de gemeente adviseert over hoe om te gaan met het verzoek om openbaarheid van de in de motie genoemde stukken. Een werkwijze die toch al de voorkeur had van wethouder Heutink.

Het advies zal daarom geen verrassing opleveren. Voor externe deskundigen geldt nu eenmaal het adagium, dat “wie betaalt, bepaalt”. Deze opvatting zal wel weer onbetamelijk worden gevonden in bureaucratische kringen, maar de praktijk leert ons, dat het vaker wel, dan niet voorkomt.

Vast staat, dat het college tot dusver hemel en aarde heeft bewogen om geheim te kunnen houden onder welke omstandigheden de overeenkomst met Orez tot stand is gekomen. Dat standpunt zullen ze echt niet laten varen op advies van een, door henzelf aangestelde en betaalde “deskundige”.

Natuurlijk valt de raad te verwijten, dat ze zich zo makkelijk terzijde heeft laten schuiven waar het ging om project REZ. Echter dat is gebeurd en niet meer terug te draaien. Het ontslaat de raad niet van de verplichting om de gang van zaken te evalueren.

Een bezigheid waar de raad zelden de tijd voor neemt, naar ik aanneem omdat ze liever niet wordt geconfronteerd met haar eigen tekortkomingen. Zie in dat verband ook de steeds weer uitgestelde evaluatie van het raadsbrede akkoord.

Zo is er nog steeds geen antwoord op de vraag, waarom alle van belang zijnde besluiten (op aandringen van het college) buiten de raad om moesten worden genomen.

Ik denk daarbij aan het besluit om het oorspronkelijke plan, uitgifte op basis van erfpacht, te verlaten zonder daarover met de raad te overleggen. Ook artikel 169.4 van de gemeentewet, die het college de verplichting oplegt om de raad in staat te stellen wensen en bedenkingen ter kennis van het college te brengen, alvorens ze een besluit neemt over grondverkoop, is nooit door het college nageleefd.

Het is beschamend, dat de raad genoegen heeft genomen met een nauwelijks leesbare versie van de Anterieure Overeenkomst, waarin de bedragen door het college zijn weggelakt. Dat men pas na lang soebatten van mijn kant, de moeite heeft genomen om kennis te nemen van documenten die bepalend zijn geweest voor het aangaan van de overeenkomst met Orez.

Minstens net zo beschamend is het dat, als er uiteindelijk wordt toegestaan om het taxatierapport in te zien, de raad genoegen neemt met een beperking in de tijd die er voor beschikbaar wordt gesteld.

Ik heb politiek al eerder omschreven als een worsteling tussen bureaucratische opvattingen (van college en ambtenaren) en democratische opvattingen (zoals die door de raad zouden moeten worden gerepresenteerd).

De herinrichting van het REZ is van meet af aan een project geweest waarbij (op verzoek van de bureaucraten) democratische opvattingen doelbewust werden afgezwakt en genegeerd.

Nu het aan de bureaucraten is om verantwoording af te leggen over het door hen gevoerde beleid barst het bureaucratisch verzet van alle kanten los en wordt alles in het werk gesteld om democratisch toezicht tegen te werken en onmogelijk te maken.

Om tot een gezonde en evenwichtige bestuurscultuur te komen zou het goed zijn, als de raad zich voor eens en altijd zou ontworstelen aan de gebruikelijke bureaucratisch dominantie en zou leren om haar functie (toezichthouder op de bureaucratie) naar behoren te vervullen.

Besluiten wat je wilt.

Laat een meerderheid van de raad zich met een kluitje het riet in sturen, nog veel treuriger zijn de opvattingen van de fractievoorzitters van PvdA, D66 en CU/SGP.

Deze drie heren zijn dusdanig gebureaucratiseerd, dat ze van “haast” spreken als er raadsleden zijn die zichzelf (2 1/2 jaar nadat de overeenkomst van kracht werd) de vraag stellen, op grond waarvan de concessie (tot herinrichting van het REZ), eigenlijk is verleend aan Orez bv.

Voor het schamele bedrag van € 335.000,- is circa 170.000 m² grond verkocht. Inclusief een vergunning voor het plaatsen van recreatiewoningen.

Aan een rechtspersoon zonder personeel, geld of ervaring en met geen ander doel voor ogen dan de overeenkomst (eenmaal gesloten) onmiddellijk weer door te verkopen.

Alleen al de verkoop van kavels in het villapark zal de nieuwe eigenaar van de overeenkomst 20 miljoen opleveren, terwijl de kavels op de camping nog eens 5,5 miljoen zullen opleveren.

Uiteraard zullen er ook kosten moeten worden gemaakt. Zoals het bouwrijp maken van de grond en het investeren in de openbare ruimte. Kosten voor toezicht en voor het verkrijgen van de noodzakelijke vergunningen.

Al die kosten waren opgenomen in de offerte die namens Orez door P. Tuin en partners was voorgelegd. Kosten, die vervolgens door het college beoordeeld werden als marktconform. Kosten, die voor gewone burgers tot op de dag van vandaag geheim gehouden worden, maar waar raadsleden wel kennis van mogen nemen.

Er is me verteld, dat de bovenstaande drie heren zich nooit de moeite hebben getroost om aan de weet te komen, wat die door Tuin cs geraamde (en door de gemeente marktconform verklaarde) kosten inhielden. Veel te veel moeite neem ik aan.

Ze weten dus niet, dat volgens het taxatierapport de geraamde kosten, inclusief aanleg het strand op 12,5 miljoen waren begroot. Ze hadden aan de hand van de Droomparken brochures zelf kunnen berekenen, dat alleen al de kavelverkoop in het villapark zo’n 25,5 miljoen zal opleveren.

Ergo een winst van 100% op het geïnvesteerde bedrag. Daarboven komt de winst op de verkoop van recreatiewoningen en een jaarlijkse opbrengst uit de verhuur van woningen.

Maar in plaats van langs de zijlijn hun bezorgdheid uit te blijven spreken over zaken waarvan ze (door eigen laksheid) nauwelijks weet hebben, zouden ze hun gebrek aan kennis ook kunnen proberen aan te vullen door iets te ondernemen.

Door het inzien van de door Tuin cs verstrekte offerte bijvoorbeeld, zodat ze niet blind hoeven te varen op de menig van Droomparken over de offerte (en de mening van het college over de mening van Droomparken over de offerte) maar zelf kunnen vaststellen in hoeverre de offerte bedrijfsgeheimen bevat.

Als ze goed opletten ontdekken ze misschien ook wel de tamelijk in het oog springende denkfout die in offerte gemaakt wordt. Namelijk dat ze wel de kosten behorende bij een gebiedsexploitatie bevatten, maar dat de opbrengst niet wordt meegeteld.

En wie weet ontdekken ze dan ook wel, dat er geen sprake is van vertrouwelijk verstrekte bedrijfs- en fabricage gegevens waar wethouder en burgemeester zo smakelijk over weten te vertellen.

Overigens kunnen hun collega raadsleden precies hetzelfde doen. Inzage vragen in de offerte die destijds door Tuin cs is uitgebracht. Hoeven ze ook niet te wachten op de mening van Droomparken, maar kunnen ze eind juni besluiten wat ze willen.

Kluitje in het riet.

Gisteravond vergaderde de raad. Onder andere over de motie over het openbaar maken van documenten die betrekking hebben op de tussen de gemeente en Orez bv gesloten overeenkomst over de herinrichting van het REZ.

Wethouder Heutink liet de raad weten dat het college de motie omarmde, omdat ook het college een warm voorstander was van openbaarheid. Als bewijs liet ze weten, dat men Droomparken om een zienswijze had gevraagd over de vraag of zij bezwaar had tegen het openbaar maken van de exploitatieopzet, die destijds door Tuin cs “vertrouwelijk” aan de gemeente was verstrekt.

Droomparken heeft tot 22 juni de tijd gekregen om haar zienswijze neer te leggen bij de gemeente. Voor de raad aanleiding om het college tot die datum uitstel te verlenen voor het openbaar maken van documenten.

Overigens maakte de offerte van Orez (waar Droomparken zijn mening over dient te geven) geen deel uit van de openbaar te maken documenten.

Anders gezegd, na interventie van de burgemeester stemde de raad er mee in, dat de in de motie genoemde documenten pas openbaar gemaakt hoefde te worden gemaakt, nadat Droomparken haar zienswijze over de openbaarmaking van een (niet in de motie genoemd document) kenbaar had gemaakt.

Het vragen om een zienswijze was volgens van Zuylen een formaliteit waar aan voldaan moest worden. Verder was de zienswijze van niet van doorslaggevende betekenis voor het (uiteindelijk) door het college te nemen besluit.

Logisch, de exploitatieopzet was (zo als ik eerder betoogde) niet meer dan een offerte. Dat offertes vertrouwelijk zijn is duidelijk. Dat die vertrouwelijkheid wordt opgeheven zodra de offerte is geaccepteerd en het werk is gegund evenzeer.

Het werd daarom pas gênant werd toen burgemeester van Zuijlen zich als dienaar van de wet beriep op de WOB artikel 10.1c

Het verstrekken van informatie blijft achterwege voor zover dit bedrijfs- en fabricagegegevens betreft, die door natuurlijke personen of rechtspersonen vertrouwelijk aan de overheid zijn meegedeeld.

Het gaat hier om het openbaar maken van een offerte. Ze bevat ramingen van inkomsten en uitgaven. Die ramingen zijn marktconform verklaard, zodat het volstrekt onaannemelijk is dat die ramingen bedrijfs- en fabricage gegevens bevatten die vertrouwelijk van aard zijn.

Zelfs in het zeer onwaarschijnlijke geval, dat de offerte bedrijfsgegevens zou bevatten die vertrouwelijk zijn meegedeeld dan volstaat het om dat deel van de offerte zwart te lakken en kan het resterende deel van de offerte openbaar worden gemaakt.

Het college (inclusief de burgemeester) schamen zich er overduidelijk niet voor om uitvluchten te blijven verzinnen, om zodoende de inhoud van de gedane offerte zo lang mogelijk geheim te kunnen houden.

De reden hiervoor is duidelijk. De offerte berust namelijk op een denkfout, die zowel door de ambtenaar als de bestuurder opgemerkt had moeten worden en die een miljoenenverlies voor de gemeente opleverde.

In plaats van inzage te vragen in de offerte (exploitatieopzet) en de opgesomde belemmeringen naar waarde te beoordelen blijft de raad wachten op de mening van Droomparken en de mening die het college daar dan weer over heeft.

Trouwens, waarom is de mening van Droomparken (over een offerte die ze niet heeft uitgebracht) belangrijk. Waarom niet de mening van Tuin cs gevraagd? Is het verder niet zo, dat al het werk waartoe Orez bv zich had verplicht uitgevoerd zou worden door onderaannemers.

Dus over wiens bedrijfs- en fabricagegegevens hebben we het hier eigenlijk.

Het simpele feit is, dat het college hemel en aarde beweegt om te voorkomen dat de raad tot het besef komt, dat door onbekwaam handelen van ambtenaren en bestuurders de gemeente miljoenen aan inkomsten is misgelopen.

Elke normaal denkende burger beseft dat, zodra hem wordt verteld dat het hele gebied voor € 335.000,- van de hand is gedaan. Alleen de raad lijkt daarover nog steeds in het duister te tasten en laat zich voor de zoveelste keer met een kluitje het riet in sturen.

Deel uit maken.

Naast Van Galen (CDA) is er dus nu ook Van Gangelen (EV!) die in zijn bijdrage “Schot voor de boeg” (op dit blog) pleit voor het openbaar maken van het taxatierapport. Aannemende dat ze voor hun fractie spreken is het wachten dus op de SP, Enkhuizen Lokaal en HEA. Die samen in staat zijn er voor te zorgen dat er op korte termijn iets gaat gebeuren.

Pas als het rapport openbaar is kan het worden besproken, kunnen de diverse argumenten tegen elkaar worden afgewogen en kan er een definitief oordeel worden gegeven.

Het bezwaar dat Van Zuijlen en Heutink naar voren hebben gebracht tegen de openbaarmaking, snijdt geen hout. De opvatting, dat Droomparken een voordeel zou hebben als ze de inhoud van het taxatierapport zou kennen is onzin.

Het rapport is het spiegelbeeld van de exploitatieopzet die Orez heeft ingediend en dat Droomparken (als nieuwe eigenaar van Orez) in haar bezit heeft. Daarom zal het taxatierapport geen enkele verrassing voor haar bevatten.

De gemeente heeft Orez de concessie tot de herinrichting van het REZ verstrekt in ruil voor een bescheiden tegemoetkoming. € 335.000,-.

Een concessie is een vergunning van de  overheid die anderen uitsluit. De verkrijger van de concessie of concessiehouder krijgt dus een monopolie  (alleenrecht) op bijvoorbeeld een stuk grondgebied. (Wikipedia)

Eens gegeven blijft gegeven. Het heeft geen enkele zin om te streven naar een eenzijdige ontbinding van die reeds gegeven opdracht.

Dus alleen als bij de uitvoering niet wordt nagekomen wat er is beloofd in de AO kan er gereclameerd worden. Het niet doorgegaan van het plan “Vesting” (met haar aanzienlijke besparing van de kosten voor de ontwikkelaar) lag nogal voor de hand, maar gemeente en ontwikkelaar (inmiddels Droomparken) hebben dat probleem kennelijk tot beider tevredenheid opgelost.

Dan het niet nakomen van de bepaling in de AO dat er in het plandeel camping geen recreatiewoningen zullen worden opgericht.

Deze bepaling is van belang om de grondwaarde vast te stellen. Voor de normale kampeermiddelen wordt die geraamd op € 1.300,- per kavel. Echter, de kavelwaarde voor recreatiewoningen is echter al gauw € 80.000,- per kavel.

Het is, dankzij een WOB verzoek, duidelijk geworden, dat door Droomparken (voor wat betreft dit plandeel) nooit een verzoek tot planwijziging is ingediend. Het lijkt me dat formeel overleg over deze kwestie gewenst is en niet langer moet worden uitgesteld.

Er zijn nu nog 70 kavels in geding, maar dat aantal kan zich in de toekomst heel makkelijk verdubbelen.

Naast het feit dat de raming van Base Value openbaar gemaakt moet worden zou er een eind moeten komen aan de totale desinteresse over de financiële gevolgen van de gemaakte afspraken met OREZ.

Doeltreffend gedemonstreerd door de partijen, die het te veel moeite vonden om het taxatierapport te gaan inzien.

Als je het te veel moeite vindt, om te onderzoeken waar de afspraken die er met Orez zijn gemaakt op zijn gebaseerd, dan ben je volgens mij niet uit het juiste hout gesneden om, na de verkiezingen in 2022, nog deel uit te gaan maken van de gemeenteraad.

Compromitteren

Dat de doorsnee burger zich laat wijsmaken, dat we, dank zij Orez, straks over een mooi strand beschikken is tot daar aan toe, maar van raadsleden verwacht ik toch een aanzienlijk realistischer kijk op de werkelijkheid.

Orez had geen personeel en niet meer dan € 250,- eigen vermogen. Het strand dat ze laat aanleggen betalen we gewoon zelf. Waarschijnlijk aanzienlijk meer, dan als we er (als gemeente) zelf de opdracht voor hadden gegeven.

De daarvoor geraamde kosten, ruim 3.5 miljoen euro, wordt netjes in mindering gebracht op de grondprijs. Hetzelfde geldt voor 10 jaar gratis onderhoud van het openbaar gebied. Betalen we ook zelf, omdat het ook in mindering wordt gebracht op de aankoopprijs van de grond.

Orez bv begon met € 250,- aan eigen vermogen en eindigt naar alle waarschijnlijkheid met miljoenen aan eigen vermogen. Doordat ze de gemeente allerhande “gratis” diensten heeft weten aan te smeren.

Het is niet zonder reden, dat het college de rekensommen (op basis waarvan de overeenkomst is gesloten) geheim proberen te houden. Zelf na een vluchtige beschouwing van de posten besef je dat er niets deugt van de gegeven voorstelling van zaken.

Feitelijk is al de grond gratis ter beschikking gesteld en is van 10 jaar zwembad bijdrage en 10 jaar toeristenbelasting (samen 1.9 miljoen) niet meer over dan de schamele € 335.000,-.

Ik begrijp dat mevrouw Keesman een boekhoudkantoor heeft en ik vind het onbegrijpelijk, dat zij met haar expertise, dit over het hoofd heeft gezien.

Waarbij als verzachtende omstandigheid geldt, dat inzage in de stukken tot een half uur was beperkt. [les voor de volgende keer, vooraf nooit akkoord gaan met een beperking van de inzagetijd].

Maar die verzachtende omstandigheid geldt natuurlijk niet voor Van Zuijlen en Heuting, die naar eigen zeggen al een behoorlijk tijdje meegaan. Beide hebben meer dan voldoende tijd gehad om te kunnen vaststellen, dat de gemeente zich tot slachtoffer heeft laten maken van een valse voorstelling van zaken.

Zodat dat zij zich, door hun verzet tegen de openbaarmaking van die stukken, alleen maar compromitteren.