Warm lopen

Burgemeester Baas, die meende dat er tijdens de openbare vergadering geen rol voor hem was weggelegd en stilzwijgend toekeek hoe de coalitiepartijen de democratische gedragsregels aan hun laars lapten, is (volgens het NHD) in de achterkamertjes wel actief geworden.

Op zaterdagmiddag (Sinterklaasoverleg) heeft hij voorgesteld een informateur aan te stellen (het spreekwoordelijke vriendje uit Leien) die na informerende gesprekken met Baas en zijn ambtenaren met de diverse fracties gaat praten.

Waarover? Dat is simpel. De bende van zes had in haar begroting de kapitaalslasten voor de verbouwing van de Drom weggesaneerd.

Baas, zijn ambtenaren, het demissionaire college, CDA,NE en CDA zijn er allemaal voorstander van dat de verbouwing toch door gaat, kost wat het kost.

Vandaar al die opheft, de kapitaalslasten van € 22.000,- per jaar gedurende 25 jaar moeten weer terug op de begroting. Dat gaat Baas en zijn vriendje wel lukken schat ik zo.

Stolk heeft zijn leidinggevende positie in de crisis binnen drie dagen al weer overgedragen aan een vriendje van Baas, Raven lijkt zich (blijkens de PvdA website) in de eerste plaats  druk te maken over de weekmarkt.

Door dat (politiek gezien) volstrekt onbekwaam gedrag hebben de 2 grootste fracties zichzelf praktisch al buitenspel gezet.

Van de 4 resterende fracties hoeven er maar twee genoegen te nemen met een schertstoezegging van het vriendje van Baas en de coalitiepartijen hebben dank zij hun dwingelandij toch hun gewenste doel bereikt.

Ook opmerkelijk. De stichting Drommedaris loopt zich al weer warm.

Steun het project de Nieuwe Drom Enkhuizen: http://t.co/QOdBbjJp

— De Drom – Gerdien (@dedrommedaris) November 19, 2012

Ingewikkelde opgave

Ik heb begrepen dat de SP het voortouw gaat nemen bij het vormen van een nieuwe coalitie. Wim Stolk was secondant van Bokhove tijdens de coalitiebesprekingen in 2010 dus hij heeft enige ervaring.

Verder begrijp ik dat hij het akkoord dat in 2010 gesloten werd voordat het CDA wegliep als uitgangspunt wil nemen.

Ik zie de bui al hangen. Dat gaat weer oeverloos vergaderen worden om dingen op papier te regelen, terwijl we nu al weten dat ze in de praktijk toch anders zullen uitpakken.

Wie zit daar in hemelnaam op te wachten. Ik in ieder geval niet.

Volgens mij zal het de komende jaren niet veel anders worden dan pompen om niet te verzuipen. Daar veranderd een nieuwe ploeg van wethouders helemaal niets aan, je jaagt de burgers alleen maar op extra kosten.

Daarom het volgende voorstel, laten Stolk, Raven en Noorman even een tijdelijk een bestuur vormen die de bevolking van Enkhuizen gerust kan stellen.

Door uit te leggen, dat nu VVD/D’66, NE en CDA hun steun hebben ingetrokken, zij bereid zijn om (tot de eerst komende verkiezingen) steun te verlenen aan het huidige college in hun demissionaire vorm.

De demissionaire status voorkomt dat er verder nog geld (dat we toch niet hebben) over de balk wordt gesmeten aan allerlei missionaire activiteiten. Hier en daar de kaders wat bij stellen en de heren wethouders kort aan de lijn houden en klaar is Kees.

Het enige wat we nodig hebben is dat de stad op zuinige wijze wordt bestuurd.

Laat VVD/D’66, NE en CDA voorlopig even in hun sop gaarkoken, mijn eigen ervaring met ontevreden kleuters is, dat ze na verloop van tijd vanzelf weer bijtrekken en aanspreekbaar worden.

Benoem twee nieuwe commissievoorzitters.  Als jullie dát al een ingewikkelde opgave vinden, kun je beter ophouden met nadenken over drie nieuwe wethouders en  afwachten totdat de kiezer zijn oordeel heeft gegeven.

Knullig.

Op 30 december schreef ik debat. Daar ging het over de vraag of je als oppositie mee moest doen aan een door de gemeente georganiseerd inspraaktraject of dat je eigen traject moest volgen.

Ik schreef onder andere.

“Als “links” werkelijk meent dat zij een alternatief kan bieden, dan doet ze er verstandig aan dat rechtstreeks aan de bevolking voor te leggen en niet weg te duiken achter een wollig compromis in een stuurgroep.”

Uit het feit dat ze het laatste wel heeft gedaan, mag wat mij betreft geconcludeerd worden dat zij dat alternatief niet heeft.

Als gevolg van het compromis dat ze heeft gesloten, mag ze de eerstkomende raadsvergadering de meerderheid er van proberen te overtuigen dat de Raad alsnog beperkingen (d.m.v. richtinggevende uitspraken) gaat opleggen aan het inspraaktraject.

Maar de meerderheid heeft allang te kennen gegeven daar niets voor te voelen, (alles moet bespreekbaar zijn) dus dit wordt een kansloze en daarmee nutteloze exercitie.

Misschien heb ik mijn citaat ten onrechte “wollig” gebruikt.

De gemeente zal er inderdaad niet op uit zijn om de bevolking “wollige” keuzes voor te leggen. De uitkomst van dit proces dient er immers toe te leiden dat er kaders kunnen worden vastgesteld  waarbinnen de bezuinigingen moeten plaatsvinden.

Een meerderheid van de raad vindt dat je (vooraf) niet bepaalde onderwerpen mag uitsluiten van de gevolgen van de bezuinigingen. Een minderheid (links) vind dat je dat (tot op zekere hoogte) wel moet doen en dat het bovendien de taak van de Raad is om dat te doen.

Tijdens het participatieproces kunnen natuurlijk wel argumenten naar voren gebracht worden die aanmanen tot voorzichtigheid bij bepaalde bezuinigingen.

Werkgelegenheid bijvoorbeeld, is een potent argument om het rustiger aan te doen met bezuinigingen die betrekking hebben op het bedrijfsleven, waaronder uiteraard ook het inmiddels heilig verklaarde toerisme.

Men kan er vergif opnemen, dat de vertegenwoordigers uit die sector in ruime mate aanwezig zijn op de thema-avonden, terwijl de belanghebbenden waar links voor zegt op te komen, gewoonlijk menen wel iets beters te doen hebben.

Tegen die achtergrond bepleitte ik, dat links haar eigen participatie-traject moest volgen. Daarvan zeg ik ook, “Echter, een debat met de kiezer aangaan is geen eenvoudige taak, want de bezuinigingen  zullen zodanig moeten zijn, dat ook tal van (linkse) heilige huisjes geofferd zullen moeten worden”.

Daarmee bedoelde ik, dat je niet kunt volstaan met roepen dat sommige zaken onbespreekbaar zijn, maar dat je, wil je geloofwaardig blijven ook bereid zult moeten zijn te snijden in de eigen stokpaardjes en daarover de discussie met je kiezers aan te gaan.

Nu de oppositie er voor gekozen heeft zich te conformeren aan het door het college voorgestelde traject, kan ze in een later stadium weinig anders doen dan zich conformeren aan de uitkomst van dit traject.

Dat wil zeggen, de kaders accepteren die dit traject uiteindelijk zullen opleveren.

Stoere taal uitslaan in de zin van, als het ons niet aanstaat stemmen we evengoed tegen, zal door de bevolking niet worden begrepen.

Je was immer “voor” deelname en in dat geval dien je ook de uitkomst er van te respecteren.

Ik vind het allemaal een wat knullige manier van oppositie voeren, maar dat zal wel aan mij liggen.

Beginspraak

Wat gisteravond ook vaak langs kwam was “beginspraak”.

De fopspeen die inmiddels de plaats heeft ingenomen van het begrip “inspraak”.

We hebben het voor het eerst meegemaakt met de Stadvisie en iedereen is daar zo verrukt over, dat we het bij de bezuinigingen gaan herhalen.

Nu heb ik het angstige gevoel dat er (op zijn best) niet meer dan 6 raadsleden zijn die ook maar enig idee hebben hoe de gemeentelijke financiën in elkaar steken.

Sterker nog, toen wethouder Franx onlangs werd geconfronteerd met gedetailleerde financiële vragen bleef hij het antwoord schuldig en sommeerde hij Raadsleden om hun vragen schriftelijk te stellen, zodat hij die door zijn ambtenaren kon laten beantwoorden.

Het idee, dat willekeurige burgers zinnige opmerkingen zouden kunnen maken over hoe de gemeente het beste kan bezuinigen is dan ook volkomen absurd.

Dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. De bedoeling is dat de burgers zich (net als de stadsvisie) gaan uitspreken over een aantal scenario’s. Net als bij de stadsvisie komen die niet zomaar uit de lucht vallen.

De scenario’s voor de stadsvisie bevatte een aantal kolderieke elementen die er uiteraard uiteindelijk allemaal uit verdwenen, zodat het eindresultaat precies aansloot bij structuurvisie 2020 die de gemeente al eerder had laten maken.

Logisch, dat soort plannen laat je maken door deskundigen die daarvoor de opvattingen gebruiken die er bij het college en de ambtelijke top leven. Het hele stadsvisie gedoe was niet anders dan een schijnvertoning om de opvattingen van college en ambtelijke top geaccepteerd te krijgen onder de mom dat dit de mening van de bevolking was.

Dat gaat straks ook zo met de bezuinigingen. De experts van Franx hebben hun blauwdruk voor de bezuinigingen allang in de la liggen. Zou dat niet zo zijn, dan zouden ze zichzelf niet eens expert mogen noemen.

Het enige wat daar nog aan ontbreekt  zijn een aantal draconische maatregelen die met de deskundigen moeten worden besproken, zodat ze in scenario’s kunnen worden verwerkt.

Niet omdat die maatregelen realistisch zouden zijn, maar om U schrik aan te jagen, zodat we straks allemaal met opluchting de blauwdruk accepteren, die nu al in de la van de experts ligt.

Zo iets heet draagvlak creëren en heeft verder niks met beginspraak te maken.

Of dacht werkelijk,  dat degenen op het stadhuis die toch al vinden dat ze alles beter weten, zitten te wachten op Uw mening?

Morrelen

Gisteren vergaderde de gemeenteraad over het procesplan bezuinigingen.

Mooie theoretische beschouwingen van Fijma en Bokhoven die echter gespeend leek van elk politiek inzicht.

Als er geld uitgedeeld moet worden, maakt het de coalitie gewoonlijk niet uit of zij haar stokpaartje kan berijden met slechts de meerderheid van één stem.

Alleen als er bezuinigd moet worden daalt de geest van gezamenlijkheid neer op de coalitie en wordt er geen gemeenplaats geschuwd om te benadrukken dat men dit toch vooral gezamenlijk moet doen.

De reden hiervoor is begrijpelijk. Voor het uitdelen van het zuur geldt dat gedeelde smart, tevens halve smart is. Voor het uitdelen van zoet heb je alleen een meerderheid nodig.

Daar kun je van alles van vinden, maar dat is nu eenmaal hoe het koekje kruimelt. Als meerderheid heb je het recht je zin door te drukken, als minderheid heb je het recht je huid zo duur mogelijk te verkopen.

Fijma en Bokhove betoogden, dat alvorens experts en deskundigen werden geraadpleegd de Raad uitspraken diende te doen over de richting waarin die bezuinigingen moesten worden gezocht.

Nutteloos, omdat ze als minderheid die richting toch niet kunnen bepalen.

Gewoon afwachten met welke concrete voorstellen het college komt en vervolgens op basis daarvan je houding bepalen.

De coalitie had bij dit alles maar één belang, voorkomen dat de oppositie zich (op basis van die bezuinigingen) zou kunnen profileren en daardoor concessies voor de eigen doelgroep zou kunnen afdwingen.

Dat is haar uiteindelijk gelukt. In ruil voor een lege dop besloot de volledige Raad dat een stuurgroep zou worden ingesteld waarin ook Raadsleden van de oppositie zitting zouden nemen.

Die lege dop bestaat er uit dat Bokhove en Fijma tijdens de eerstkomende Raadsvergadering nog even mogen rondtoeteren waar volgens hun niet op bezuinigd mag worden, maar dan is de pret uit en moeten ze in de stuurgroep accepteren dat alle opties open zijn.

Deelname aan de stuurgroep betekent natuurlijk dat je aan het einde van de rit geen andere kaders meer kunt stellen dat die er tijdens het projectplan (althans volgens het college) zijn geformuleerd.

De bevolking heeft immers gesproken en wie zijn de (tot op dat moment onzichtbaar gebleven Raadsleden) dan wel niet om daar nog aan te morrelen.

Efficienter

In de Enkhuizer Krant lees ik dat Enkhuizen het onderhoud van de groenvoorziening gaat aanbesteden en dat daardoor Opmaat uit de boot gaat vallen.

Er zijn partijen die dat efficiënter en beter kunnen. Dat geloof ik graag.

Zo denk ik bijvoorbeeld ook, dat het hele gemeentelijke apparaat efficiënter en goedkoper gerund zou kunnen worden.

Maar we hebben nu eenmaal te maken met bestaande arbeidsvoorwaarden en werkmethoden.

Waarom is het toch, dat als er “bespaard” moet worden, er altijd bespaard wordt op de arbeid van de laagstbetaalden, terwijl degenen die dat soort besparingen zitten te bedenken, moeiteloos aan het werk kunnen blijven.

Een ander voorbeeld, waarom zijn het altijd de verpleegsters die te duur zijn en nooit degenen die er omheen hangen om op te letten of ze wel hard genoeg werken?

Gekort.

Wethouder Franx is teruggekomen uit den Haag met het grote nieuws dat er wel 10% op de rijksuitkering aan de gemeente zal worden gekort.

Zelf houdt ik het op 50% meer, namelijk 15%. Niet omdat ik zelf zo knap ben, maar omdat ik een paar weken geleden naar Buitenhof heb gekeken, waar een drietal burgemeesters te gast waren om over de toekomstige bezuinigingen te praten.

Burgemeesters uit Alkmaar, Almere en Eindhoven.

Hun unanieme conclusie was, dat je dit niet meer redt met de kaasschaaf methode, maar dat er fundamentele keuzes gemaakt moeten worden.

Ik denk dat ze daarin gelijk hebben. Betaald parkeren, toekomstvisie 2030, vergeet het maar. Het mes moet er in.

Op gemeentewerklieden kan er niet meer bezuinigd worden, die zijn allemaal al wegbezuinigd.

Er is geen ontkomen aan, het mes moet in de beleidsmafia die niets anders doet dan beleid formuleren, dat vervolgens in een la verdwijnt omdat er toch geen geld is om het uit te voeren.

Ik kijk dan ook met belangstelling uit naar de verkiezingsprogramma’s van de diverse partijen.

Zeuren.

Volgens mij is er op 24 februari een presentatie geweest van wethouder Franx over de gevolgen van de kredietcrisis voor Enkhuizen.

Uiteraard ben ik nieuwsgierig naar wat de gevolgen voor Enkhuizen zijn, maar zoals gebruikelijk, geen woord daarover op de websites van de Enkhuizer partijen.

Alleen de SP maakt er melding van, zonder verder in te gaan op de inhoudelijke zaken.

Voor alle overige partijen is het (als gebruikelijk) geen nieuws.

En vervolgens maar zeuren over het feit dat de burgers te weinig belangstelling hebben voor het politieke proces.

Maar ik denk dat het omgekeerde eerder waar is. Dat politici, eenmaal gekozen,  zich verder niet meer interesseren voor hun kiezers.

De zelfvoldane gemakzucht, waarmee onze locale politici zich onttrekken aan de verplichting om hun kiezers te informeren over hun doen en laten, spreekt wat dat betreft boekdelen.

Met pensioen.

Aansluitend op de vergadering van de commissie grondgebied op dinsdag 24 februari vindt er “een presentatie plaats van het college met een eerste aanzet over de gevolgen van de economische crisis op de gemeentelijke begroting.”

Het lijkt me veilig te veronderstellen, dat men geen goed nieuws heeft.

In het licht daarvan lijkt dit me ook het moment om wat dieper in te gaan op de vraag waarom het College anderhalve maand geleden zo’n haast had om een uitgave van een half miljoen er door te drukken.

Want zo mag je het denk ik wel noemen.

Ik weet dat het mosterd na de maaltijd is en dat raadsleden niet graag terugkijken op iets waar ze niet trots op zijn, maar omwille van de duidelijkheid toch maar een paar vragen stellen.

Als onze raadsleden zelf niet weten wat ze moeten vragen, dan kunnen ze me altijd mailen via boulers@gmail.com want zo beroerd ben ik nu ook weer niet.

Ik ben er vrijwel zeker van dat ze dit blog op het stadhuis ook lezen, dus ze zijn zeker voorbereid en kunnen op elke vraag antwoord geven.

Want hoe je het wendt of keert, sinds 6 januari zijn we als gemeente 540.00,- euro slechter af en ik begrijp nog steeds niet goed waarom.

Aanvullende informatie over Noordvaarder BV kan overigens sinds kort alleen nog betrokken worden van direkteur Mike Stavenuiter, die sinds 1-7-2008 die functie bekleed.

De twee andere direkteuren Guthschmidt en Guthschmidt-Bakker hebben hun functie per 29-1-2009 opgegeven en zijn waarschijnlijk  (mede dank zij het gulle gebaar van de gemeente) met pensioen.