Naïef?

Wat ik in het verleden nog wel ontroerend vond, was, dat ik zeker twee lezers had die alles wat ik schreef afkeurden. Het maakte niet uit wat of waarover. Elk berichtje had altijd twee negatieve duimpjes. Ik weet uiteraard niet wie het zijn, maar je bouwt toch een zekere band op met elkaar.

Ik weet ook niet of ze ooit lazen wat ik schreef. Soms, 5 minuten na verschijning, meteen een negatieve duim, maar nooit een inhoudelijk reactie. Toch een zekere vorm van toewijding, vind ik.

Elke keer weer op de site melden, duimpje klikken en dan weer wegwezen. Niet af en toe, maar altijd.

Nadat ik gezegd had lid te zijn geworden van Nieuw Enkhuizen is het aantal positieve duimpjes afgenomen en negatieve duimpjes toegenomen. Door lid te worden van een politieke beweging raak je in dit land kennelijk vrienden kwijt en krijg je er tegenstanders bij.

Lang leve de grauwe middelmaat die nergens bij wil horen uit angst “vrienden” te verliezen.

Maar waar ik toch wel verbaasd over ben is dat ik het hoogste aantal negatieve duimpjes ooit (12 tot nu toe) heb gescoord op de aankondiging van een evenement.

Waarin onze collega’s van “Enkhuizen Vooruit” aankondigen voorlichting te zullen geven over een aantal brandende vragen. Zoals, betalen we werkelijk te veel (zoals ik van mening ben) en bestaat er een mogelijkheid dat we het teveel betaalde terug kunnen krijgen.

Aanstaande dinsdagavond krijgen we daar, dank zij de inzet van Enkhuizen Vooruit, een antwoord op. Ik heb natuurlijk wel een vaag voorgevoel wat dat antwoord zal zijn, maar laten we niet op de zaken vooruit lopen en de antwoorden van Struijlaart, maar natuurlijk ook Michèl de Jong en Stella Quasten afwachten.

Over de teruggave van hetgeen er reeds is weggeven ben ik vrij optimistisch. Waar Nieuw Enkhuizen namelijk om vraagt is niet om een speciale behandeling. Nee, we willen alleen maar een gelijke verdeling van de kosten van de uitbreiding van de ambtelijke organisatie. Die uitbreiding vind namelijk niet plaats omdat Enkhuizen er om heeft gevraagd, maar omdat de ambtelijke organisatie (die voor alle drie gemeenten werkt) dat graag wil.

Nu kan ik me voorstellen dat politici elkaar graag te slim af willen zijn en steeds op zoek zijn naar de mogelijkheid om anderen een oor aan te naaien, maar volgens mij leeft dat niet zo onder de gewone bevolking. De meesten van ons zullen tevreden zijn met L.E.F.

Ofwel vrijheid, gelijkheid en broederschap. Moet er geïnvesteerd worden in de ambtelijke organisatie? Jammer, maar laten we er dan wel voor zorgen dat we allemaal dezelfde bijdrage leveren en niet proberen om er voor ons zelf een slaatje uit te slaan.

Maar misschien ben ik verschrikkelijk naïef op dat punt, wie zal het zeggen.

Pikant detail

Nu Bokhove elders heeft gezegd, dat hij niet meer zal reageren kan ik met een gerust hart een andere (in het NHD)  geplaatste stelling behandelen.

De gemeente Enkhuizen moet de komende 4 jaar fuseren met de buurgemeenten Stede Broec en Drechterland.

Omdat de fusie van de ambtelijke organisaties per 1 januari 2015 een feit zal zijn, is de resterende vraag, wat is de meerwaarde voor het in stand houden van drie afzonderlijke bestuurlijke organisaties.

Het meest gebruikte argument is dat het “bestuur” dan dichter bij de bevolking staat.

Feit is, dat het grootste deel van de bevolking nauwelijks belangstelling heeft voor het bestuur en haar werkwijze. De helft van de bevolking gaat niet naar de stembus (de enige kans om invloed uit te oefenen op het bestuur).

Hoogtepunt in de bestuurlijke cyclus is het aannemen van de programmabegroting. Behalve een paar insiders is geen buitenstaander die zich daarvoor interesseert.

Er is zelfs een redelijk vermoeden dat een groot deel van de gemeenteraad zich er nauwelijks in verdiept, terwijl dit toch het hoogtepunt van de democratische controle (verdeling van inkomsten en uitgaven) zou moeten zijn.

De meeste contacten die de burgers hebben met de “gemeente”  zijn contacten met ambtenaren van de gemeente en niet met bestuurders van een gemeente. Een gewaagde veronderstelling die de gemeenteraadsleden niet zal aanspreken, maar de ervaring leert, dat gemeenteraadsleden in individuele gevallen weinig kunnen uitrichten.

Formeel gesproken zijn ze daar ook niet voor. Ze zijn er hoofdzakelijk voor om beleid vast te stellen en zolang het optreden van ambtenaren binnen dat beleid past, staan ze feitelijk machteloos.

Natuurlijk is het een prettige gedachte dat Enkhuizen een Gallisch dorpje is waar onze lokale Asterixen onze vrijheid tegen alles en iedereen weten te verdedigen, maar de hedendaagse werkelijkheid is toch echt anders.

Als gevolg van allerlei gemeenschappelijke regelingen is de bewegingsvrijheid van raadsleden minimaal en moet je je dus serieus afvragen of die geringe bewegingsvrijheid het rechtvaardigt, dat je drie relatief kostbare bestuurlijke organisaties in stand houdt.

Verschillende partijen bepleiten dat voor een eventuele fusie de bevolking moet worden geraadpleegd. Geen enkel probleem mee, maar dan zal je dus eerst moeten beginnen de bevolking te informeren.

Erg veel animo daarvoor valt niet af te lezen in de bijdragen van de diverse partijen. Het is meer een kwestie van afwachten wat de anderen doen, terwijl regeren toch echt een kwestie van vooruitzien is.

Pikant detail bij dit alles is, dat de grootste voorstanders van wethouders van buitenaf (SP en CU/SGP), tegelijkertijd ook de grootste terughoudendheid vertonen wanneer het gaat om een fusie van de drie gemeenten.

Franje

Als hier het woord fusie valt komt bovenmeester Bokhove altijd even langs om te wijzen op het rapport van de universiteit van Groningen dat uitwijst dat (als gevolg van een fusie) in sommige gevallen de afstand tussen bestuur en burger groter wordt.

Voor bijna de helft van de bevolking kan de afstand tussen burger en bestuur niet groot genoeg zijn. Ze zijn niet van plan om te gaan stemmen. Ze willen er niets over weten.

Ik kom nog uit de tijd dat de Lutjebroekers tegen de Grootebroekers vochten (en samen tegen de Enkhuizers) maar ik dacht dat die tijd toch een beetje voorbij was. Als was het maar dat zeker de helft van de Enkhuizer en StedeBroecer bevolking uit “import” bestaat.

Als je naar de Enkhuizer raad kijkt, dan zijn de geboren en getogen Enkhuizers (inclusief B&W) veruit in de minderheid.

Verder bestaat er nogal wat onkunde over het werk dat raadsleden doen. De voornaamste, zo niet enige, taak van raadsleden is het beleid goedkeuren dat door B&W wordt voorgesteld. Het te voeren beleid wordt gewoonlijk vastgelegd in ambtelijk taal, dat voor de gemiddelde burger nauwelijks is te volgen.

Vandaar ook dat maar weinig mensen zich wensen te verdiepen in het raadswerk.

Een groot deel van het te voeren beleid vloeit voort uit opdrachten van de rijksoverheid aan de gemeenten. Had vroeger iedere gemeente zijn eigen ambtenaren die deze opdrachten van het rijk “vertaalden” naar gemeentelijk niveau, bij een fusie heb je nog maar één “vertaler” nodig.

Veel mensen beseffen niet, dat raadsleden veel van hun bevoegdheden allang hebben overgedragen aan zogenaamde gezamenlijke regelingen en dat dit het ook onmogelijk maakt een afzonderlijk beleid te voeren.

Dit alles maakt het in mijn ogen niet verkeerd, als na de ambtelijke fusie, er ook een bestuurlijke fusie volgt. Over het besparingselement maak ik me niet al te veel illusies, maar tegelijkertijd vind ik het ondenkbaar dat Enkhuizen zelfstandig verder gaat.

Het idee van regie gemeente is uit armoede geboren. Voor de meest onbenullige klusjes worden er externe krachten ingehuurd, waarover de gemeente dan zogenaamd de regie voert. Hoe je de regie kunt voeren over iets, waarvan je eigenlijk geen verstand hebt, is me nooit duidelijk geworden.

Verder denk ik dat de contacten bestuur/burger schromelijk worden overschat. Ik denk dat de overgrote meerderheid van de bevolking nog nooit met een wethouder/raadslid heeft gesproken en daar ook geen enkele behoefte aan heeft.

Kortom, de 3 bestuurlijke organisaties zijn niet meer dan franje, die wat mij betreft vervangen kan worden door 1 bestuurlijke organisatie.

Hamerstuk

De Raad gaat over haar eigen agenda, dus doen ze het zichzelf aan, maar de agenda voor 4 december is lekker gevuld.

Net als dit jaar komt de vergadering voor januari (volgend jaar) te vervallen, maar de agenda voor december heeft  wel 20 punten.

Daar zitten natuurlijk wat “hamerstukken” tussen, maar het blijft gekkenwerk. Tenminste, als je bedenkt dat nog al wat raadsleden naast hun raadlidmaatschap ook nog een gewone  baan hebben.

Je komt dan eigenlijk nauwelijks toe aan een kritische beschouwing van hetgeen er wordt aangeboden. Een nieuw vergadermodel invoeren (BOB) mag dan een vooruitgang heten, het vergadervolume beter doseren zou ook een geweldige verbetering zijn.

Geen vergadering afgelopen januari, vervolgens een reces van drie maanden en dan voor het jaareinde nog een groot aantal dossiers afronden lijkt me een werkwijze die verbetering behoeft.

Te meer, daar de eerstkomende vergadering (in januari) vanwege een gebrek aan onderwerpen  al weer is afgelast. Natuurlijk, ze doen het zichzelf aan, maar je kunt je ook afvragen of de kwaliteit van de besluitvorming niet heeft te lijden onder de voortdurende keuze tussen hollen of stilstaan.

Zo maak ik me zorgen over het feit dat een principebesluit over een ambtelijke samenwerking tussen Stedebroec, Enkhuizen en Drechterland vrijwel zonder enige inhoudelijke discussie wordt genomen.

Er zijn wat besloten voorlichtingsbijeenkomsten geweest met de raadsleden, waarbij geen pers aanwezig is geweest en kan me ook niet herinneren dat de diverse partijen daarover hebben gerapporteerd.

De discussie over dit onderwerp in de commissie blonk ook al niet uit door diepgang, maar niettemin staat het voorstel als hamerstuk  geagendeerd.

Het is een principebesluit, het definitieve besluit zal halverwege 2013 worden genomen, maar de ervaring leert, dat als het principebesluit eenmaal is genomen, er geen weg terug meer is en het definitieve besluit slechts een formaliteit is.

En er kleven nogal wat consequenties aan dat principebesluit. De voorlopige kosten zijn begroot op bijna 1 miljoen euro, maar de bonden moeten nog gehoord worden en die komen ongetwijfeld met een pakket van eisen.

Een organisatie op poten zetten die verspreid is over meerdere locaties vereist nogal wat organisatorische kwaliteiten en voor je het weet ontstaat de roep om nog meer coördinatoren. Waardoor er, in plaats van de gehoopte afslanking, eerder een uitbreiding van het ambtelijk apparaat zal ontstaan.

Er is (wat mij betreft) dan ook nog een hoop onduidelijkheid over dit voorstel en het zou me dan ook niets verbazen als de andere gemeenten,  zich iets kritischer zouden opstellen dan de Raad van Enkhuizen.

Zoals de gemeente StedeBroec, waar dit onderwerp geen hamerstuk is en daarom naar ik aanneem uitgebreid zal worden besproken tijdens hun Raadsvergadering op 6 december.

Waargemaakt

Hoewel ambtelijke organisaties gewoonlijk bekend zijn vanwege de inventieve wijze waarop zij langs elkaar weten te werken, is dat voor SEDA (Stedebroec/Enkhuizen/Drechterland Alliance) volstrekt anders.

Daar staat men de popelen om samen te werken. Althans volgens burgemeester Baas. Zozeer dat men zelfs verwacht de samenwerking (ruim voor de streefdatum) van de grond te hebben gekregen.

Ook de gezamenlijke ondernemingsraden  van de drie organisaties is laaiend enthousiast voor de nieuwe (ambtelijke) organisatie die in het leven zal worden geroepen.

Enige voorzichtigheid is hier geboden. Mijn ervaring met ondernemingsraden is dat die gewoonlijk enthousiaster zijn over de plannen van de directie dan het personeel op de werkvloer.

Dit alles ging er echter als koek in bij de commissie BOFS die gisteren vergaderde. Of het te verstrekken krediet als hamerstuk door zou gaan naar de Raadsvergadering ben ik even kwijt, maar zelfs als er nog over gesproken gaat worden tijdens de raadsvergadering, dat krediet komt er wel.

Verrassend vond ik de mededeling van Baas, dat ze in Drechterland en StedeBroec al op stoom zijn met de implementatie van LEAN management.

In september dienden Stok/Raven/Langbroek nog een motie in waarin StedeBroec en Drechterland werden opgeroepen om ook LEAN management in te voeren. Een motie die door Baas van harte werd ondersteund en wat blijkt nu, die rakkers zijn er allang mee bezig.

In verwachtte nog een kritische opmerking van Stolk/Raven in de trant van, we zitten hier niet om voor de kat zijn viool moties in te dienen, als die anderen al bezig zijn, waarom zegt U dat dan niet gewoon in september, maar zoiets zou de sfeer alleen maar hebben kunnen bederven en daar was het de avond niet naar.

Hopelijk kan iemand nog wel de tegenwoordigheid van geest op brengen om per 1 januari 2013 te inventariseren hoeveel personeel (en in  welke functiegroep) de 3 gemeenten in dienst hebben, zodat we 2 jaar later een beetje een idee hebben of wat ons nu beloofd wordt, dan is  waargemaakt.

Reuze gezellig

Terwijl links en rechts bedrijven failliet gaan en personeel wordt ontslagen, nemen onze bureaucratische instellingen naar hartenlust nieuw personeel aan om de werkdruk wat te verlichten.

Enkhuizen heeft net € 280.000,- uitgetrokken om het apparaat efficiënter te laten werken, maar tegen de tijd dat dit een besparing zou moeten opleveren (2015) bestaat het apparaat in zijn huidige vorm al niet meer, omdat het is opgegaan in een geheel nieuw centraal ambtelijk apparaat.

Het zal dus altijd een geheim blijven of de besparingen van € 350.000,- (waarmee de investering van € 280.000,- is losgeweekt) ooit zullen worden gerealiseerd.

Dat nieuwe centrale ambtelijke apparaat komt er natuurlijk niet zomaar, er zal moeten worden geïnvesteerd in het vergadercircuit dat in gang zal worden gezet.

In de ontwerpfase worden de kosten begroot op € 300.000,- te delen door de drie gemeenten. De actuele samensmelting wordt geschat op nog eens € 600.000,-

En dan hebben we het natuurlijk niet over de kosten van centrale huisvesting, wat vroeg of laat aan de orde zal worden gesteld, of de eisen die het personeel gaat stellen teneinde hun medewerking te verlenen aan de hele operatie.

Het treurige lot van elke ambtelijke organisatie is natuurlijk, dat op basis van het Peter Principe, de top van zo’n organisatie volstroomt met lieden die hun  incompetentieniveau hebben bereikt en dus geen nuttige bijdrage meer kunnen leveren aan het doel waarvoor de organisatie was opgericht.

Hierdoor ontstaan er twee problemen. Binnen een bureaucratische organisatie zijn er te weinig mensen die in staat zijn het werk te doen dat door de buitenwereld van die organisatie wordt verwacht, terwijl er tegelijkertijd een nuttige dagbesteding dient te worden gevonden voor degenen die wel deel uitmaken van de organisatie (en daar geen nuttige bijdrage meer aan leveren), maar gezien hun onaantastbare arbeidsvoorwaarden daar niet uit kunnen worden ontslagen.

De ultieme oplossing voor beide problemen is reorganisatie.

Het overtollige personeel gaat zich nu bezig houden met een reorganisatie van de het geheel en maakt op die manier de weg vrij voor nieuw personeel, dat wél een nuttige bijdrage kan leveren aan de organisatie, wat een tijdelijke verlichting voor die organisatie met zich brengt.

Omdat het overtollige personeel uiteraard nooit zichzelf weg reorganiseert, is het uit eindelijke resultaat dat de kosten voor de nieuwe organisatie altijd weer hoger zijn dan de kosten van de oorspronkelijke organisatie.

Hetgeen gewoonlijk wordt verklaard vanuit het feit dat de “dienstverlening” is verbeterd.

Enfin, aanstaande maandagavond vergadert de commissie BOFS onder de bezielende leiding van voorzitter Stomp over dit onderwerp, dus het kan zo maar weer eens reuze gezellig worden .

Borst natmaken

Een betrokken lezer stuurde me een link naar een berichtje dat op NU.nl was verschenen. “Fusie gemeenten leidt tot extra kosten”

Informatie over een tamelijk actueel onderwerp, (dat zelfs het 8 uur nieuws op zondag haalde vanwege de plannen in het regeerakkoord) omdat het college een voorstel tot samenwerking heeft ingediend van de zogenaamde SED gemeenten.

De kosten van dit projectonderzoek worden geschat op € 970.000,- gelijkelijk te verdelen over de drie gemeenten. Het voorstel zal op 19  november in de commissie BOFS worden behandeld.

Nu is het beleid van het college dat men niet reageert op meningen die in de media naar voren gebracht. Naar ik aanneem, omdat men volledig vertrouwd op hetgeen er in eigen ambtelijke kring aan waarheid is verzameld.

Hierdoor ontstaat een merkwaardig dilemma. Hoewel de overleggroep in haar voorstelt erkent, dat er in de toekomst aanzienlijke bezuinigen noodzakelijk zullen zijn, komt ze toch met een voorstel tot samenwerking waarvan we (op basis van wetenschappelijk onderzoek) inmiddels weten dat het alleen maar méér zal gaan kosten.

Dit voorstel komt pal na een voorstel om € 280.000,- uit te trekken om het ambtelijk apparaat te leren hoe het efficiënter zou kunnen werken.

Ook hier werd een besparing in het vooruitzicht gesteld die niet nader gespecificeerd kon worden.

Afgelopen mei verkondigde burgemeester Baas trots, dat de gemeente (in het kader van de bezuinigingen)  als eerste in eigen vet zou snijden.

Ik heb daar tot dusver nog weinig van gemerkt. Alleen al dit jaar wordt er een kleine 4 ton extra gevraagd voor de eigen organisatie op basis van uiterst discutabele veronderstellingen. Als dat snijden in eigen vet moet voorstellen, dan kunnen we onze borst alvast natmaken.

Voorlopig genoeg

Voorlopig wel weer genoeg gereageerd op @pimsep2's blog

— Christian Bokhove (@cbokhove) October 28, 2012

Gisteravond besloot Christian Bokhove dat hij een tijdje niet meer zou reageren, wat natuurlijk jammer is want hij is iemand die in veel gevallen weet waar Abraham de mosterd haalt.

Dat demonstreerde hij ook weer eens door een link te produceren naar een rapport van de gemeente Gelderland, waarin de fusie van een drietal gemeenten onder de loep werd genomen.

Daarin staat duidelijk dat in geval van een bestuurlijke fusie van drie gemeenten, de vaste rijksuitkering aan een gemeente (ongeacht de grootte van zo’n gemeente) van drie naar 1 wordt teruggebracht.

Anders gezegd, als drie gemeenten gaan fuseren, dan kost ze dat 1.3 miljoen euro aan vaste bijdrage wat ze dan eerst terug moeten verdienen door efficiënter te werken.

Nu denk ik dat zo’n besparing op het bestuurlijk apparaat (waarmee ik bedoel de besparing op college’s etc) wel gaat lukken, maar waarom zou je dan nog een fusie overwegen als het verder niets oplevert.

Het rapport, dat in veel opzichten verhelderend is en concreter dat het vage verhaal over een SETA samenwerking  kunt U hier lezen.

Overigens wijst raadslid Quasten er in een reactie op, dat de hele SETA discussie als gevolg van kabinetsmaatregelen weer op losse schroeven komt te staan. (link)

Dat verbaasd me eerlijk gezegd niets, wat het SETA model is in mijn ogen een wat gekunstelde constructie waarbij men gebruik probeert te maken van leemten in de bestaande wetgeving.

Overigens heeft Christian alweer door een drietal nieuwe reactie aangetoond dat we de soep niet zo heet hoeven te eten als hij haar heeft opgediend. Verder hoop ik dat Stella ook links blijft produceren als onderbouwing van haar standpunten.

Het idee achter dit blog is toch dat je, naast de “officiële” opvattingen, ook de opvattingen van gewone burgers een kans geeft. Die weten uiteraard niet alles, maar hebben natuurlijk wel het recht om geïnformeerd te worden.

Bokhove, Quasten en Langbroek lijken tot op dit moment de enigen te zijn die zich van dat recht bewust zijn.

Te veel gevraagd.

Bokhove en ik verschillen van mening over het bedrag aan besparingen dat je kunt bereiken als je het bestuurlijk apparaat integreert.

In beide gevallen gaat het om schattingen. Daar is op zichzelf niets mis mee. Veel van de berekeningen die de gemeente uitvoert berustten op schattingen en veronderstellingen.

Mijn veronderstelling is, dat bestuurlijke integratie een structurele besparing van 1 miljoen mogelijk zou maken.

Ik stel me verder voor, dat als de inwoners van de SED gemeente voor de keuze zouden worden geplaatst om te kiezen voor handhaven van het bestaande bestuursapparaat (3 burgemeesters, 3 gemeentesecretarissen, 8 wethouders, 3 raadsgriffiers en 51 raadsleden) en 1 miljoen bezuinigen op lokale voorzieningen, of genoegen nemen met 1 burgemeester, 1 gemeentesecretaris, 4 wethouders en 29 raadsleden en NIET bezuinigen op bestaande voorzieningen, men vrij massaal voor het laatste (behoud van voorzieningen) zou kiezen.

Uiteraard zijn onze politici wel zo verstandig om die keuze niet aan ons voor te leggen en praat men liever over de voordelen van een geringe afstand tussen burger en gekozene en niet over de kosten die dat met zich meebrengt.

Hoewel die afstand (met behulp van hedendaagse middelen) aanzienlijk veel kleiner zou kunnen zijn dan in het verleden mogelijk was, maken de gekozenen daar echter niet of nauwelijks gebruik van.

Voor Enkhuizen bedragen volgens de programmabegroting 2013 (blz 6) de bestuurskosten € 2.410.000,-. Als we voor het gemak aannemen dat die kosten voor Stede Broec het zelfde en voor Drechterland iets minder zijn, dan kom je op ongeveer 7 miljoen bestuurskosten voor de 3 gemeenten samen.

Een besparing van 1 miljoen (15%) door het samenvoegen van die besturen lijkt me geen onmogelijke opgave. Ook als je rekening houdt met het feit dat er aan betrokkenen nog geruime tijd wachtgeld zal moeten worden uitgekeerd.

Christian hanteert een andere methode. Hij telt de bruto-salarissen op van vertrekkende functionarissen (exclusief raadsgriffier) op en vergelijkt die met de (hogere) salarissen van de blijvende functionarissen en komt dan tot een verschil van maar € 15.000,- per maand, dus zo’n € 280.000,- per jaar.

Daarmee wil hij “bewijzen” dat een bestuurlijke fusie nauwelijks besparingen oplevert en dus ook niet hoeft te worden overwogen.

Maar dat “bewijs” vind ik nu ook weer te mager. Naast het brutosalaris krijgt elke burgemeester en wethouder standaard een onkostenvergoeding waar een alleenstaande AOWer 3 weken van moet leven.

Daarnaast valt er nog wel meer bestuurlijke franje op te noemen die Bokhove gemakshalve vergeet, omdat het niet past in het bewijs dat hij wil leveren.

Maar wat Christan of ikzelf berekenen is natuurlijk niet zo belangrijk, het gaat er om dat een dergelijke berekening ontbreekt in het rapport dat is uitgebracht over de samenwerking tussen de drie gemeenten.

Het zou mooi zijn als de opdrachtgevers voor dat rapport (formeel de drie raden, maar praktisch de drie colleges) opdracht zouden geven om dat cijfer nu ook eens boven water te krijgen.

Maar dat zal wel teveel gevraagd zijn.

Salami tactiek

In een reactie op mijn stukje afgehaakt laat Christian Bokhove blijken dat hij het niet met me eens is. Dat is mooi, omdat hij verstand van zaken heeft en tegelijkertijd niet langer verantwoordelijk is voor de gemeentepolitiek in Enkhuizen.

Hij is inmiddels (net als ik) een outsider die aankijkt tegen kwesties die behandeld zullen worden door onze lokale politieke voorhoede, maar wel met de ervaring van iemand die weet hoe het in de praktijk “werkt”.

Om te beginnen eerst maar een misverstand uit de weg ruimen. Christian ziet me als een pleitbezorger voor een fusie van de drie gemeenten, maar dat is iets te kort door de bocht.

Ik heb zeker geen principiële bezwaren tegen een integratie van de drie gemeenten en ben ook niet erg bevattelijk voor opmerkingen over culturele verschillen.

Maar als er zakelijke argumenten te vinden zijn die pleiten voor een fusie, dan heb ik geen bezwaar. Ik denk dat het verschil tussen Bokhove en mij er in zit dat hij nu al “weet” (op grond van wetenschappelijk onderzoek) dat die zakelijke argumenten er niet zijn, terwijl ik ze eerst (in dit specifieke geval) op een rijtje gezet wil zien voordat ik een oordeel geef.

Tegen die achtergrond vind ik het merkwaardig, dat als je € 150.000,- uittrekt voor een onderzoek naar de mogelijkheden tot samenwerking, je daar de mogelijkheid van een fusie niet in betrekt.

Het grootste probleem bij een fusie wordt gewoonlijk veroorzaakt door het samenvoegen van ambtelijke organisatie. Ervaring leert dat er op dat punt verbitterde competentie oorlogen worden uitgevochten tussen de verschillende organisaties.

Er moeten aanzienlijke kosten worden gemaakt om iedereen tevreden te stellen en het uiteindelijke resultaat is meestal dat er meer kosten worden gemaakt, dan er worden bespaard.

Een bestuurlijke samenvoeging kent veel minder problemen. Een teveel aan raadsleden wordt keurig weggesaneerd bij de eerstkomende verkiezingen. Burgemeesters en wethouders beschikken over een keurige wachtgeldregeling die in werking treed op het moment dat zij vrijwillig dan wel gedwongen het veld ruimen. Er bestaat niet zoiets als een levenslang recht op het wethouderschap.

Om die reden vind ik het merkwaardig, dat je adviseert eerst het moeilijkste deel van een integratie (dat hoogst waarschijnlijk veel geld gaat kosten) doet, maar het makkelijkste deel (dat hoogst waarschijnlijk wel geld gaat opleveren) achterwege laat.

Misschien is het idee hierachter dat,  als we moeilijkste klus (ambtelijke integratie) geklaard hebben dat dan de rest vanzelf volgt, maar dat is volgens mij niet openlijk uitgesproken. Langbroek lijkt daar in een reactie naar te verwijzen, maar in het persbericht heb ik daar niets over gelezen.

Mocht dat zo zijn, dan wordt ik daar een beetje moe van. Het is een tactiek in ook in Europa veelvuldig wordt  toegepast en waarmee je zelfs degenen die voorstander zijn van Europa het harnas mee in jaagt.

Het is het soort van salami tactiek waar politici maar geen genoeg van lijken te krijgen, maar het wantrouwen van de gemiddelde burger alleen maar doet toenemen.

Over de mogelijke besparingen van een bestuurlijke integratie verschillen Christian en ik ook van mening, maar daarover in een nieuw bericht.