Meer duiding.

Zo als ik eerder schreef ging het mij niet om de macht In de vorm van het aantal zetels in de gemeenteraad waar je als partij over kunt beschikken, maar ook om het gezag dat je als persoon kunt uitstralen op basis van het aantal kiezers die je als persoon hebben gesteund.

De nieuw raad kent vier nieuwe fractievoorzitters. Hun ranglijst, op basis van het aantal op hun uitgebrachte stemmen, ziet er als volgt uit.

1. Keesman SP 754
2. Segerius Blanco 716
3. v. Galen CDA 470
4. v. Gangelen EV! 439
5. Buit D66 383
6. Mazereeuw NE 323
7. Overwijn VVD 274
8. Sandstra PvdA 253
9. Sikkema Piraat 221
10. Jans HEA 169

De dwars door de nieuwe raad lopende scheidslijn is, dat vier van de tien fractievoorzitters de mening zijn toegedaan, dat het REZ ver beneden haar marktwaarde is verkocht.

Terwijl zes fractievoorzitters er nog steeds van overtuigd zijn, dat er op dat punt geen vuiltje aan de lucht is. Omdat ze het bewijs van hun gelijk geheim hebben verklaard, hebben ze een vergelijking tussen de beide standpunten onmogelijk proberen te maken.

Aan die rechtsongelijkheid is, als gevolg van de verkiezingen, inmiddels een einde gekomen. De “nieuwbakken” fractievoorzitters hebben namelijk hetzelfde recht op informatie als de “oudbakken” fractievoorzitters.

Het is mijn bedoeling om nog deze week van dat recht gebruik te maken om te kunnen vaststellen of ik mijn opvattingen over de marktconformiteit van het door het college geaccepteerde bod zal moeten bijstellen.

Oproep tot steun.

Een lezer van mijn blog wees me op de uitzending van Pointer van afgelopen maandag, waarin ook de Droomparken directie aan het woord werd gelaten.

Onderwerp was “De seizoen camping verdwijnt”.

Feitelijk een variant op het thema dat Kassa (in samenwerking met FTM) eerder aan de orde had gesteld.

Onder de naam ” Verroompotissering van de Zeeuwse kust”.

In beide gevallen gaat het om de toename van vakantieparken en het leed dat dit veroorzaakt bij de bezitters van sta-caravans. In feite “tweede huisjes” voor de gewone man, die moeten wijken voor de “tweede huisjes” van beter gesitueerden en andere investeerders.

Zou ik er niet verstandig aan doen om de gang van zaken rond het REZ onder de aandacht van de redactie van Pointer te brengen, was de suggestie van de lezer van mijn blog.

Ik heb enige tijd geaarzeld. Waar ik over schrijf is heel wat anders dan het leed dat wordt toegebracht aan de bezitters van sta-caravans.

Waar ik over schrijf is een tamelijk abstract begrip als het “misbruik van bevoegdheden door de overheid”. Wat, laten we er geen doekjes om winden, een doodgewoon misdrijf is.

Het bewijs voor dit misdrijf bestaat uit het feit, dat de grond in het recreatieoord voor 30 miljoen beneden haar marktwaarde is verkocht, wat door de raad en het college tot dusver niet is tegengesproken.

Men heeft er tot dusver voor gekozen om het bestaan van het misdrijf dood te zwijgen en zich beperkt tot het geheim verklaren van het bewijs ervoor. Ook de regionale pers waagt zich (ongetwijfeld, op advies van de bevoegde autoriteiten) niet aan het het onderwerp.

Zijn er mogelijkheden om de gevolgen van dit misdrijf ongedaan te maken? Die zijn er, alleen raad en college houden zich daar niet mee bezig, omdat geen van de twee bereid is te erkennen, dat er sprake is geweest van een misdrijf.

De raad (als formele toezichthouder) daarover aanspreken heeft in dit stadium geen enkele zin meer. Men heeft, door zichzelf geheimhouding op te leggen ten aanzien van het “bewijs” van dit misdrijf, zichzelf al min of meer medeplichtig gemaakt aan het misdrijf.

Zie hier de impasse. De gevolgen van een misdrijf kunnen alleen maar ongedaan gemaakt worden, als men de bereidheid heeft om het bestaan van dat misdrijf te erkennen. College en raad hebben die bereidheid niet, dus zal het ongedaan maken van de gevolgen van dat misdrijf ook niet gebeuren.

Het is echter in het belang van Enkhuizen dat dit wel gebeurd. Misschien dat de onderzoeksjournalisten van Pointer ons daarbij kunnen helpen. Die kun je vragen om dingen in onderzoek te nemen. Als je hier klikt kom je op de pagina die dat mogelijk maakt.

Je zou kunnen aansluiten bij een bestaand onderwerp, maar zoals ik hierboven al schreef is “Verdwijnt de seizoen camping” een vlag die de lading niet helemaal dekt. Beter lijkt me daarom “Ander onderwerp” te kiezen.

Wat dan volgt is een vraag naar de concrete ervaring.

De door mij gekozen ervaring (waar in mijn ogen Pointer onderzoek naar zou moeten doen) is, “Ongeoorloofde steun door de overheid”. Plus een verwijzing naar mijn blog waar die ervaring in talloze berichten is omschreven.

Dus, “Ongeoorloofde steun van door de overheid, zoals beschreven op https://pimsep.com/berichten/“.

Iedere bloglezer die deze “ervaring” met Pointer deelt, stemt als het ware voor een onderzoek door Pointer.

Vergelijkbaar met de gang van zaken bij FTM. Toen haalden we 138 stemmen, waarbij je, om te kunnen stemmen een gratis proef abonnement op FTM moest nemen, waartoe lang niet iedereen bereid was.

Bij Pointer hoeft dat niet. Je vraagt hun alleen een onderzoek in te stellen naar “ongeoorloofde steun door de overheid”. Als dat verzoek door voldoende mensen wordt gedaan is de kans groot dat een dergelijk onderzoek er komt.

Na de vraag over ervaring komt een vraag over documenten. Het antwoord op die vraag is een verwijzing naar mijn blog, maar dat is al gebeurd bij de eerste vraag en hoeft dus niet herhaalt te worden.

De keuze is dus “ik heb geen documentatie”. Die heb ik wel in de vorm van mijn bezwaarschrift. Dat heb ik inmiddels al toegestuurd, zodat men uiteindelijk wel contact met me zal opnemen, als er voldoende aanmeldingen zijn ontvangen.

De bedoeling is dus om een onafhankelijke buitenstaander als Pointer er toe over te halen een onderzoek in te stellen naar de vraag is of er bij de verkoop van het REZ sprake is geweest van “ongeoorloofde steun door de overheid”.

Hoe meer verzoeken (ervaringen) er bij Pointer binnenkomen, hoe groter de kans dat ze bereid zullen zijn om een onderzoek in te stellen.

Vandaar mijn oproep aan de inwoners van Enkhuizen.

Steun mijn verzoek tot het doen van onderzoek door een onafhankelijke instantie (Pointer) door naar hun website te gaan.

Daar te kiezen voor “Ander onderwerp” en dat onderwerp vervolgens te definiëren als “Ongeoorloofde steun door de overheid, zoals beschreven op https://pimsep.com/berichten/

Het is een onderzoek waar de bevoegde instanties niet aan mee willen werken. Naar ik aanneem, omdat ze beseffen wat de uitkomst van het onderzoek zal zijn en die uitkomst hen niet aanstaat.

_{PS, de oorspronkelijke tekst is aangepast in de zin, dat de verwijzing naar mijn blog duidelijker in het verzoek is geïntegreerd.}

Apathisch.

Gisteren schreef ik over het bezwaar dat ik heb ingediend tegen een besluit van de raad van Enkhuizen, om de geheimhouding van een taxatierapport in stand te houden.

Het rapport bevestigde het oordeel van het college, dat een door Orez bv (aan de gemeente) aangeboden exploitatieopzet, marktconform was.

Op 7 juli 2020 deed ik een Wob verzoek, waarbij ik inzage vroeg in een tweetal documenten.

Ten eerste, de exploitatieopzet, die door Orez bv was ingediend en die door het college als marktconform was beoordeeld. Ten tweede, een taxatierapport van de firma BaseValue, dat het oordeel van het college bevestigde. Namelijk dat de door Orez bv ingediende exploitatieopzet marktconform was.

Op 20 december 2020 liet het college weten dat mijn verzoek om inzage van de beide documenten was afgewezen. Op 28 juni van dit jaar werden documenten vrijgegeven, die de bevestiging inhielden van wat ik al geruime tijd vermoedde.

Namelijk, dat het taxatierapport niet het bewijs was van marktconformiteit van de bieding van Orez bv, maar het bewijs van misbruik van bevoegdheid door het college. Verkoop van grond ver beneden haar werkelijke waarde.

Grondverkoop onder die voorwaarden kan niet anders beschouwd worden, dan als ongeoorloofde steun van de overheid. Deze steun is onrechtmatig, tenzij ze op voorhand als zodanig is aangemeld. Dat is niet gebeurd.

Onrechtmatig verkregen steun kan in principe worden teruggevorderd, wat in het belang van Enkhuizen zou zijn, maar dat is niet iets waar college en raad zich bijzonder druk over maken.

Het enige waar men zich wel druk over wil maken, is mogelijke schade aan de eigen reputatie.

Het college vanwege haar misbruik van bevoegdheden, de raad vanwege haar verregaande onoplettendheid en gezamenlijk vanwege hun inspanningen de kwestie in de doofpot te doen belanden.

Dat laatste heeft, dank zij de apathische houding van de doorsnee Enkhuizer nog een goed kans van slagen ook.

Apathie bij de doorsnee Enkhuizer kan ik me nog voorstellen, maar de apathie bij de Enkhuizer maatschappelijke bovenlaag verbaasd me meer.

Maar die zijn waarschijnlijk alleen maar blij dat ze hun liggende gelden kunnen beleggen in vakantiehuisjes.

Doelbewuste misleiding?

In mijn vorige bericht probeerde ik duidelijk te maken, dat de RvS (in haar inhoudsindicatie) beschrijft, wat de gemeentelijke rechtvaardiging is, voor wat je de noodzaak tot een herinrichting van het recreatieoord kunt noemen.

Tegen die noodzaak is bezwaar gemaakt door twee partijen.

Te weten, de IJsselmeervereniging en het plaatselijke Comité tot behoud van het recreatieoord.

Volgens beiden komt de herinrichting (in de voorgestelde vorm) neer op een aantasting van de natuur en worden er diverse verordeningen (op het gebied van de ruimtelijke ordening) niet op de juiste wijze nageleefd.

Morgen weten we wat de RvS van die bezwaren vindt.

Mijn eigen bezwaar is van totaal andere aard en wordt ook niet beïnvloed door de uitspraak van de Raad van State.

Mijn bezwaar is, dat college en haar ambtenaren, de Enkhuizer bevolking (en degenen die zeggen die bevolking te vertegenwoordigen, de gemeenteraad) doelbewust hebben misleid, door te doen voorkomen, dat zij het recreatieoord onder marktconforme voorwaarden hebben verkocht.

Het bewijs hiervoor bestaat uit een tweetal taxaties. Ten eerste, de taxatie van een bureau dat door de gemeente is ingeschakeld. Ten tweede van een taxatie van een bureau dat door Droomparken is ingeschakeld.

Het verschil tussen beide rapporten heb ik (op dit blog) berekend op ongeveer 20 miljoen Euro. Tot dusver heeft niemand die berekening aangevochten, wat overigens niet wil zeggen dat het niet zou kunnen.

Maar zelfs als het verschil maar 10 miljoen is, dan nog kun je niet volhouden dat de waardebepaling van het gebied (10 miljoen) marktconform is als een andere taxateur de waarde van hetzelfde gebied 10 miljoen hoger inschat.

Doelbewuste misleiding is uiteraard een strafbaar feit. Of daadwerkelijke sprake is van doelbewuste misleiding (of totale incompetentie van alle betrokkenen bij het proces) zal moeten worden onderzocht door de instantie die daar ervaring mee heeft, de rijksrecherche.

Een opdracht tot het doen van een onderzoek moet uiteindelijk gegeven worden door de hoogste instantie binnen de gemeente. De gemeenteraad.

Die is echter, op aandringen van het college, nog steeds druk doende met het zoeken naar mogelijkheden, om de kern van de zaak (misleiding van de Enkhuizer bevolking) in de doofpot doen te verdwijnen.

Hoelang de zittende raad daarmee door wil blijven gaan weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat er binnen afzienbare tijd een nieuwe raad kan worden gekozen en de inwoners van Enkhuizen in staat zullen zijn, om hun oordeel uit te spreken over het optreden van de zittende raad.

Eindelijk uitspraak.

Woensdag is het zover en doet de Raad van State uitspraak. Waarover is me niet helemaal duidelijk.

De inhoudsindicatie luidt als volgt:

Bij besluit van 29 oktober 2019 heeft de raad het bestemmingsplan “Enkhuizerzand en IJsselmeergebied” vastgesteld. In de plantoelichting staat dat ondanks de goede ligging tussen de binnenstad en het IJsselmeer op dit moment onvoldoende gebruik wordt gemaakt van de potenties van het recreatiegebied Enkhuizerzand.

De uitstraling van bijvoorbeeld de stranden en ligweiden, de versnipperde parkeergelegenheid en de kwaliteit van de openbare voorzieningen bieden onvoldoende verblijfskwaliteit. De betekenis als recreatiegebied voor de regio is daardoor onvoldoende.

Er is daarom dringend behoefte aan een kwaliteitsverbetering, uitbreiding van het aanbod aan verblijfsrecreatieve voorzieningen, een betere opbouw van het gebied en een sterkere binding met de historische stad.

Het plan strekt tot een samenhangende herontwikkeling van het recreatiegebied teneinde de ruimtelijke kwaliteit ervan te verbeteren. Het plan voorziet in het bijzonder in een vergroting van het strand.

In de persaankondiging staat o.a. te lezen:

Hiertegen is de IJsselmeervereniging in beroep gekomen bij de Afdeling bestuursrechtspraak. Zij is het niet eens met de bouw van het vakantiepark. Ze strijdt voor een open zicht op het IJsselmeer en voert aan dat het vakantiepark het beschermde natuurgebied en de flora en fauna in de omgeving aantast.

Ook zou het park te veel stikstof uitstoten. De Afdeling bestuursrechtspraak heeft de zaak op 30 november 2020 op zitting behandeld.

Verlies van vertrouwen.

• 

• 

• 

• 

Mijn laatste bericht (voor Pasen) ging over leiderschap en de daarbij behorende kwaliteiten. Naar aanleiding van een tweet van mevrouw Keesman, lokale fractievoorzitter van de SP.

In haar tweet sprak ze over het gedrag van de landelijke partijen D66 en het CDA en de schade die ze met hun optreden (in de landelijke politiek) hadden toegebracht aan het vertrouwen in de democratie.

En wie zijn de grootste verliezers? Inderdaad vertrouwen en de democratie en vertrouwen in de democratie. #D66 heeft hier de kans laten lopen op nieuw leiderschap en het #CDA laat hierbij zijn eigen #Omzigt in de kou staan. En dan moet Pieter ook nog loyaal zijn aan deze club🤔

— Margreet Keesman (@MargreetKeesman) April 2, 2021

Grote woorden en verwijten, die ik heb vergeleken met haar eigen optreden in de lokale politiek.

Niet alleen was ze er in geslaagd te voorkomen, dat een jarenlange samenwerking tussen twee lagere scholen in de binnenstad tot het beoogde resultaat (een ikc) zou leiden. Ze had er ook voor gezorgd, dat het college (door middel van een motie) werd opgedragen om een nieuw samenwerkingsverband (tussen twee andere scholen) te bevorderen.

Namelijk tussen pcbs Mozaïek locatie Veste en Montessorischool De Wegwijzer.

Mevrouw Keestman is de echtgenote van de voormalig directeur van de laatste basisschool. Hoewel het haar vrij staat om tijdens een openbare raadsvergadering een samenwerking tussen genoemde scholen te bepleiten, had zij er beter aan gedaan om zich (bij het stemmen over dit onderwerp) van stemmen te onthouden.

In ieder geval zal het lokale vertrouwen in de democratie niet zijn toegenomen, nu mevrouw Keesman aan een stemming heeft deelgenomen, waarin het college gevraagd werd haar echtgenoot (en de school waar hij werkt) te begunstigen.

Zonder haar deelname zouden de stemmen gestaakt hebben en zou het advies aan het college aanzienlijk minder dwingend zijn dan het nu is.

In ieder geval hoop ik er op, dat partijen in de raad er tijdens de eerstkomende raadsvergadering in zullen slagen om deze tamelijk opvallende vorm van belangenverstrengeling weer ongedaan te maken.

Gansch het raderwerk

In de krant van zaterdag een soort van terugblik op wat je een turbulente week op het recreatieoord Enkhuizerzand zou kunnen noemen. Een (door de lokale pers) nogal aangewakkerde storm in een glas water.

Wat is er aan de hand? Droomparken heeft op het terrein van het toekomstige vakantiepark een informatiegebouwtje geplaats, dat door de krant steevast een tent wordt genoemd.

Voor het plaatsen van het gebouwtje is vergunning aangevraagd, maar nog niet verleend. Het is in bedrijf genomen voor het organiseren van informatiedagen.

Vooropgesteld dat er geen redenen zijn om de vergunning te weigeren, zie ik die voortijdige ingebruikname niet als een halsmisdrijf.

[In het noordelijke deel van het recreatieoord heeft het college zonder enig bezwaar een ontheffing verleend voor een verbod tot plaatsen van stacaravans, lang nadat ze waren geplaats.

De vergunning voor het informatiegebouwtje was 3 februari aangevraagd. Het verlenen van vergunningen is vaak alleen maar een administratieve bezigheid, waarbij de gemeentelijke snelheid van werken soms botst met de snelheid van werken van de aanvrager.

De eis tot afbraak van het gebouwtje (omdat er nog geen vergunning is verleend) komt me dan ook als zeer overdreven voor.]

Hetzelfde geldt eigenlijk voor het informeren van toekomstige investeerders in het park. Zo’n 70% van de huisjes worden gefinancierd door mensen die de aanschaf van zo’n huisje als een winstgevende beleggingsobject beschouwen. De overige 30% koopt het als tweede woning en verhuurt niet.

Dat je mensen warm wilt maken voor het doen van zo’n investering zie ik dan ook niet als een illegale activiteit. Dat daarbij ook een hapje en drankje wordt geserveerd, lijkt me evenmin opzienbarend en daarom (voor de krant) het vermelden waard.

Geen reden voor paniek lijkt me dus. Ook geen noodzaak de sterke arm der wet in te schakelen, zaken te verbieden of dwangsommen op te leggen. Toch is dat wat er is gebeurd of staat te gebeuren.

Aanleiding is voor dit alles was de verklaring, die wethouder Heuting (vanwege afwezigheid van Struijlaart) tijdens de vergadering van afgelopen dinsdag, voorlas.

Daarin werd melding gemaakt van de teleurstelling, die door sommigen was uitgesproken over het type woningen dat Droomparken wilde aanbieden. Die dienen in overeenstemming te zijn met het beeldkwaliteitsplan. Daarover was nog geen overleg geweest tussen gemeente en Droomparken.

De wethouder stond verder stil bij de reden voor vertraging van de aanleg van het openbaar gebied (kustboog met strand). Bezwaren die aan de Raad van State waren voorgelegd door de IJsselmeervereniging en het Comité Enkhuizerzand.

Als gevolg van die bezwaren kunnen werkzaamheden aan de kustboog pas in het voorjaar van 2022 worden uitgevoerd. Bovendien kunnen ze alleen worden uitgevoerd, als de RvS de bezwaren van de Vereniging en het Comite heeft verworpen.

Verder verklaarde de wethouder, dat informatiedagen niet door zouden gaan en het gebouw zou worden afgebroken. Dat soort van verklaringen passen zonder twijfel in het zelfbeeld van ambtenaren en bestuurders, samengevat in “gansch het raderwerk staat stil, als uw machtige arm dat wil”.

Helaas, ik ben bang, dat vandaag de dag, de zaken toch net iets gecompliceerder liggen.

Waarom zou je een gebouw afbreken, als de vertraging bij het afgeven van een vergunning niet door jou is veroorzaakt, maar door de gemeente. En sinds wanneer is het aan ambtenaren van de gemeente om te bepalen met wie (en op welk tijdstip) je mag overleggen over de verkoop van je huisjes?

Ik wil wethouder Heutink graag geloven, maar denk toch dat de werkelijkheid iets anders in elkaar steekt. Het gebouw blijft gewoon staan en die dwangsom zal ook wel niet doorgaan.

En dan het staartje waar raadslid Van Galen op doelt. Dat is het staartje tussen zijn benen, na ontvangst van de brief van de advocaat van Droomparken waarin hem wordt verzocht zijn kwalificatie “zeer onbetrouwbare actie” terug te nemen.

Bestormingen.

Wat ik me tijdens de bestorming van het Capitool zat af te vragen was, valt dit nu in dezelfde categorie als Bastille en Winterpaleis en wordt 6 januari straks een nationale feestdag in de VS.

Zoals 14 juli en 7 november dat ook zijn in respectievelijk Frankrijk en Rusland.

Of moeten we eerder denken aan de Bierkellerputsch van Adolf en de zijnen. Dat lukte aanvankelijk ook niet, maar uiteindelijk lukte het hem toch om Duitsland groter dan ooit te maken, al duurde dat maar heel even.

Na het Bastille kwam Robespierre met zijn Schrikbewind en de bestorming van het Winterpaleis bracht eerst Lenin en uiteindelijk Stalin aan de macht.

In alle gevallen viel de opstand van de bevolking volkomen te rechtvaardigen. Alleen brachten ze daarmee leiders aan de macht, die zich net zo onverschillig toonden ten opzichte van de noden van de bevolking als hun voorgangers.

Ik ben dus geen voorstander van bestormingen, omdat je daarmee meestal de verkeerde mensen aan de macht helpt.

Maar als het Capitool het symbool is van de Amerikaanse democratie, dan is het ook het symbool van de corruptie binnen de Amerikaanse democratie, waarin de winnaar gewoonlijk degene is met het meeste geld.

Daarom zoek ik deze verwarrende tijden graag troost bij de te vroeg overleden (2008) stand-up comedian George Carlin.

Vijftien jaar geleden beschreef hij de stand van zaken in Amerika met behulp van de onderstaande monoloog. Hij wond er geen doekjes om en ik heb niet de indruk, dat er sindsdien veel verbeterd is. Zowel in Amerika als in Europa.

Misschien zouden de bewoners van het Capitool zich eens moeten afvragen in hoeverre hun gedrag nog te maken heeft met wat een democratie beoogd. En of ze hun oren niet te veel laten hangen naar de deelbelangen, die de lobbyisten vertegenwoordigen.

Tot slot een waarschuwing. George Carlin schuwt het gebruik van woorden zoals f*ck niet. Wie daar moeite mee heeft kan zijn onderstaande monoloog beter niet bekijken. Ondertiteling (Engels) is beschikbaar

Machtsgebruik.

Politiek is het instrument waarmee we de samenleving besturen en onderlinge verschillen op vreedzame wijze kunnen oplossen. Maar het overgrote deel van de bevolking lijkt politiek liever te vergelijken met het weer.

Het overkomt je, je mag er over mopperen op verjaardagen en in de kroeg, maar je moet je er verder niet mee bemoeien of druk over maken, want je kunt er toch niets aan veranderen.

In de politiek gaat ook over het uitoefenen macht. In Nederland staat tegenover elk systeem om macht uit te oefenen, een systeem om de macht te controleren en in toom te houden.

Niet zonder reden. Macht corrumpeert. Overal waar macht gebruikt wordt ligt (bij geen controle) machtsmisbruik op de loer. Van de gymcoach die zijn pupillen terroriseert, tot de globale onderneming die het milieu verwoest, om meer geld te kunnen verdienen.

Het ontbreekt ons zelden aan wet en regelgeving. Meestal gaat het om een gebrek aan wil om het machtsgebruik te controleren.

In onze democratie berust de macht bij het volk.

Indirect, omdat het volk haar macht heeft overgedragen aan afgevaardigden. Persoonlijk vindt ik dat een prima systeem. Zolang het overgrote deel van de bevolking nog steeds denkt, dat politieke macht vergelijkbaar is met de weersverwachting, zie ik geen voordeel in directe democratie.

Doordat het volk zijn macht heeft overgedragen is er een nieuwe groep machthebbers ontstaan. De afgevaardigden van het volk. Voor hen geldt, wat er voor alle andere machthebbers ook geldt, dat er op moet worden toegezien dat zij geen misbruik maken van hun macht.

Dat toezicht heeft de vorm van verkiezingen. Waarbij het volk zijn macht tot uitdrukking kan brengen door het kiezen van andere afgevaardigden. De vraag is alleen of dat voldoende is.

Op landelijk niveau wel, omdat de landelijke pers haar taak als medetoezichthouder op redelijke wijze vervult.

Op lokaal niveau is deze vorm van toezicht vrijwel geheel afwezig. Men beperkt zich tot het doen van verslag. Ofwel, het verspreiden van de opvattingen van lokale machthebbers. Met (zo nu en dan) een verslag over een afwijkende mening.

De afgelopen 10 jaar heb ik geprobeerd om dit lokale tekort aan toezicht aan te vullen met persoonlijke beschouwingen over gebruik van macht. Dat is me door de andere toezichthouders, de raadsleden en de lokale pers niet echt in dank afgenomen. Klaarblijkelijk zien beiden het als aantasting van hun alleenrecht.

Inmiddels ben ik het strijden moe geworden. Wat me nu nog rest is, zo lang als dit nog mogelijk is, me verzetten tegen een een specifieke vorm van machtsmisbruik.

Het geheim proberen te houden van gemaakte fouten in de uitvoering. Ook daarbij ondervind ik tot nu toe weinig steun van de andere toezichthouders. De gemeenteraad en de lokale pers.

De reden hiervoor heb ik in het verleden al aangegeven.

De “uitvoering” is het werk van bureaucraten. In Enkhuizen hebben de democratische krachten plaatsgemaakt voor de bureaucratische krachten.

Het verschil tussen beide is, dat een bureaucratische (en tevens hiërarchisch) systeem geen toezicht door “ondergeschikten” zal tolereren, terwijl een democratische systeem er op is gebaseerd.

Regels omzeilen.

Niemand lijkt van regels te houden, maar ze beschermen ons tegen willekeur. Als de één zich wèl aan de regels moet houden en een ander zich er aan kan onttrekken, dan ontstaat rechtsongelijkheid.

En aan rechtsongelijkheid heb ik een broertje dood. Dat zou ook zo moeten zijn voor de mensen die we hebben afgevaardigd in de gemeenteraad, maar ik heb niet het gevoel dat rechtsongelijkheid hun bijzonder interesseert. Vaak denk ik, dat ze zichzelf wijsmaken dat het fenomeen in hun gemeente niet voorkomt.

En in iets, dat niet bestaat hoef je je natuurlijk niet in te verdiepen of zorgen over te maken.

Maar ik krijg toch een beetje een oncomfortabel gevoel als ik zie, dat de adviseur voor leefruimte, die de gemeente heeft aangetrokken om een bestemmingsplan te maken, ook al jarenlang de huisadviseur van Droomparken is.

En dat die (vanuit die hoedanigheid) ook weer allerhande ontheffingen vraagt ten aanzien van de toepassing van regels.

Over haar mobiliteitsnota schreef ik, dat het typisch een werkstukje was waarin de degene die betaalt ook de uitkomst van het onderzoek mag bepalen. Ik dorst dat te schrijven, omdat men bij de berekening van de verkeersintensiteit een methodologische fout had gemaakt.

Die fout hield in, dat er bij een aantal maximale waarden ook een gemiddelde waarde werd opgeteld. Waardoor de totale waarde (verkeersintensiteit) lager kon worden ingeschat, dan wanneer de fout niet zou zijn gemaakt.

Een en ander doet me allemaal net iets te veel denken aan de praktijken van wereldwijd opererende accountantskantoren, die niet alleen verdienden aan de door hun uitgevoerde controle op de bedrijfsvoering, maar nog veel meer op hun adviezen over die bedrijfsvoering.

Waarna ze vervolgens geacht werden om te beoordelen, of dank zij de door hun gegeven adviezen, de bedrijfsvoering was verbeterd. Een aantal spectaculaire faillissementen (vanwege ontoereikend toezicht op het eigen doen en laten) waren daarvan het gevolg.

Bij dit alles gaat het niet om klein bier. Afhankelijk van de vraag of de grond waarop de camping gerealiseerd gaat worden deel uitmaakt van een provinciaal monument, of onderworpen is aan de regel dat er niet op gebouwd mag worden, varieert de waarde van de grond.

Die waardestijging is aanzienlijk en grond, waarop gebouwd mag worden, is al gauw een veelvoud waard van grond waarop niet mag worden gebouwd.

De uiteindelijk verkoopwaarde van kavels die aan particuliere eigenaren worden verkocht, loopt niet zelden op tot het honderdvoudige van de prijs waartegen de grond was ingekocht.

Het heeft me verrast, hoe eenvoudig het eigenlijk is om een regel die geen bebouwing toestaat, met behulp van niet te doorgronden argumentatie, te veranderen in een regel die bebouwing wel toestaat. Met als onmiddellijk gevolg, dat de grond in kwestie aanzienlijk meer waard is dan daarvoor.

Of deze waardestijging ten goede is gekomen aan de eigenaar van de grond (de gemeente) of degene die weet hoe je regels kan omzeilen en naar je hand kan zetten, laat zich (door de nauwelijks transparante opstelling van de gemeente) niet vaststellen.