Lekker in eigen hand.

De op Agora gestelde vragen en antwoorden bevestigen dat de verdeelsleutel voor de kosten van de schuldhulp problematiek gerelateerd zijn aan het aantal bijstandsuitkeringen.

Enkhuizen heeft het hoogste percentage bijstandsuitkeringen, dus zal er vaker een beroep worden gedaan op schuldhulp wordt verondersteld.

En dus dient Enkhuizen ook het grootste aandeel in de kosten van de schuldhulpverlening te dragen.

Dat lijkt een logische redenering, ware het niet dat bijstandsuitkeringen een tamelijk onbetrouwbare indicator zijn. Dat heeft een pilot project in Amsterdam uitgewezen, Er bleek een aanzienlijk aantal schuldenaars te zijn dat niet in de bijstandsstatistieken voorkwam (omdat ze werk hadden), maar wel aanzienlijke schuldproblemen hadden en voor hulp in aanmerking kwamen.

Het pilot project waaruit dit bleek (zie link) is inmiddels uitgebreid naar 80 andere gemeenten.

Maar er wringt meer. Gezien de kostenverdeling zou de locatie voor de dienstverlening in Enkhuizen moeten liggen. Dat wil zeggen, mensen met schulden in Wijdenes en Schellinkhout of Westwoud zullen naar Enkhuizen moeten komen om geholpen te kunnen worden. Als die hulp echter ook huisbezoeken omvat, dan zijn de uitvoeringskosten voor Drechterland aanzienlijk hoger dan die voor Enkhuizen.

Dat zou kunnen betekenen dat Drechterland weliswaar het minste aantal schuldhulpbehoevenden  heeft, maar dat de uitvoeringskosten om hen bij te staan weer aanzienlijk hoger zijn dan de kosten die je moet maken om een Enkhuizer schuldhulpbehoevende bij te staan.

Is daar rekening mee gehouden bij het bepalen van de verdeelsleutel?

Dat brengt me tot de vraag, moeten we met al deze krentenwegerij nog wel blij zijn met een ambtelijke fusie? Onze buurgemeenten laten keer op keer weten geen belangstelling te hebben voor een bestuurlijke fusie, omdat ze dan niet langer de verdeelsleutels kunnen hanteren waar ze nu nog zo fanatiek aan vasthouden. Moeten we ons niet eens gaan afvragen of we op deze manier door willen  gaan?

Zodra we iets gezamenlijks proberen te doen berekenen onze buren tot op de cent nauwkeurig hoeveel ze er voor willen uitgeven en zijn ze als de dood dat ze voor iets betalen waar ze niet onmiddellijk zelf baat bij hebben. Prima, mogen wij dan misschien hetzelfde doen?

Wat voor zin heeft het om een omvangrijke organisatie op te tuigen als we alleen maar onze eigen inwoners hoeven te bedienen? Er worden voor de SED schuldhulp maar liefst 5 fte voorzien. Een coördinator, een preventiemedewerker, een budgetcoach en twee dienstverleners. Ieder van hen begroot op ongeveer € 65.000,-

Daarvan betalen we 45%. Hebben we werkelijk 2,25 fte nodig om de schuldenproblematiek in Enkhuizen aan te pakken?

Of kan het aanzienlijk minder, gegeven het feit dat veel van de praktische hulp in het voortraject door vrijwilligers (zoals ik) wordt gedaan.

Dus als je het mij vraagt, raadsvoorstel afwijzen en de schuldhulpverlening tijdens het  voortraject  lekker in eigen hand houden.

Omlaag brengen

Het zwembad blijft een schip van bijleg, kopt de Enkhuizer Krant vandaag. Dat klopt, maar er zijn meer dingen die je zo kunt noemen. Ooit heeft de raad besloten dat er een zwembad moest komen. Dat is er nu en de exploitatie ervan kost geld.

De oplossing die het college (op aandringen van de raad) heeft bedacht is een andere subsidieregeling. De logica, die daarachter schuil gaat ontgaat me.

Alsof de exploitatie van het zwembad plotseling goedkoper wordt als je een subsidieregeling verandert. Als je van mening bent dat het bestuur of directie haar werk niet goed doet, stel dat dan vast en vervang ze.

Maar als je daarover geen klachten hebt, hou dan op met zeuren en accepteer dat de exploitatie van een zwembad geld kost, zoals openbaar vervoer geld kost en het onderhouden van sportaccommodaties.

Ik weet dat vorige jaar september de raad zich heeft laten informeren over de mogelijkheden tot een economischer exploitatie.

Iemand die bij dat bezoek aanwezig was vertelde me, dat de (suggesties vanuit de raadsdelegatie) volstrekt buiten de werkelijkheid lagen.

Logisch, de meerderheid van de raad heeft geen benul van exploitatie. Sterker nog, ze heeft in het verleden besluiten genomen die de exploitatie alleen maar hebben bemoeilijkt.

Zo gold in het verleden een deel van de jaarlijkse huur van de seizoencamping als abonnement voor het zwembad. Niet iedere campingbewoner maakte gebruik van dat abonnement, maar zeker voor gezinnen was het een aantrekkelijk arrangement.

Om te bezuinigen op de exploitatiekosten van de seizoencamping werd (door de raad) besloten om de kosten van het zwembad abonnement niet langer op te nemen in de jaarlijkse huursom (die uiteraard wel hetzelfde bleef). Met als gevolg dat het tekort op de camping verminderde, terwijl het zwembad inkomsten misliep en daar het tekort toenam.

Maar niet alleen jaarlijkse inkomsten, maar ook horeca inkomsten.

Een middagje zwemmen voor een gezin met twee kinderen kost in de nieuwe situatie bijna  € 20,-. Dan denk je wel twee keer na voordat je besluit om op een bewolkte dag naar het zwembad te gaan en schiet er een patatje of drankje er al snel bij in.

Ik heb geen concrete cijfers, maar het zou me niet verbazen als, wat de raad op de camping bezuinigde, ze dubbel en dwars weer heeft toegelegd op de kosten van het zwembad.

Kortom, het zwembad kost geld. Zoals de Drommedaris ook geld kost. Die heeft weliswaar geen open einde subsidieregeling, maar de stichting die belast is met die exploitatie laat de gemeente toch echt niet failliet gaan. Het verschil is alleen dat extra subsidies via een achterdeur worden verstrekt en niet via een open einde regeling.

Dus laten we ophouden net te doen alsof je door een andere subsidieregeling, de kosten van exploitatie omlaag kunt brengen.

Walkantenpartij

Veilig en functioneel?

Afgelopen dinsdag (in de commissie grondgebied) een tamelijk ingetogen discussie over de nota onderhoud kapitaalsgoederen. Daarbij moeten we denken aan parken, gebouwen, bruggen, wegen en niet te vergeten waterwegen.

Onderhoud (waaronder groot) lijkt met bescheiden verhoging de komende 10 jaar nog wel te lukken.

De pijn zit hem in het vervangen van kapitaalgoederen die in de komende 10 jaar aan vervanging toe zijn. De kosten daarvan worden geschat op 25 miljoen en dat bedrag kan bij lange na niet worden opgehoest.

Het idee, dat je voor vervangingsuitgaven zou moeten sparen is allang opgegeven. De huidige wijsheid is, dat afbetalen beter is. Vervang nu en betaal later.  Hoewel er zinnige argumenten zijn te bedenken voor die benadering, is ze niet zonder gevaar.

Talloze huishoudens gaan inmiddels gebukt onder zware afbetalingskosten en voor de overheid zal dat niet anders zijn.

Het probleem doet zich trouwens niet alleen in Enkhuizen voor.

Onlangs las ik dat Duitsland, het meest welvarende land in de Europese Unie, miljarden dient te investeren in het in stand houden van de bestaande infra-structuur. Geld dat er ook niet schijnt te zijn.

De kern van het probleem is dat het electoraat niet gauw bereid is om zich vandaag dingen te ontzeggen, opdat de zaken in de toekomst beter zullen gaan. Dat mag kortzichtig zijn, maar de politici die hen vertegenwoordigen beseffen terdege dat zij hun herverkiezing in gevaar brengen als ze weigeren daar in mee te gaan.

En dus worden er zaken op de lange baan geschoven. Niet alleen in Enkhuizen, maar overal.

De voorgestelde oplossing van het college is dat sommige kapitaalgoederen niet langer op basis van “veilig en functioneel” zullen worden onderhouden, maar alleen op basis van het uitgangspunt “veilig” waarbij de raad de keuzes mag maken.

Het lijkt me een tamelijk abstracte kwalificatie, zoals Van Reijswoud (tijdens de eerder gehouden informatiebijeenkomst over dit onderwerp) ook naar voren bracht.

Hoe noem je een brug, waar je veilig onderdoor kunt varen, maar die is afgesloten voor verkeer?

Een heikel punt voor de toekomst lijkt me dat trouwens, het onderhoud aan de talrijke waterwegen. Er zijn in Enkhuizen nogal wat eigenaars van walkanten. Gaan die nu ook betalen aan het vervangen van beschoeiingen als dat noodzakelijk is?

In de nieuwbouw is dat gebruikelijk, maar of de eigenaars van walkanten in de binnenstad daar op zitten te wachten waag ik te betwijfelen. Mooie reden om een Enkhuizer Walkantenpartij op te richten.

Schaamlap.

De “uitgever” van dit weblog is Pimsep, afkorting van Pim’s eigen persbureau.

Het streven is niet zozeer om als eerste “nieuws” te brengen, zoals een krant  dat doet, maar kanttekeningen te plaatsen bij nieuws over de lokale politiek.

Als nieuwsbronnen gebruik ik gemeentelijke vergaderstukken, gemeentelijke nieuwsberichten en krantenberichten.

Ik ben aan geen enkele politieke partij verbonden en wil dat graag zo houden.

Vandaag in de Enkhuizer Krant een bericht over het onderwerp waar ik gisteren over schreef.

Namelijk dat tegenstanders van de vluchtelingenopvang in Enkhuizen preventief werden bezocht door de politie.

Het artikel bevat weinig nieuwe informatie of het moet zijn dat de politiewoordvoerder zegt dat de openbare orde en veiligheid een zaak is van de gemeente (burgemeester).

Dat is eigenlijk geen nieuws want dat wist ik ook wel. Maar waarom suggereert de burgemeester dan dat hij niets van doen had met de actie van de politie? Terwijl het volstrekt duidelijk was dat ze was uitgevoerd op zijn “aanwijzing” onder het mom van “het bewaren van de openbare orde”.

En, ook niet onbelangrijk,  met behulp van door de gemeente verzamelde informatie. Iedereen die de vergadering wilde bijwonen moest zijn adres opgeven.

Maar als de burgemeester bevoegd is datgene te doen wat in hij belang acht van het bewaren van de openbare orde, waarom ontkent hij dan zijn betrokkenheid?

Ik neem aan, omdat hij geen zin heeft om verantwoording af te leggen over het feit dat hij (onder het mom van de openbare orde) doende is om met een kanon op een mug te schieten.

Niet dat de kans groot is dat hij daarover ter verantwoording zal worden geroepen door de raad.

Ik heb in een eerder geval ook al eens betoogd dat de burgemeester zijn bevoegdheid misbruikte toen hij een inwoner een gebiedsverbod oplegde. Toen was het raadslid Snoek die dat betwistte en verwees naar zijn bevoegdheid op het gebied van de openbare orde. Maar ook toen was geen sprake van een verstoring van de openbare orde. Alleen van een burger die de juistheid van door de gemeente genomen maatregelen betwistte.

In de gemeentelijke roeptoeter (het huis aan huis blad de Drom) vermeldt als feit, dat mensen zich bedreigend hadden uitgelaten op de Facebook pagina van de gemeente.

Of dat daadwerkelijk het geval is geweest valt niet meer vast te stellen want die bijdragen zijn verwijdert. Op een andere Facebook pagina (niet onder beheer van de gemeente) vallen echter geen bedreigingen te lezen. Alleen oproepen tot het bijwonen van de bijeenkomst.

Laat ik voorop stellen dat ik me niet gemakkelijk voel bij de opmerkingen die de tegenstanders maken t.a.v. vluchtelingen, maar het voelt evenmin gemakkelijk als de overheid meent de politie te moeten afsturen op burgers die er een menig op na houden die haar niet welgevallig is.

Er als er sprake is van bedreiging, dan is er maar één passende weg, daar aangifte van doen en een rechter te laten uitmaken of daar inderdaad sprake van is.

Het zou de gemeenteraad daarom sieren als zij zich eens zou afvragen of “de openbare orde” in Enkhuizen een niet te makkelijke schaamlap is geworden, waarachter de gemeente haar eigen intimiderende gedrag probeert te  verbergen.

Weekmarkt.

Raadslid Hans Langbroek was afgelopen week twee keer in het nieuws. Eerst met zijn idee om de weekmarkt in Enkhuizen af te schaffen en daarna met het “nieuws” dat hij dit idee weer had losgelaten. Op die manier blijf je natuurlijk lekker de aandacht trekken.

Persoonlijk vond ik Langbroek’s idee om de weekmarkt af te schaffen niet zo’n strak plan.

Immers, je kunt de weekmarkt wel afschaffen, het afschaffen van de marktmeester ligt iets gecompliceerder. Bovendien ontstaat daarbij een geheel ander probleem.

Als het gaat over de kosten van een marktmeester dan bestaat minder dan de helft van de kosten uit salariskosten. Het overgrote deel bestaat uit zogenaamde overheadkosten.

In het uitzonderlijke geval dat je een marktmeester zou kunnen ontslaan, dan levert dat slechts een kostenbesparing van 50% op. De overheadkosten blijven namelijk hetzelfde en moeten nu uitgesmeerd worden over het overige personeel. 

Wil je echt kosten besparen voor wat betreft in het ambtelijke apparaat, dan zal je iets moeten doen aan de overheadkosten, maar voorstellen die daar toe zouden kunnen leiden heb ik de afgelopen 4 jaar gemist.

Misschien niet onverstandig als de Raad zich de komende 4 jaar in dat onderwerp zou verdiepen.

Klus

Gisteren voor de eerste keer (na 7 maanden) weer eens naar een raadsvergadering geluisterd. Viel me fysiek niet mee. Die ziekenhuis opnames hebben er toch zwaarder in gehakt dan ik veronderstelde.

Het bomenplan heb ik maar gelaten voor wat het was. Ik was eigenlijk alleen maar benieuwd naar de reacties op de begroting voor 2014.

De coalitie was, zoals viel te verwachten, laaiend enthousiast, waarbij ik overigens het gevoel kreeg dat Stolk wel erg veel eer zoor de SP opeiste.

De oppositie is meestal interessanter, maar VVD en D’66 stelden een beetje teleur. Een begroting brandhout noemen doet het misschien leuk tijdens de verkiezingen, maar is me toch wat te mager voor wat betreft een bijdrage aan het debat.

NE deed het wat mij betreft beter door een opsomming van concrete bezwaren.

Maar het meest kon ik me toch vinden in de waarschuwende woorden van CU/SGP. Op deze manier doorgaan zal onmogelijk blijken, de komende jaren zullen er toch echt pijnlijke keuzes gemaakt moeten worden.

Keuzes die nu nog konden worden vermeden door een greep in de reserves te doen, maar daar kun je niet oneindig mee doorgaan.

Daarmee zijn de thema’s voor de komende verkiezingen wel aangegeven. Links zal roepen dat men de sociale voorzieningen in stand heeft weten te houden en rechts zal roepen dat dit op termijn niet is vol te houden. Beiden hebben gelijk.

Er wacht het college dat na de verkiezingen zal aantreden een gigantische klus.

Terugdringen.

Het gerucht gaat, dat hoge ambtenaren en bestuurders ‘s morgens nooit uit het raam kijken, omdat ze anders ‘s middags niets meer te doen hebben.

En om de ochtend toch op passende wijze door te kunnen komen bedenkt men malle plannen. Zoals een Pact voor West-Friesland.

Op aangeven van provinciale bestuurders hebben de Westfriese burgemeesters en wethouders bedacht, dat ze met elkaar moeten gaan vergaderen over welke maatregelen je moet nemen om West-Friesland in de top tien van de meest aantrekkelijke regio’s te krijgen.

Ik neem aan dat de provincie hetzelfde gezegd heeft tegen de overige regio’s in de provincies, zodat we alleen al voor Noord-Holland een Pact voor de Noordkop, een Pact voor Noord-Kennemerland, een Pact voor West-Kennemerland, een Pact voor de agglomeratie Amsterdam en een Pact voor de Gooi en Vechtstreek tegemoet kunnen zien.

Allemaal natuurlijk met de ambitie om (net als West-Friesland) uiteindelijk tot de top tien te gaan behoren.

De klemmende vraag bij dit alles is natuurlijk, wat moet je doen om West-Friesland tot een aantrekkelijker regio te maken dan bijvoorbeeld de Regio Haaglanden, Rijnmond, de Veluwe of Zuid Limburg en wat bepaalt eigenlijk wat je als regio aantrekkelijker maakt?

Ben je op die manier niet bezig met het organiseren van een soort schijncompetitie. Leuk tijdverdrijf voor bestuurders die nog wat tijd over hebben, maar verder volkomen nutteloos.

Volgens burgemeester Baas waren er aan het sluiten van het Pact geen extra kosten verbonden en kon alles binnen bestaande budgetten worden gerealiseerd.

Kennelijk is er tot dusver niemand op het idee gekomen om ook eens gaan te bezuinigen op budgetten voor flauwekul projecten waar bestuurders de tijd mee wensen te doden.

Deze week in het NHD een interview met de drie SED burgemeesters.

Men onderzoekt of het mogelijk is dat Enkhuizers eventueel hun nieuwe paspoort ook in Stede Broec zouden kunnen ophalen.

Lijkt me een geweldige vooruitgang, waar heel Enkhuizen op zit te wachten. 😉  Maar het zal er waarschijnlijk alleen maar toe leiden dat we straks “alleen maar” ons paspoort in StedeBroec kunnen ophalen.

Men is al drie jaar bezig met samenwerken roepen de drie burgemeester en noemen als tastbaar resultaat, dat er nu nog maar 1 brandweercommandant is voor de drie gemeenten. Ik ben niet onder de indruk.

Dat ben ik pas als we in plaats van 3 burgermeesters, 3 gemeentesecretarissen en 3 raadsgriffiers er maar 1 hebben. En in plaats van 8 wethouders 4 en in plaats van 50 raadsleden nog maar een stuk of dertig.

In de begroting voor 2013 worden de kosten voor bestuurlijke organisatie begroot op € 3.375.000,- en stijgt alleen maar in de komende jaren. Ik neem aan dat dit bedrag voor de twee andere gemeenten op hetzelfde niveau ligt, zodat de drie SED gemeenten gezamenlijk 10 miljoen aan hun bestuurlijke organisatie uitgeven.

Dus in plaats van geld uitgeven aan onzin doelstellingen zou men zich beter kunnen concentreren op het terugdringen van kosten voor de bestuurlijke organisatie.

Aan de pols

Eerlijk gezegd heb ik niet zoveel kaas gegeten van de thuiszorg, maar toen de SP liet weten een avond in het Postkantoor in Bovenkarspel te organiseren waar  Renske Leijten het allemaal zou uitleggen, was ik natuurlijk meteen verkocht.

Wat mij betreft is Renske toch de Doutzen onder de Tweedekamerleden en een gloedvol betoog van haar leek me de beste manier om in het onderwerp thuis te raken.

Het mocht helaas niet zo zijn. Renske zelf was op 13 maart niet in een druk bezocht “Postkantoor”. Ze moest stemmen in de Tweede Kamer lieten de organisatoren weten en dus kwam er een fractiemedewerkster van de SP, die aanzienlijk minder Doutzen was dan Renske zelf.

Hoe dan ook de vergadering werd goed bezocht en de verontwaardiging over de voorgenomen bezuinigingen was groot.

Dat de gemeente de taak van de rijksoverheid diende over te nemen was volgens wethouder Olierook (SP) niet zozeer het probleem. Wel de prijs waartegen dat moest gebeuren.

Er vielen nog al wat vaktermen tijdens de vergadering, waar de meeste aanwezigheden kennelijk wat minder moeite hadden dan ikzelf. De vraag die door mijn hoofd woelde was, is een overheid überhaupt geschikt om zoiets als thuiszorg te organiseren of moeten we nadenken over andere vormen van organisatie.

Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Als ik wethouder Olierook goed begreep wilde hij liever bezuinigen op allerlei overleg structuren dan op de werkvloer, maar dat lijkt me eenvoudiger gezegd dan gedaan.

Hijzelf maakt namelijk zelf ook deel uit van het overlegcircus dat we met zijn allen in stand houden en noodzakelijk vinden. Wie bepaalt wat zinvol en zinloos overleg is.

Enfin, troost is dat alle aanwezigen van goede wil waren en er dus linksom of rechtsom een oplossing moet komen. Jammer dat Renske er niet was, maar goed om te zien dat onze lokale SP (Delleman en Keesman) de vinger aan de pols probeert te houden.

Overhead

Overhead?

In mijn vorige bericht schreef ik over het overhead percentage dat deel uitmaakt van de personeelskosten. Dat bedraagt om en nabij de helft van de personeelskosten die gemeente gebruikt om de kosten van een programma te berekenen.

Je kunt overhead zien als kosten die een organisatie aan zichzelf besteed en in dat opzicht is zou het een maatstaf kunnen zijn voor de efficiëntie van zo’n organisatie.

Omdat overhead een belangrijke rol speelt bij de kosten die de gemeente (i.v.m. het streven naar kostendekkendheid) aan haar burgers in rekening brengt, lijkt me inzicht in de materie gewenst.

In het kader van de samenwerking  van de drie SED gemeenten had ik bijvoorbeeld al een vergelijking verwacht tussen de overhead percentages van de drie gemeenten.

Raadslid Noorman heeft volgens mij in dat verband ook al aangedrongen op heldere parameters om het voorgestelde samenwerkingsverband te kunnen beoordelen. Overhead lijkt me daar een van.

Ook betoogde de burgemeester Baas, dat er bij de invoering van LEAN management besparingen ten aanzien van overhead zouden plaatsvinden.

LEAN management ging echter over procesoptimalisatie. Met andere woorden efficiënter werken waardoor je met minder mensen dezelfde taken kunt uitvoeren.

Dat zou een besparing kunnen opleveren doordat je op termijn minder mensen in dienst hoeft te houden, maar daarmee breng je het overhead % niet omlaag, maar eerder omhoog, omdat je de indirecte kosten nu moet spreiden over minder medewerkers.

Ik besef dat mijn kennis op dit gebied onvoldoende is, maar wellicht kan wethouder Franx zijn onschatbare kennis op dit gebied met me delen als ik een kopje koffie met hem ga drinken.

Niet gereageerd.

Omdat onze nieuwe wethouders nog druk bezig zijn met inlezen weinig nieuws vanuit de Breedstraat, daarom maar even aandacht aan “oud” nieuws.

De brief die burgemeester Baas op 20 december schreef aan formateur Stolk. Voor zover ik weet is daar geen reactie op gekomen, althans, er is geen reactie bekend gemaakt.

Aan de inhoud van de brief (die U hier kunt lezen) werd door het NHD de nodige aandacht besteed.

Men concludeerde bijvoorbeeld, dat als gevolg  van het amendement van de nieuwe coalitie van 6 de weekmarkt diende te verdwijnen.

Het amendement stelde een taakstelling om €  15.000,- te bezuinigingen  op een totaal budget van €42.000.-.

Volgens de brief is dat onmogelijk omdat 70% van het budget  (pakweg € 30.000,-) bestaat uit personeelskosten.

Op basis hiervan vraagt de gemiddelde burger zich natuurlijk af, wat de gemeente bezielt om iemand in dienst te houden voor € 30.000, per jaar om 1 keer in de week een weekmarkt te organiseren.

Het bedrag van € 30.000,- is echter in zoverre misleidende, omdat daarin ook de zogenaamde overhead kosten zijn opgenomen. Die bedragen (voor zover ik weet) in de gemeente Enkhuizen 110%, zodat de salariskosten voor het in stand houden van de weekmarkt 30.000/210×100=  € 14.000,- bedragen.

Het gaat hier dus om een deeltijd functie en de taakstelling komt er dus op neer die deeltijdfunctie te doen te verdwijnen. Wat daarmee echter niet verdwijnt zijn de z.g. overhead kosten van pakweg € 16.000,- . Die kosten worden eenvoudig “uitgesmeerd” over de resterende personeelsleden.

Kortom, de besparing die de nieuwe coalitie had ingeboekt voor 2013, laat zich in dat jaar niet realiseren. Ik blijf het jammer vinden dat er vanuit de nieuwe coalitie niet gereageerd is op die brief.