Verlies van vertrouwen.

• 

• 

• 

• 

Mijn laatste bericht (voor Pasen) ging over leiderschap en de daarbij behorende kwaliteiten. Naar aanleiding van een tweet van mevrouw Keesman, lokale fractievoorzitter van de SP.

In haar tweet sprak ze over het gedrag van de landelijke partijen D66 en het CDA en de schade die ze met hun optreden (in de landelijke politiek) hadden toegebracht aan het vertrouwen in de democratie.

En wie zijn de grootste verliezers? Inderdaad vertrouwen en de democratie en vertrouwen in de democratie. #D66 heeft hier de kans laten lopen op nieuw leiderschap en het #CDA laat hierbij zijn eigen #Omzigt in de kou staan. En dan moet Pieter ook nog loyaal zijn aan deze club🤔

— Margreet Keesman (@MargreetKeesman) April 2, 2021

Grote woorden en verwijten, die ik heb vergeleken met haar eigen optreden in de lokale politiek.

Niet alleen was ze er in geslaagd te voorkomen, dat een jarenlange samenwerking tussen twee lagere scholen in de binnenstad tot het beoogde resultaat (een ikc) zou leiden. Ze had er ook voor gezorgd, dat het college (door middel van een motie) werd opgedragen om een nieuw samenwerkingsverband (tussen twee andere scholen) te bevorderen.

Namelijk tussen pcbs Mozaïek locatie Veste en Montessorischool De Wegwijzer.

Mevrouw Keestman is de echtgenote van de voormalig directeur van de laatste basisschool. Hoewel het haar vrij staat om tijdens een openbare raadsvergadering een samenwerking tussen genoemde scholen te bepleiten, had zij er beter aan gedaan om zich (bij het stemmen over dit onderwerp) van stemmen te onthouden.

In ieder geval zal het lokale vertrouwen in de democratie niet zijn toegenomen, nu mevrouw Keesman aan een stemming heeft deelgenomen, waarin het college gevraagd werd haar echtgenoot (en de school waar hij werkt) te begunstigen.

Zonder haar deelname zouden de stemmen gestaakt hebben en zou het advies aan het college aanzienlijk minder dwingend zijn dan het nu is.

In ieder geval hoop ik er op, dat partijen in de raad er tijdens de eerstkomende raadsvergadering in zullen slagen om deze tamelijk opvallende vorm van belangenverstrengeling weer ongedaan te maken.

Turven

Gisteren stelde ik de onpartijdigheid van de Enkhuizer Krant aan de orde. Onder het motto “meten is weten” heb ik vandaag geturfd hoe vaak de naam van een politieke partij werd genoemd in het artikel van Cees Beemster, dat gisteren in de krant verscheen.

We beginnen onderaan. Drie keer genoemd werden Nieuw Enkhuizen en de SP. Dat vind ik opmerkelijk. De SP heeft een gedegen en uitgebreid verkiezingsprogramma. De kans dat daaruit binnen 4 jaar iets gerealiseerd zal worden is vele malen groter dan wat de VVD en PvdA voorstellen.

Bijvoorbeeld verdubbeling van de spoorlijn Hoorn-Enkhuizen. Lekker makkelijk beloven, want de kosten zijn voor Pro-rail en die heeft wel wat anders aan zijn hoofd dan het verdubbelen van een spoorlijn die doodloopt.

Bovendien, indien gerealiseerd, kunnen we elk kwartier een vrijwel lege trein richting Amsterdam sturen. Tel uit je winst.

Dus ondanks dit soort onzinnige plannen wordt de VVD drie keer vaker genoemd dan de SP. Daarmee is de VVD (samen met HEA) een redelijke middenmoter die 6 keer wordt genoemd en laat men D66, CDA, en CU/SGP achter zich, die allen in het artikel 4 keer worden genoemd.

De meest geciteerde en daardoor absolute top wordt gevormd door twee partijen. De PvdA en EV! Beiden worden in het artikel van Beemster maar liefst 10 keer geciteerd. Opmerkelijk, omdat de PvdA kort daarvoor haar kiezers (na jaren stilzwijgen) via twitter informeerde dat men nog steeds in leven was.

still alive!

— PvdA Enkhuizen (@PvdAEnkhuizen) February 26, 2018

Maar de morele winnaar is natuurlijk de tandem de Jong/Quasten, die de dynamische uitstraling van de Jong combineert met de charismatische uitstraling van Quasten. Een enorme prestatie om als nieuwe partij zoveel citaten te verzamelen.

Maar misschien zie ik het wel helemaal verkeerd en heeft Cees Beemster zich alleen maar afgevraagd welke politieke bleekneusjes wel wat extra aanmoediging konden gebruiken. Dan wordt de ranglijst plotseling anders en zijn SP en NE de partijen die het ook zonder de lofprijzingen van de krant wel zullen redden.

Wat NE betreft een vleiende gedachte en je zou bijna willen dat beide vrouwelijke lijsttrekkers elkaar eens zouden treffen in een debat, maar dat zal wel ijdele hoop blijven.

Maar als ik mijn collega lijstduwer Joop Knukkel kom te spreken zal ik het er toch eens met hem over hebben.

Wat je zegt dat ben je zelf.

“Wat je zegt dat ben je zelf” zeiden we vroeger op de lagere school. Daar moest ik aan denken toen Frank van Gangelen (secretaris van Voor Enkhuizen en nr. 2 op de kieslijst van die partij) mijn partij  (Nieuw Enkhuizen) opportunisme verweet.

Frank heeft eind december Nieuw Enkhuizen verlaten. Samen met het gemeenteraadslid, de toenmalige voorzitter en de penningmeester. Dat was nogal een aderlating.  Frank verwijt het nieuwe bestuur van Nieuw Enkhuizen dat zij de vereniging niet heeft voortgezet op de manier waarop hij (en de zijnen) haar voor dood hadden achtergelaten.

Maar in plaats daarvan koos Nieuw Enkhuizen voor een schone lei en een frisse aanpak en ja, daarin heb ik een rol gespeeld, die tot dusver door bestuur en leden wordt gewaardeerd.

Dus een merkwaardig verwijt van Frank, jezelf op de borst slaan vanwege het feit dat je een nieuwe partij bent begonnen, maar tegelijkertijd anderen verwijten maken als ze aan de slag gaan om zichzelf te vernieuwen.

Wat mij betreft is “Voor Enkhuizen” de voortzetting van oude politiek onder een nieuwe naam, terwijl “Nieuw Enkhuizen” nieuwe politiek is onder een oude, maar vertrouwde naam. Het is aan de kiezer om te bepalen welke combinatie hij of zij het meest aantrekkelijk vindt.

Het Nieuw Enkhuizen van nu is een ander Nieuw Enkhuizen dan dat Frank en de zijnen achter zich hebben gelaten. Een nieuw bestuur, nieuwe kandidaten en nieuwe doelstellingen. Misschien is nog niet alles perfect, maar we slagen er steeds beter in om ons te focussen op zaken die we belangrijk vinden.

En inderdaad, één van die nieuwe doelstellingen is het terugvragen van de 8 ton die D66, VVD, PvdA en de drie lokalen (waaronder Michèl en Stella, eensgezind van opvatting) zo genereus aan de SED organisatie hebben toebedeeld.

Ik zou dat geen opportunisme willen noemen, maar een bewijs hoe zorgvuldig  we omgaan met de belangen van de inwoners van Enkhuizen. We eisen dan ook niet dat de Enkhuizer inwoners bevoorrecht worden t.o.v. de inwoners van Stede Broec en Drechterland. We willen alleen dat hun bijdrage (aan de verdere ontwikkeling van de SED organisatie) gelijk is aan de bijdrage die de inwoners van Stede Broec en Drechterland geacht worden te leveren.

Sinds wanneer dienen we ons er voor te schamen als we gelijke behandeling eisen? En is het niet de essentie van een lokale partij, dat ze opkomt voor de belangen van haar inwoners?

Ik heb een actie opgezet: Frank’s lijstaanvoerder en zijn lijstduwer werden nadrukkelijk gewaarschuwd voor het besluit dat ze op het punt stonden te nemen. Acht ton meer betalen aan de SED organisatie dan er op grond van het inwonersaantal te rechtvaardigen viel. In plaats van die waarschuwing serieus te nemen, dachten ze er beter aan te doen hem te negeren. Prima, dat was ook hun goed recht, maar dan nu niet gaan jammeren als wij de kiezer gaan vragen wat HIJ of ZIJ van dat besluit vindt.

Enkhuizen broeit

Enkhuizen broeit

Na drie maanden niks doen mocht de raad (tijdens de raadsvergadering van gisteravond) haar mening geven over de ontstane politieke situatie.

Michel de Jong (NE) stelde dat hij vanuit het college “signalen” had gekregen dat men wethouder Rob de Jong liever kwijt dan rijk was (ik gebruik mijn eigen woorden) en dat dit voor hem de doorslag had gegeven het vertrouwen in zijn naamgenoot op te zeggen.

Of dat waar is weet ik niet. Niemand ging daar verder op in, maar feit is, dat oppositie en coalitie alleen maar voordelen zagen in de nu ontstane situatie.

Het college zou nu gedwongen worden om wat vaker met de oppositie te overleggen en alleen al de gedachte daar aan deed bij velen het water in de mond komen.

Want zo zien de meeste raadsleden zichzelf het liefst.

Gewichtige lieden, die op gewichtige toon, gewichtige zaken mogen bespreken met het college over het welzijn van Enkhuizen.

Natuurlijk het liefst binnenskamers want zo gaan gewichtige mensen nu eenmaal te werk.

Ik neem aan dat daarom van der Pijll en Quasten zo boos waren dat de hele opzet op maandag al in de krant was uitgelegd. Die vinden zichzelf namelijk zo gewichtig dat er niets in de openbaarheid mag komen, voordat zij daar in de raadszaal hun plasje over hebben gedaan.

Een merkwaardige opvatting die ik niet met ze deel. Stella Quasten deelt via haar twitter account dagelijks haar mening over het leed in de wereld, maar over wat ze vindt van de gang van zaken in Enkhuizen (waar ze uiteindelijk voor betaald wordt) lees ik nooit iets.

En van der Pijll ventileert in de raadszaal alleen maar malle opvattingen, zoals zijn idee dat je aannemers (die tot volle tevredenheid werkzaamheden hebben uitgevoerd) niet hoeft te betalen.

Kunst meende dat de democratie geweld was aangedaan. Wat ze daar mee bedoelde is me niet duidelijk en haar kennende zal ze dat ook nooit duidelijk maken.

Verder opvallend lovende woorden van Van Reijswoud voor het werk van de coalitie, met maar één verwijt aan wethouder de Jong. Hij had eerst de raad moeten raadplegen voordat hij vertrok.

Vergeten was het feit dat VVD/D66 wethouder precies hetzelfde had gedaan toen (tijdens de vorige raadsperiode) hem de steun was opgezegd door fractiegenoot Stomp. Een gevalletje van de pot die de ketel verwijt.

De vraag is nu hoelang deze idyllische situatie met één gezamenlijke pispaal (Nieuw Enkhuizen) blijft voortduren. Dat valt moeilijk in te schatten, maar nu men eenmaal gewend is geraakt aan een minderheidscoalitie van 7, is een minderheidscoalitie van 6 ook denkbaar geworden.

Met als toekomstige struikelblokken het REZ en de afwikkeling van het Drom dossier. Maar we zitten nog te ver van de verkiezingen om daar munt uit te kunnen slaan en dus gedraagt iedereen zich nog even als het voorbeeldige raadslid dat alleen het belang van Enkhuizen voor ogen heeft.

Maar als de verkiezingen straks binnen gezichtsbereik komen dan wordt natuurlijk alles anders.

En tot die tijd houdt men de kaarten stevig voor de borst. Enkhuizen boeit niet alleen, maar op politiek gebied broeit het ook regelmatig.

Solliciteren.

Solliciteren

Iedereen die belangstelling heeft om wethouder de Jong op te volgen wil natuurlijk weten wat het “schuift”. Maar U doet er beter aan te informeren naar de “bezoldiging”.

Deze circulaire van onze rijksoverheid geeft daarop het antwoord.

Voor een gemeente als Enkhuizen komt de bezoldiging (inclusief vakantietoeslag) ongeveer neer op zo’n € 75.000,-  per jaar.

Daarboven komt nog een maandelijkse onkostenvergoeding, zodat je, als je in de kroeg een rondje geeft om je populariteit wat te vergroten, je dat in ieder geval niet uit je eigen zak hoeft te betalen.

Nu hebben we in Enkhuizen 4 in plaats van 3 wethouders en dus hebben de 4 gelukkigen besloten dat ze genoegen nemen met 80% van hun jaarsalaris. Daar hoeven ze dan ook maar 4 dagen in de week voor te werken. Maar zelfs dat lukt niet altijd. Ik hoor in de stad verontrustende berichten over wethouders die pas om 10 uur op hun werk verschijnen en om 12 uur weer met onbekende bestemming vertrekken.

Goed, 80% van € 75.000,- is altijd nog € 60.000,- wat evengoed leuk betaald is voor het bijwonen van allerlei vergaderingen. (Het eigenlijke werk wordt natuurlijk gedaan door ambtenaren, jouw taak is het lezen van de stukken waarin ze uitleggen hoe de vork in de steel zit.)

Vervolgens moet je daar een beetje deftig over kunnen praten, zodat het lijkt of je het allemaal zelf hebt bedacht.

Het is natuurlijk handig als je ergens verstand van hebt, maar strikt genomen hoeft dat niet, zolang je maar gewichtig kunt doen en smeuïg kunt vertellen over wat je allemaal (door je ambtenaren) is bijgebracht.

Veel belangrijker is het dat je goede vriendjes blijft met je partijgenoten, waarvan er altijd een paar tussen zitten die graag jou baantje willen hebben.

Een mooie bijkomstigheid van het wethouderschap is dat je voor elke maand dat je het weet vol te houden je een maand wachtgeld krijgt. Dus als je 6 jaar voor je pensioen zit, hoef je het nog maar 3 jaar vol te houden en krijg je evengoed tot je pensioen doorbetaald.

De laatste 3 jaar weliswaar iets minder, maar het is een kniesoor die daar op let. Voor de goede orde, daar zit tegenwoordig een grens aan. Na drie jaar wachtgeld is de pret voorbij.

Anders dan in het bedrijfsleven mag je zelf bepalen wanneer je er mee ophoudt, zonder dat dit gevolgen heeft voor je uitkering. Dus niettemin voor sommigen toch redelijk soepele voorwaarden.

Maar om kans te kunnen maken op het wethouderschap moet je natuurlijk wel eerst even lid worden van Nieuw Enkhuizen. Dat zijn op zichzelf best aardige mensen dus dat is het probleem niet, maar je moet ook nog een beetje kunnen opschieten met de grappenmakers die al wethouder zijn.

Daarnaast moet je zeker 9 keer per jaar met de raad vergaderen en dat zijn ook niet allemaal lachebekjes. Gelukkig duren die vergaderingen nooit langer dan 3 uur. Als U dat allemaal geen probleem vindt, dan is de baan van wethouder misschien iets voor U.

Enfin, U ziet maar wat U er mee doet. Solliciteren kunt U bij het Nieuw Enkhuizen raadslid Michel de Jong (06) 36 50 71 61.

Politiek voor dummies.

Nadat ik (hopelijk op respectvolle wijze) ben ingegaan op de opmerking van een reageerder, nu weer een iets  lichtvoetiger benadering van de problematiek rond de parkeervoorziening voor het ZZM.

Op 10 mei vindt de raadsvergadering plaats waarin de Enkhuizer raad opnieuw de kans krijgt om zich voor de tweede keer dit jaar onsterfelijk belachelijk te maken.

De eerste keer was natuurlijk de voortijdige publicatie van het rioolonderzoek waarmee Enkhuizen wereldwijde bekendheid kreeg vanwege het gebruik(?) door haar inwoners van “speed”. Naast onderdeel van de Seed valley is Enkhuizen nu ook bekend als hoofdstad van Speed valley.

De keuze die op 10 mei gemaakt moet worden is:

Beperken we een internationaal gerenommeerd museum (met grote educatieve waarde) in haar verdere ontwikkeling vanwege een coalitie-akkoord, of doen we serieus onderzoek naar de mogelijkheid om tegemoet te komen aan haar wensen?

Ik voorspel de heren van der Pijll (Betrokken Burgers) en de Jong (Nieuw Enkhuizen) landelijke bekendheid als ze blijven vasthouden aan het standpunt dat ze tijdens de commissievergadering hebben ingenomen. Heiligverklaring van het coalitie-akkoord.

Veel hangt uiteraard af van de opstelling van de oppositie. Blijft men krampachtig bezig zichzelf te profileren door net weer op ander slakken zout te leggen of is men in staat een gemeenschappelijke koers te varen? Bijvoorbeeld:

Motie 1, het raadsvoorstel ter kennisgeving aannemen en over gaan tot de orde van de dag.

Motie 2, tijdelijk opschorten van het coalitie akkoord en onderzoek naar de mogelijkheden van een parkeervoorziening op het REZ.

Zolang de SP nog studeert op haar eigen voorstel lijkt het nu maken van een keuze uit de door het college voorgelegde opties wat voorbarig, dus motie 1 gaat wel lukken, denk ik.

Motie 2 ligt wat moeilijker, maar wie kan er nu serieus bezwaar maken tegen een additioneel onderzoek? Ik denk namelijk dat je jezelf redelijk belachelijk maakt als weigert om daar mee in te stemmen.

Niet meteen proberen de zaken binnenkamers af te dekken door bij de coalitie te gaan bedelen of ze alsjeblieft ook mee willen doen. Gewoon binnen de oppositie spijkers met koppen proberen te slaan.

Indienen, bepleiten en de stemming afwachten.

Dat bepleiten ook niet laten doen door 5 fractievoorzitters, maar gewoon één woordvoerder kiezen.

Ik denk aan Van Reijswoud. Die heeft een mooi donkerbruin stemgeluid met een licht sarcastische ondertoon. Bovendien is hij (volgens mij) ook nog lid van een motorclub en dat legt vast gewicht in de schaal.

Wat ik ook een rare gewoonte vind is dat zoiets altijd als een soort goocheltruc wordt gepresenteerd tijdens de raadsvergadering.

Als je overeenstemming hebt bereikt over het indienen van de moties, dan kun je dat toch gewoon publiceren op je website. En het NHD zal er ongetwijfeld ook aandacht aan willen schenken.

Tot zover deze aflevering van lokale politiek voor dummies.

Bestuurlijk gehuichel.

Motie verworpen

Drie maanden geleden diende Karin Kunst (PvdA) een motie in waarin bepleit werd dat alle vergaderingen van de gemeenteraad openbaar geagendeerd dienden te worden.

De bestaande situatie was, dat alleen de maandelijkse reguliere raadsvergaderingen op een voor het publiek toegankelijke agenda stonden.

Andere bijeenkomsten van de raad (zoals bijvoorbeeld informatie bijeenkomsten) werden aangekondigd op een agenda die alleen toegankelijk was voor leden van de raad.

Wat kan in hemelsnaam het bezwaar zijn dat de raad haar vergaderschema openbaar maakt?

Ik zou het niet weten. Die mening wordt gedeeld door 5 leden van de raad. Te weten PvdA, LQ, HEA, en één lid van D66. De overige leden van de raad stemden tegen de motie die U hier kunt lezen.

Waarom besloten maar liefst 12 raadsleden tegen een motie te stemmen terwijl een groot deel van hen verklaarde het met de inhoud eens te zijn?

Allereerst van der Pijll, uitvinder van de nieuwste politiek beweging “betrokken burgers”.  Zijn bezwaar was, dat als externen de raad zouden uitnodigen voor een vergadering, de keuze voor openbaarmaking bij de externen behoorde te liggen en niet bij de raad.

Zijn voormalig fractiegenoot de Jong, die leiding geeft aan een partij die weinig opheeft met democratische processen, (althans volgens van der Pijll) was het met hem eens.

Waar moeten we aan denken als het gaat om externen?  In zijn algemeenheid gaat het om lobbygroepen die de raad haar opvattingen willen voorleggen in de hoop dat ze daardoor de besluitvorming kunnen beïnvloeden.

Van der Pijll en zijn betrokken burgers vinden dus, dat we niet mogen weten dat de raad vergadert met zogenaamde “special interest” groepen, tenzij die groepen daar zelf  hun toestemming voor hebben geven.

Jezelf nog meer onderwerpen aan belangengroepen is eigenlijk niet mogelijk, maar van der Pijl is gelijktijdig wel voorstander van transparant bestuur. Geen idee verder wat hij daar dan onder verstaat.

Van Reijswoud (VVD) was het inhoudelijk met de motie eens, maar had moeite met de procedurele gang van zaken. Wat bedoelde van Reijswoud eigenlijk met de te volgen procedure? Eigenlijk hetzelfde als wat de burgemeester bepleitte, namelijk dat er binnen het presidium eerst overeenstemming moest worden bereikt over de juiste bewoordingen.

Van Reijswoud maakte er een punt van te betogen dat presidiumvergaderingen openbaar zijn. Dat klopt, voor zover het niet over personen gaat. Alleen is de agendering van de presidiumvergadering flexibel. Gewoonlijk de dag na de raadsvergadering, maar soms (als er tijd over is) direct na de raadsvergadering. De vergaderingen mogen openbaar zijn, de notulen van die vergaderingen zijn dat niet.

En als er meer dan twee burgers zouden opdagen om zo’n vergadering bij te wonen, dan ontstaat al snel een ruimte gebrek. Men vergadert namelijk niet in de raadszaal, maar in een andere ruimte.

Keesman (SP) noemt in haar verslag van de vergadering een ander fantasie argument om de motie niet te steunen. Het college zou niet in staat zijn de motie uit te voeren. Het is een fantasie argument omdat het college wel degelijk in staat moet worden geacht een agenda van alle vergaderingen van de raad te verzorgen.

Vanwaar dan die koudwatervrees van de meerderheid van de raad voor het vrijgeven van de data van alle raadsbijeenkomsten? Het antwoord is simpel.

Zodra de vergaderdata bekend zijn, loopt men het risico dat belangstellenden (of de pers) die vergaderingen zouden willen bijwonen.

Het college en klaarblijkelijk een grote meerderheid in de raad wil dat risico liever niet lopen.

Tot de dag van vandaag kunnen raadsleden, wanneer ze worden aangesproken op de reden voor hun besluit,  zich verschuilen achter de bewering dat ze over meer (vertrouwelijke) informatie beschikken dan de gewone burgers. En dat dit de reden is voor hun afwijkende stemgedrag.

Het gaat dus helemaal niet om het openbaar maken van vergaderdata (waar de motie om vroeg), maar om de vraag wanneer een vergadering vertrouwelijk is en wie dat bepaalt.

Het college of de raad. De huidige situatie is, dat het college dat bepaalt.

De meerderheid van de raad is daar kennelijk tevreden mee, alleen moet er nog even gezocht worden naar een manier waarop je die situatie kunt bestendigen zonder dat het de buitenwereld opvalt.

Vandaar dat men in het openbaar de kwestie niet wil bespreken, maar in kleine kring tot overeenstemming wil proberen te komen.

Kortom, hoewel vrijwel elke partij de mond vol heeft over transparantie en openheid, ziet een meerderheid van de raad openheid nog steeds als een bedreiging.

Naar ik aanneem, omdat dit de mogelijkheid beperkt je ergens achter te kunnen verschuilen.

Wat afgelopen dinsdag door de tegenstemmers naar voren werd gebracht is dan ook weinig meer dan een fraai staaltje bestuurlijk gehuichel.

Eer aan jezelf houden

Eer aan jezelf houden

“Enkhuizen wacht claim recreatieoord” toetert de Enkhuizer Krant van zaterdag.

Die zou dan afkomstig zijn van het samenwerkingsverband “De poort van Enkhuyzen”.

Deze groep heeft weliswaar niet ingeschreven op de REZ tender, maar verzet zich (op formele gronden) als de gemeente (volgens haar voorkeursscenario) alleen verder zou willen gaan met Peter Tuin Holding.

Die partij heeft wel ingeschreven, maar niet tijdig de juiste papieren ingeleverd en moest op die grond worden afgewezen.

Volgens de gemeente is daarmee de weg vrij om de opdracht onderhands te gunnen, alleen mag dat volgens “De poort van Enkhuyzen” dan weer niet niet op basis van exclusiviteit voor Peter Tuin Holding B.V.

Dat zou zo maar kunnen. Probleem daarbij is dat ik een verzekering van wethouder de Jong (dat er niets aan de hand is), eigenlijk niet meer durf te geloven.

Zijn geloofwaardigheid is daarvoor (als gevolg van alle gebeurtenissen uit het verleden) te veel aangetast.

Dat heeft niet alleen betrekking op zijn optreden in het recreatieoord dossier. Eerst leek de weg voorwaarts via een zogenaamde constructieve dialoog waarvoor nota bene een krediet van € 200.000,- voor werd gevraagd (en verleend).

Vervolgens werd dat traject ingewisseld voor een Europese aanbesteding waarin aanvullende eisen werden gesteld die niet met de raad waren overeengekomen.

Ondanks de Jong’s verzekering, mislukte die aanbesteding jammerlijk, wat wijst op een uiterst gebrekkig inzicht in de marktsituatie en dat nog los van de vraag of die Europese aanbesteding wel echt noodzakelijk was.

Maar ook de Jong’s optreden tijdens de crisis in zijn partij draagt niet bij aan zijn geloofwaardigheid.

In plaats van daadkrachtig op te treden en orde op zaken te stellen (hij was per slot van rekening lijsttrekker en daarmee “het gezicht” van zijn partij), verschuilt hij zich achter zijn wethouderschap en houdt hij zich afzijdig.

Politiek bedrijven vergt meer dan het opsommen van formaliteiten en hetzelfde geldt voor het succesvol afronden van besprekingen met “ontwikkelaars”. Daarbij helpt het ook niet als je allerlei ingewikkelde voorwaarden formuleert waar anderen aan moeten voldoen.

Hoewel de coalitie op dit moment nog eenheid probeert uit te stralen, zou het me niets verbazen als er binnenskamers al naar een oplossing wordt gezocht voor dit probleem. In de vorm van een nieuwe coalitiepartner.

Of de aanzet daartoe op 2 februari wordt gegeven moet worden afgewacht, maar als een meerderheid van de raad het voorstel van het college niet volgt, dan blijft de Jong eigenlijk geen andere keus dan zijn functie ter beschikking te stellen. Waarmee de weg vrij is om over een nieuwe coalitie te onderhandelen.

Op grond van de verkiezingsuitslag zou dat in mijn ogen D66 moeten zijn, maar ook VVD en PvdA zijn niet uit te sluiten. Al met al staat er aanstaande dinsdag meer op het spel dan alleen maar de keuze voor een scenario.

De hele coalitie hangt aan een zijden draadje en de vraag is hoelang de overige coalitiepartijen het spel nog willen meespelen.

Daarom zou het zo maar kunnen zijn dat de Jong het alsnog betreurt, dat hij het goedbedoelde advies van zijn voormalige partijleiding, “om de eer aan zichzelf te houden”, nooit heeft opgevolgd.

Carnaval

Prins Rob de eerste

Afgelopen maandag vergaderde Enkhuizen’s laatste aanwinst op carnaval gebied.

Carnavalsvereniging “Nieuw Enkhuizen”. Een hele pagina aandacht in de Enkhuizer Krant. Helaas was niet alles me duidelijk.

Zo als ik het begrijp, is het bestuur van de vereniging opgestapt omdat men niet langer geassocieerd wil worden met hun prins carnaval “Rob de eerste”.

Dat pleit in ieder geval voor het waarnemingsvermogen van het bestuur. Prins Rob  presteert, zoals iedereen kan vaststellen, ver beneden het niveau dat je van een carnavalsprins mag verwachten.

Prins Rob is het daarmee uiteraard niet eens.

Hij doet zijn stinkende best zegt hij, wat ongetwijfeld waar zal zijn, alleen wat betreft het resultaat blijft er nog veel te wensen over. Dat mag je hem niet aanrekenen vindt hij zelf.

Zijn gestuntel in het REZ dossier is in zijn ogen niet meer dan de verpakking.

Prins Rob gaat het om de inhoud. Dat hij, voor wat betreft het RZ dossier, nog steeds met lege handen staat lijkt hem te ontgaan.

Dat prins Rob nog steeds wethouder is heeft hij dan ook te danken aan het feit dat het al die andere carnavalsverenigingen in de Enkhuizer raad evenmin om de inhoud gaat. Ook op hen is van toepassing dat het er in de eerste plaats om gaat de pret niet te bederven.

Pret, die samenhangt met het feit dat je met een een prins carnaval als vriend, er op het persoonlijke vlak meer valt uit te halen dan wanneer je geen prins carnaval onder je vrienden hebt.

Ter vergoelijking van Prins Rob moet worden gezegd, dat een beetje prins carnaval zich laat bijstaan door een raad van elf, terwijl prins Rob het moet doen met twee secondanten.

Secondant van der Pijll en secondant de Jong.

Secondant Pijll

Van der Pijll is geen lid meer van de vereniging.

De Jong nog wel, maar die doet dan weer allerlei dingen waar de vereniging het weer niet mee eens is.

Zoals zijn boycot van een nieuwjaarsreceptie.

Hoewel volgens het bestuur van de vereniging de beide secondanten van Prins Rob de eersten waren die zijn optreden in twijfel trokken, hebben ze zich intussen volstrekt loyaal verklaard.

Dat zal iets te maken hebben met het feit dat een raadslidmaatschap voor sommigen een interessante schnabbel is.

Secondant de Jong

Hoe nu verder?

Secondant de Jong heeft aangegeven dat hoopt dat hij binnen 6 weken een aantal dansmariekes er toe kan overhalen een nieuw bestuur te vormen.

Voormalig secondant Wijchers houdt (om zijn dochter niet in de wielen te rijden) zijn kruit nog even droog en prins Rob blijft er op hopen dat hij het eerstkomende debat over het REZ (op 2 februari) zal overleven.

Terwijl ze in het zuiden van ons land veel ophef maken over het feit dat ze daar wel 5 dagen carnaval per jaar hebben, kunnen we er in Enkhuizen trots op zijn, dat bij ons het hele jaar door carnaval is.

Tot slot nog het lijflied van de beide secondanten.

 

 

 

 

Risico’s?

Begrijpelijk

Het beeld (zelfs na het voor de tweede keer beluisteren van de commissievergadering) dat blijft hangen is een van totale chaos.

Dat ligt niet alleen aan de onbeholpen poging tot beantwoording van de gestelde vragen door wethouder de Jong. Het ligt ook aan de tamelijk abstracte benadering door het merendeel van de oppositie.

Kennelijk hoort het bij het raadslidmaatschap dat je leert praten alsof je meel in je mond hebt. Alleen van Stella Quasten begreep ik meteen wat ze wilde weten.

Hoe kun je onderhandelen als je niet weet wat je aanbod waard is en ook niet weet wat de kosten zijn van de tegenprestatie die je daarvoor verlangd. Volgens mij kun je met die basis niet onderhandelen.

Ik ben brutaal genoeg om te veronderstellen dat het college die waarden wel kent, maar ze alleen niet aan de raad kenbaar wil maken.

Waarom? Ik weet het niet, maar vermoed dat de onderhandelaars maximale speelruimte willen hebben om na afloop het resultaat tot een ongekend succes te kunnen verklaren.

Pas na het opnieuw beluisteren van de vergadering begreep ik dat van Reijswoud met zijn afstandelijke manier van uitdrukken feitelijk het zelfde wilde weten wat Stella wilde.

Hij wilde geïnformeerd worden over het “risico” dat scenario 3 (waarin de gemeente de regie blijft voeren) betere resultaten zou opleveren dan scenario 1.

Onderkoeld

Gewoonlijk kan ik een onderkoelde insteek wel waarderen, maar ik vrees alleen, dat een dergelijke betoogtrant niet aan wethouder de Jong (of een meerderheid van de leden van de raad) is besteed .

Bovendien, commissievergadering hoeven wat mij betreft niet te ontaarden in een wedstrijdje listige vragen stellen aan de wethouder.

Alle raads- en commissieleden zijn uitgenodigd voor een besloten informatiebijeenkomst.

Ze hebben daar ook vragen mogen stellen neem ik aan. Het raadsvoorstel is al enige tijd openbaar. Als ik in staat ben daar commentaar op te leveren, dan zouden de politieke partijen dat ook moeten kunnen.

Snoek heeft natuurlijk gelijk dat veel van de gestelde vragen ook op Agora gesteld hadden kunnen worden, maar nog veel beter zou het zijn geweest als die vragen niet alleen  op Agora zouden zijn gesteld, maar ook op de eigen website zou zijn gepubliceerd.

Het resultaat zou zijn geweest een betere inhoudelijke discussie tijdens de commissievergadering. Toegespitst op de vraag die beantwoord dient te worden.

Kiest de raad voor scenario 1 (wat het college wil) of kiest zij voor scenario 3.

Volgens de wethouder zorgt de voorfinanciering in scenario 3 voor allerlei financiële risico’s voor de gemeente. Risico’s die hij via scenario 1 op het bordje van de ontwikkelaar wil leggen.

Een redenering die hout snijdt als die ontwikkelaar te naïef is om te beseffen dat hij (in de opvatting van de gemeente) aanzienlijke risico’s op zicht neemt. De kans op een dergelijke naïviteit is gering.

Waarschijnlijker is dat de ontwikkelaar het risico nog wat aandikt teneinde een hogere prijs te kunnen bedingen voor het nemen van dat risico.

Die hogere prijs vertaalt zich vervolgens in een lagere grondprijs die wordt overeengekomen. Het verschil tussen scenario 1 en 3 is niet dat bepaalde risico’s verminderen. Die blijven hetzelfde, maar dat het volstrekt onduidelijk is welke prijs er wordt betaald voor het nemen van dat risico.

Het risico van voorfinanciering is te verwaarlozen als de gemeente beschikt over een koop/erfpacht overeenkomst met de toekomstige exploitant van het vakantiepark.

De voorfinanciering onderbrengen bij een ontwikkelaar brengt zijn eigen risico’s met zich mee en zal in alle gevallen duurder uitvallen. Mijn voorkeur gaat dus uit naar scenario 3. Daarvoor heb ik nog een tweede reden. Daarover de volgende keer meer.