Na ons, de zondvloed.

Naast de “overweging “, dat het taxatierapport (dat het bewijs inhield dat de uitgebrachte bieding op de grond marktconform was) niet eerder openbaar gemaakt mocht worden dan nadat het gehele project was uitgevoerd, “overwoog” de raad ook nog andere zaken.

Zoals bijvoorbeeld de overweging, dat openbaarmaking van het taxatierapport de uitkomst van besprekingen met Droomparken zou kunnen beïnvloeden.

Een opvatting, die werd weersproken door raadslid Stomp (VVD), wiens betoog er op neerkwam, dat voor wie op de hoogte was van de inhoud van de door Orez voorgelegde exploitatieopzet, de inhoud van het taxatierapport nauwelijks nog geheimen kon bevatten.

Overigens waren de besprekingen met Droomparken een vrij recent argument om de geheimhouding in stand te houden. Het werd bijvoorbeeld niet gebruikt om mijn verzoek om inzage af te wijzen.

Dat verzoek was een jaar eerder gedaan en een gesprek met Droomparken was toen nog niet als noodzakelijk beoordeeld. Omdat men toen nog verkondigde dat er niets mis was met de overeenkomst met Orez.

Pas toen Struijlaart het veld had geruimd en zijn opvatting (er is helemaal niets aan de hand) niet langer houdbaar bleek, werd er besloten om advies te vragen.

Aan het bureau, dat eerder de marktconformiteit bewezen had verklaard en ook had geadviseerd om het “bewijs” ervan onmiddellijk geheim te verklaren.

Het soort van deskundigheid waar Keesman (SP) diep van onder de indruk is en waar ze zich achter denkt te kunnen verschuilen. [Mijn naam is Haas, ik weet van niets, maar ik volg slechts het advies van deskundigen]

Kortom, er worden voortduren nieuwe overwegingen verzonnen, die stuk voor stuk pogingen zijn, om de Wet Openbaarheid Bestuur te ondermijnen in plaats van haar uit te voren.

Pogingen die je alleen maar een halt kunt toeroepen door inschakeling van de bestuursrechter, omdat de democratische toezichthouder (de gemeenteraad) geen zin heeft om haar werk te doen.

Meer dan een jaar geleden (18 augustus 2020) verzocht ik de raad om kennis te nemen van de inhoud van het taxatierapport om op basis van de inhoud een oordeel te vellen over de vraag of het rapport nog langer geheim moest blijven.

Ik ben er inmiddels van overtuigd, dat de overgrote meerderheid van de raad (op advies van het college) nooit aan dat verzoek heeft voldaan, maar zich (in plaats van zelf een mening vormen) liever een mening laat opdringen.

Door het college. Op basis van krakkemikkige “overwegingen”, die de toets der kritiek niet kunnen doorstaan en uit duidelijk herkenbare drogredenen bestaan.

Wat tot de treurige conclusie leidt, dat democratisch toezicht op de gedragingen van de overheid kennelijk niet werkt. We zien het niet alleen bij de landelijke overheid, maar ook bij de lokale overheid.

Met als gevolg, dat het vertrouwen in onze democratische instituties (zoals de gemeenteraad) steeds minder wordt.

Het kan degenen die deze instituties bevolken kennelijk allemaal niets schelen. Men weigert verantwoording af te leggen over de ingenomen standpunten en houdt elkaar de hand boven het hoofd, door bewijs van strafbare feiten geheim te verklaren.

Dat kan niet goed blijven gaan, maar de betrokken gaan er kennelijk van uit dat het hun tijd nog wel zal duren.

“Après nous, le deluge”, ofwel “Na ons, de zondvloed”.

Afleidingsmanoeuvre.

Gisteren was voor de eerste keer in jaren de Presidiumvergadering (beraad van fractievoorzitters) weer openbaar. Wat een verademing in vergelijking tot het pompeuze harlekijnen gedoe tijdens de raadsvergadering.

De deelnemers hoeven niet voortdurend de voorzitter te bedanken voor het feit dat ze het woord mogen voeren. Men spreekt elkaar aan bij de voornaam en wekt zelfs de indruk, dat men naar elkaars argumenten luistert.

Kortom, de uitstraling van deze bijeenkomst is er een van van gewone burgers die hun best doen een bijdrage te leveren aan het besturen van de stad. Terwijl de meeste raadsvergaderingen op mij overkomen als bijeenkomsten van regenten, voor wie de vorm vele malen belangrijker is dan inhoud.

Alleen al uit “Public Relations” overwegingen zou men het besluit, om deze vergaderingen achter gesloten deuren te houden, nooit meer in overweging moeten nemen.

Wat overigens niet wil zeggen, dat het agendapunt waar mijn belangstelling naar uitging, “hoe nu verder met het raadsbreed akkoord” echt lekker uit de verf kwam.

Opvallend veel zelfkritiek, maar tevens ook de stille hoop, dat men verder kon op de weg, die men 3 jaar geleden had ingeslagen.

Overigens vond ik de opvattingen van de oppositie (zoals die verwoord werden door Keesman SP) nogal formeel en deden ze me bovendien terugdenken aan het kunstje, dat mede opposant Stomp eerder al eens had uitgehaald.

Namelijk toen “zijn” wethouder Boland het risico liep onder vuur te worden genomen vanwege het niet respecteren van het budgetrecht van de raad.

Ook toen liet hij een enigszins verbijsterde raadsmeerderheid weten, dat hij er, gelet op het gedrag van de gedoogpartner CU/SGP, er geen vertrouwen meer in had dat de coalitie haar programma nog zou kunnen uitvoeren.

Waarop de coalitie haar werkzaamheden beëindigde en Boland met onbevlekt blazoen (in bezit van een tien met een griffel in de vorm van een erepenning) afscheid mocht nemen.

De geschiedenis herhaalt zich. Ook nu twijfelt Stomp of de resterende leden van het college in staat zijn hun werk af te maken. Weg is de aandacht voor een VVD wethouder, dankzij wiens inspanningen Enkhuizen miljoenen aan inkomsten is misgelopen.

Zonder verantwoording af te leggen heeft Struijlaart de deur achter zich dicht getrokken. Onder achterlating van (en als dank voor het aangenaam verpozen) de schillen en de dozen.

Dank zij de stennis die Stomp maakt over het CDA/PvdA voorstel hem niet te vervangen, is evaluatie van zijn beleid inzake het REZ uitgebleven.

Kortom, hoewel ik het zou toejuichen als er ooit eens een echte oppositie zou zijn in Enkhuizen ben ik bang, dat wat zich nu de oppositie noemt niet veel meer is dan een min of meer geslaagde afleidingsmanoeuvre ten behoeve van wethouder Struijlaart.

Toten Hosen.

De afgelopen jaren was het op de VVD website Toten Hosen, maar sinds ze het raadsbrede akkoord achter zich hebben gelaten en van Reijswoud geen deel meer uitmaakt van de fractie, lees ik met rode oortjes de opvattingen van de lokale VVD. Als verwoordt door haar fractievoorzitter Derrick Stomp.

Zo vraagt hij zich in zijn beschouwing van 27 mei 2021 af waarom het college de stukken (waar de raad in een motie om vroeg) niet onmiddellijk, maar pas in september, openbaar wil maken. Immers de stukken (waar de motie om vraagt) zijn, bij zowel Droomparken als de gemeente bekend.

Ik ben bang dat ook Stomp zich laat leiden door het straatlicht effect waar ik eerder over schreef. Hij zoekt liever op plekken waar het makkelijk zoeken is (maar waar niets te vinden zal zijn), dan op de plekken waar wel iets valt te vinden, maar waar het veel moeilijker zoeken is.

Wat opvalt is, dat toen zijn partijgenoot Struijlaart nog onderdeel was van het college, Stomp weinig opviel qua tegenstrijdigheden in het REZ dossier. Maar dat, nu Struijlaart als een dief in de nacht uit het college is vertrokken, hem van alles en nog wat begint op te vallen.

Hoewel Struijlaart er prat op ging zakenman te zijn en hij lid was van een partij die het zakendoen als hoogst haalbare levensvervulling ziet, is hij er (ondanks die kwaliteit) toch in geslaagd om (namens Enkhuizen) de financieel minst aantrekkelijke deal ooit af te sluiten.

Wat Stomp tot op de dag van vandaag nog steeds niet is opgevallen, is dat Orez de concessie tot herinrichting van het REZ voor € 335.000,- heeft gekocht, op voorwaarde dat de grond (benodigd voor het inrichten van camping en het vakantiepark) gratis ter beschikking zou worden gesteld en de gemeente 10 jaar lang zou afzien van 2 miljoen aan inkomsten uit de toeristenbelasting en de zwembadbijdrage. Althans, ik heb hem daarover nog niet gehoord.

Een deal, waarbij groot deel van het recreatieoord (door tussenkomst van Orez) in particuliere handen komt op basis van de toezegging, dat er een strandje zal worden aangelegd. Een strandje dat primair ten goede zal komen aan bezoekers van Droomparken, maar verder volledig op kosten van de gemeente zal worden aangelegd en in de nabije toekomst ook door haar zal worden onderhouden.

Stomp’s partijgenoot Struijlaart, maar uiteindelijk ook het hele college hebben er mee ingestemd (zonder dat de raad hen daarbij ook maar één strobreed in de weg heeft gelegd) dat deze voor Enkhuizen (financieel gezien) rampzalige deal werd gesloten.

Stomp en de zijnen lijken zich aan hun verantwoording voor de gang van zaken te willen onttrekken door een overstap te maken naar de oppositie. Hoezeer ik de aanwezigheid van een oppositie ook toejuich, het toetreden mag geen middel zijn om verder geen verantwoording te hoeven afleggen voor wat er gebeurd is toen je nog geen deel uitmaakte van de oppositie.

Vanavond bespreekt het presidium de overstap die Stomp en consorten gemaakt hebben. Volgens de nieuw regels is die bijeenkomst openbaar, anders zal door de nieuwbakken oppositie geweigerd worden om er aan deel te nemen.

Nu het weer kan, zal ik met meer dan normale belangstelling luisteren naar de presidiumvergadering van vanavond. Nieuwsgiering als ik ben of er een einde komt aan de bestuurlijk impotentie die Enkhuizen al zo lang in zijn greep heeft.

Of dat er niets verandert en het gewoon weer Toten Hosen blijft.

Metamorfose.

Had Enkhuizer VVD in het verleden zelden of nooit iets van belang te melden, sinds haar keuze voor de oppositie stelt ze dingen aan de orde, die ze in het verleden altijd zorgvuldig had weten te vermijden.

Zo stelde ze namelijk onlangs op haar website de prangende vraag, “Wat houdt het college in Enkhuizen achter?”. De vraag had betrekking op het CUP, ofwel het College Uitvoeringsprogramma. 2018-2022.

Volgens het college zijn 75% van de uit te voeren projecten “opgepakt”.

Wat opgepakt inhoud, heb ik in een eerdere column (naar aanleiding van het vertrek van Van Reijswoud) al geschreven.

Mijn conclusie toen was, “Dus als ambtenaren dingen oppakken, dan wil dit slechts zeggen, dat er kennis is genomen van iets, maar dat men dat iets (in veel gevallen) weer zorgvuldig in de onderste lade heeft gedeponeerd.”.

Ik schreef die column op 11 maart en kan alleen maar vaststellen, dat de VVD in Enkhuizen, sinds het vertrek van Van Reijswoud, een totale metamorfose heeft ondergaan.

Van “slaapt u toch vooral rustig verder, het college heeft het beste met u voor”, naar “wat houdt het college in Enkhuizen achter”.

Eigenlijk gaat het om een retorische vraag, omdat het antwoord al bekend is. Op het moment, dat driekwart van de beschikbare tijd verstreken is, is slechts 20 % van hetgeen er gerealiseerd had moeten worden, daadwerkelijk gerealiseerd.

De resterende 80 % is “opgepakt”. De kans, dat een aanzienlijk deel ervan in het laatste jaar gerealiseerd zal worden is, gezien de personele problemen bij SED, gering te noemen.

Dat neemt echter niet weg, dat ik blij ben met de metamorfose die de lokale VVD heeft ondergaan sinds Stomp fractievoorzitter is.

Wat meer aandacht voor de democratische normen en waarden, het fundament van ons openbaar bestuur en meer scepsis ten aanzien van de bureaucratische gewoonten en gebruiken.

Pot verwijt de ketel

Afgelopen maandag nam ik een bescheiden opstand waar tijdens een ingelaste gemeenraadsvergadering. De oppositie wilde het CUP (College Uitvoering Programma) evalueren. Dat had al eerder moeten gebeuren maar zoals u weet heeft iedereen het, druk, druk, druk.

Het college wilde dus wachten met evalueren van het CUP tot na het reces en dus bedacht voorzitter van Zuijlen een list. Voor elke vergadering dient een definitieve agenda te worden vastgesteld.

Bij dat agendapunt liet van Galen (CDA) weten geen behoefte te hebben aan een evaluatie op dat moment, maar een voorkeur te hebben voor een evaluatie in het najaar.

Dat was een raadsmeerderheid het met hem eens. Met als gevolg, dat de agenda leeg was en de vergadering binnen 20 minuten was afgelopen.

Dat viel niet lekker bij de aanvragers van de vergadering, raadslid Stomp (VVD) en raadslid Keesman (SP).

Stomp aarzelde niet om meteen grote woorden te gebruiken. Zoals disrespect voor de democratie door de voorzitter. Dat kwam me allemaal een beetje overdreven voor. Ook de opvatting van Keesman, dat ze dit nooit eerder mee had gemaakt, sneed weinig hout.

De weigering om een agendapunt te behandelen lijkt me een recht van de raad, waar ze overigens zelden of nooit gebruik van maakt. Ook niet als daarvoor een uitstekende reden bestaat. Bijvoorbeeld wanneer het college op het allerlaatste moment nog stukken toevoegt.

Ik heb nog nooit meegemaakt dat de raad dan om uitstel vroeg. Trouwens hoe democratisch was de raad toen men mij het recht ontnam om me tot hen te richten. Met het verzoek een taxatierapport in te zien om te kunnen beoordelen of dat rapport geheim moest blijven.

Dus wat mij betreft hebben de verwijten van de oppositie een hoog pot verwijt de ketel gehalte.

Dat neemt verder niet weg, dat het voeren van oppositie een ondankbare en moeilijke bezigheid is en dus verdient elke oppositie steun voor het feit, dat ze deze ondankbare taak op zich neemt.

Maar vervul hem met trots en verval niet in geweeklaag.

Verlies van vertrouwen.

• 

• 

• 

• 

Mijn laatste bericht (voor Pasen) ging over leiderschap en de daarbij behorende kwaliteiten. Naar aanleiding van een tweet van mevrouw Keesman, lokale fractievoorzitter van de SP.

In haar tweet sprak ze over het gedrag van de landelijke partijen D66 en het CDA en de schade die ze met hun optreden (in de landelijke politiek) hadden toegebracht aan het vertrouwen in de democratie.

En wie zijn de grootste verliezers? Inderdaad vertrouwen en de democratie en vertrouwen in de democratie. #D66 heeft hier de kans laten lopen op nieuw leiderschap en het #CDA laat hierbij zijn eigen #Omzigt in de kou staan. En dan moet Pieter ook nog loyaal zijn aan deze club🤔

— Margreet Keesman (@MargreetKeesman) April 2, 2021

Grote woorden en verwijten, die ik heb vergeleken met haar eigen optreden in de lokale politiek.

Niet alleen was ze er in geslaagd te voorkomen, dat een jarenlange samenwerking tussen twee lagere scholen in de binnenstad tot het beoogde resultaat (een ikc) zou leiden. Ze had er ook voor gezorgd, dat het college (door middel van een motie) werd opgedragen om een nieuw samenwerkingsverband (tussen twee andere scholen) te bevorderen.

Namelijk tussen pcbs Mozaïek locatie Veste en Montessorischool De Wegwijzer.

Mevrouw Keestman is de echtgenote van de voormalig directeur van de laatste basisschool. Hoewel het haar vrij staat om tijdens een openbare raadsvergadering een samenwerking tussen genoemde scholen te bepleiten, had zij er beter aan gedaan om zich (bij het stemmen over dit onderwerp) van stemmen te onthouden.

In ieder geval zal het lokale vertrouwen in de democratie niet zijn toegenomen, nu mevrouw Keesman aan een stemming heeft deelgenomen, waarin het college gevraagd werd haar echtgenoot (en de school waar hij werkt) te begunstigen.

Zonder haar deelname zouden de stemmen gestaakt hebben en zou het advies aan het college aanzienlijk minder dwingend zijn dan het nu is.

In ieder geval hoop ik er op, dat partijen in de raad er tijdens de eerstkomende raadsvergadering in zullen slagen om deze tamelijk opvallende vorm van belangenverstrengeling weer ongedaan te maken.

VVDD.

In de krant van gisteren maakt raadslid Pieter Heijkamp (CU/SGP) zich druk over de verstoorde verhouding tussen college en raad. Met name omdat volgens hem wethouder Olierook niet de kans heeft gekregen zich te verdedigen.

Dat is natuurlijk niet helemaal waar, Olierook koos er zelf voor zich niet te verdedigen. Hij stapte op voordat de motie van wantrouwen was aangenomen. In zijn opvatting is politiek een spel, waarbij hij er kennelijk van uitgaat dat hij het alleenrecht heeft om “vals” te mogen spelen. Dat is lange tijd (ook vanwege de kritiekloze steun van Pieter en zijn coalitiegenoten) goed gegaan. Totdat een meerderheid van de raad besloot om zelf ook maar eens “vals” te spelen en op dubieuze gronden liet weten het vertrouwen in de wethouder te hebben verloren.

De voorganger van Olierook, Boland had ook vals gespeeld in het Dromdossier (door het budgetrecht van de raad te negeren) maar die had de tegenwoordigheid van geest om tijdig zelf op te stappen. Daarbij overigens geholpen door VVD raadslid Stomp, die op merkwaardige gronden zijn steun introk voor de toenmalige coalitie.

Dezelfde Stomp die overal rondbazuint dat hij precies weet hoe de vork in steel zit, maar voor wie het belang van de stichting kennelijk zwaarder weegt dan het belang van de gemeente.

Ik ben het met Pieter eens dat het “vals” spelen van de raad geen pluim verdient, maar aan de andere kant, je kunt natuurlijk maandenlang doen of je neus bloedt en dat er voor wat betreft de afwikkeling van het Dromdossier niets aan de hand is, maar je bent bijzonder naïef als je nog steeds denkt, (wat Pieter kennelijk doet) dat Olierook op dat punt de raad niet heeft misleid.

De raad zou zich misschien eens druk moeten maken over het feit dat vanwege haar struisvogelgedrag nauwelijks nog serieus wordt genomen. Afgelopen week las ik in de krant dat het ZZM haar convenant met de gemeente heeft opgezegd.

Het plan voor vakantiewoningen (in haar bestaande vorm) zal via de rechter worden aangevochten. Als dat plan (onder druk van een rechterlijke uitspraak) aangepast zal moeten worden dan is de kans groot dat ook het hele proces over gedaan moet worden.

In plaats van de schuld daarvoor bij anderen te leggen (in dit geval het ZZM) zou ze er goed aan doen de schuld eens bij zichzelf te zoeken. Hetzelfde geldt voor de procedure die ik voer naar aanleiding van mijn Wob verzoek.

Daarin verdedigt het college het standpunt dat het volstrekt normaal is, dat haar ambtenaren afspraken maken die financiële gevolgen voor de gemeente met zich meebrengen, zonder dat die afspraken formeel worden vastgelegd ten behoeve van de politiek verantwoordelijke wethouder. Een zichzelf respecterende raad zou (op grond van dat feit alleen) de verantwoordelijke wethouder ten minste hebben berispt om herhaling te voorkomen.

De Enkhuizer raad doet niets. Men zit er bij en kijkt er naar. Door het niet vastleggen van dit soort afspraken valt de mogelijkheid tot corruptie niet meer uit te sluiten. Immers, er ontstaat een mogelijkheid dat de ambtenaar in kwestie het op een akkoordje gegooid heeft met de aannemer.

Op basis van een ondeugdelijke “offerte” wordt er geprobeerd de raad er toe te verleiden een krediet van € 100.000,- ter beschikking te stellen. Als dat mislukt, wordt er een tweede poging gedaan voor een bedrag van € 60.000,- en als dat ook mislukt verleent de betrokken ambtenaar hand en spandiensten voor een derde poging.

Voor de goede orde, ik ga er niet van uit dat de vordering van de aannemer het resultaat is van een onderonsje tussen aannemer en ambtenaar waar beiden een voordeeltje aan ontlenen. (Als jij mijn vordering goedkeurt en door de raad loodst, zit er voor jou ook wat aan), maar het valt wegens het ontbreken van gespreksverslagen niet uit te sluiten.

Voorlopig ga ik er nog steeds van uit dat die gespreksverslagen er wel zijn. Maar dan doemt er een nieuw probleem op. In dat geval heeft de gemeente onrechtmatig gehandeld door mij niet de documenten ter inzage te geven waar ik, krachtens de wet, recht op heb.

De primair verantwoordelijke voor de toepassing van de wet is de burgemeester. Die heeft persoonlijk mij er van proberen te overtuigen dat die documenten er niet zijn, dus als ze er naar het oordeel van de rechter wel zouden moeten zijn, dan ontstaat er een bijzonder pijnlijke situatie. De burgemeester mag dan aan de raad uitleggen waarom hij de wet niet heeft uitgevoerd.

Al met al een kleffe bestuurscultuur, waarin men krampachtig probeert om de schandalen (waardoor ze geteisterd wordt) binnenskamers te houden en toe te dekken. Om daar verandering in te brengen is het aanstellen van een zakencollege niet de oplossing, maar is een herstel van vertrouwen tussen kiezers en gekozenen van groter belang.

Niet door middel van klasje voor aspirant raadsleden zoals B&W voorstelt, maar door het oprichten van een vereniging VVDD. Vrienden Van De Democratie. Een vereniging die met behulp van openbare vergaderingen onze volksvertegenwoordigers dwingt om verantwoording af te leggen over het beleid dat ze voeren.  Over wat zo’n vereniging zou kunnen doen een volgende keer.

Afsluiten

Wegwezen

Rob de Jong legt per direct zijn functie neer las ik in de krant en op de gemeentelijke website. Niet echt nieuws dat als een donderslag bij heldere hemel kwam.

Het hing al een tijdje in de lucht zullen we maar zeggen. Aan zijn besluit schijnt een rumoerig verlopen ledenvergadering van Nieuw Enkhuizen vooraf te zijn gegaan. Op hun website staat daarover niets te lezen. Maar dat is niet ongebruikelijk in Enkhuizen.

Voor politieke nieuwtjes moet je in Enkhuizen toch vooral in de kroeg zijn. Zolang het nieuws maar “sappig genoeg” is doen de feiten verder niet ter zake.

Nu was het een publiek geheim dat de Jong’s positie wankelde. Zozeer dat er twee fracties zich aan de zijlijn al aan het warmlopen waren en niet of nauwelijks nog oppositie voerden.

Slechts één daarvan kan een wethouder leveren en dus blijft de ander teleurgesteld achter. Wie de uiteindelijk gelukkige zal zijn weet ik niet en kan me ook eigenlijk geen lor schelen.

Een ding is echter zeker, de nieuwe coalitie komt weer vast in het zadel te zitten. Of het nu Koning wordt of Stomp, de bijbehorende partij zal zich weer vierkant achter het college stellen.

Met als bijkomend voordeel dat het Dromdossier geruisloos kan worden afgesloten.

Kaken op elkaar

Kaken op elkaar

Nadat ik me ooit wat laatdunkend had uitgelaten over de twitter gewoonte van Derrick Stomp om tweets de wereld in te sturen over de plek waar hij zich op dat moment bevond, heeft hij het mij onmogelijk gemaakt om zijn tweets nog langer te volgen.

Omdat zijn bezoeken aan Albert Heyn mij nauwelijks interesseerden en hij politiek gezien toch nooit wat te melden had, heb ik deze verbanning uit zijn kring van volgers nooit als een gemis gevoeld.

Op mijn blog heb ik inmiddels ruimte gemaakt om een tijdlijn te publiceren waarop U kunt lezen wat de Enkhuizer politiek kopstukken zoal via Twitter de wereld in slingeren. Daarop ontbreekt Stomp. U weet nu waarom.

Dat neemt niet weg dat ik via een omweg toch kennis kan nemen van de opvattingen die Stomp al twitterend naar buiten brengt. De laatste die ik zag was zijn advies aan de raad van Enkhuizen om eens te gaan praten met het bestuur van de stichting de Drommedaris.

Het zal hem ontgaan zijn, maar de raad heeft dat reeds gedaan. Namelijk in een besloten vergadering op 17 mei j.l. Daarin mocht het stichtingsbestuur uitleggen hoe moeilijk ze het wel niet hadden. Uiteraard heeft niemand iets over die vergadering naar buiten gebracht, maar in Enkhuizen blijft zelden iets helemaal geheim.

Dus het gesprek waar hij (via Twitter) op aandringt heeft al plaatsgevonden en heeft kennelijk niet de helderheid opgeleverd waar sommigen op hadden gehoopt.

Ik begrijp dat Stomp inmiddels deel uitmaakt van het stichtingsbestuur en dat hij om die reden zich onttrok aan de discussie gisteravond. Ik vraag me af of het omgekeerde ook gaat gelden. Namelijk, als het stichtingsbestuur intern haar relatie tot de gemeente bespreekt.

Onttrekt Stomp zich dan ook aan die discussie binnen het bestuur of verstrekt hij adviezen over “hoe om te gaan met de gemeente”? Dat laatste lijkt me voor het bestuur van de stichting een belangrijke reden om hem in het bestuur op te nemen.

Maar voorlopig lijkt het omgekeerde te gelden.

Als het gaat over de relatie stichting/gemeente dan is Stomp tijdelijk even meer bestuurslid dan raadslid en houdt hij zijn kaken stijf op elkaar.

Jaartje ouder

Niet zo zeuren

Vandaag toch maar even de raadsvergadering van gisteren afgeluisterd. D.w.z. het deel dat ging over de aanleg van een parkeerterrein op het REZ.

En dat wordt het toch weer pijnlijk duidelijk dat een meerderheid van de raad mijn blog niet leest. Hemeltjelief wat een gezwam.  Anderhalf uur heen en weer gepraat over de dekking van een krediet. Daarbij hielp het trouwens niet, dat ook wethouder de Jong zijn uiterste best deed de indruk te wekken dat hij ook niet wist waar hij het over had.

Terwijl het toch zo eenvoudig was. SWL had in 2009  € 30.000,- betaald als bijdrage aan de aanleg van een parkeerterrein dat op drukke dagen de toevloed van bezoekers zou moeten opvangen.

Daarnaast had SWL ook nog € 71.900,- betaald voor de aankoop van een opstal. Het stond allemaal netjes in de erfpacht akte die was verspreid.

Beter weten

Alleen  van Oostende wist het beter. Die € 71.900,- was eigenlijk bedoeld om een parkeerplaats aan te leggen. Dat had SWL hem zelf verteld. SWL had de gemeente alleen maar willen helpen een fout te verdoezelen. Die bestond er uit dat de gemeente een opstal had gekocht die al haar eigendom was. Van Oostende weet ze te bedenken waar je bij staat.

Hij zat er bij toen de gemeente in 2009 een krediet vroeg van € 540.000,- . Om grond te kunnen kopen die ze al in bezit had, inclusief de zich daarop bevindende opstal.

Hij zat er bij toen de gemeente € 90,- m2  betaalde voor grond die ze al had. De grond vervolgens overdroeg aan SWL voor minder dan ze zelf voor betaald had (€ 60,- m2).

Dus waarom is het verkopen van een opstal, die door SWL keurig werd geïntegreerd in haar bebouwing, een fout die met behulp van SWL verdoezeld moest worden?

Aanbesteding in gevaar?

Kletskoek natuurlijk. De aankoop van de Uilenbanen was een schoolvoorbeeld van overheidssteun waarvan je je kunt afvragen of die wel geoorloofd is. Van Oostende zat erbij, keek er naar en besloot (destijds) om zich niks af te vragen.

De opvatting van SWL dat zij € 100.000,- had betaald als bijdrage aan de aanleg van parkeerruimte is nergens op gebaseerd en wordt duidelijk weersproken door de notariële acte die ze ondertekende.

Een bijdrage van € 30.000,- voor de aanleg voor de aanleg van 60 parkeerplaatsen is (voor SWL) geen slechte deal. Het komt neer op € 500,- per parkeerplaats. Voor een parkeerplek in de binnenstad vraag de gemeente € 6000,-.

Bovendien wist SWL een korting te bedingen op de erfpacht over de grond die ze nodig had voor haar eigen parkeerterrein. Die korting bedraagt € 9000,- per jaar.

Op basis van die korting kun je stellen dat SWL binnen 4 jaar haar bijdrage (€ 30.000.-) aan het gemeentelijk parkeerterrein weer had terug verdiend.

Ik begrijp dan ook werkelijk niet waarom van Oostende zo krampachtig met SWL meehuilt over de kosten die SWL maakt om de verkeersstroom (die ze zelf gegenereerd) in goed banen te leiden. Als dat bedrijf zich ergens niet over kan beklagen, dan is het de helpende hand die haar door de gemeente door de jaren is toegestoken.

Verstrikt

Niet alleen begreep ik niets van Van Oostende, het zelfde geldt eigenlijk ook voor wat de anderen (met name Stomp en Van Marle)  naar voren meenden te moeten brengen. Beide meenden dat de aanleg van een parkeerterrein nu, een toekomstige aanbesteding in gevaar zou kunnen brengen. Geen idee waarom, maar kennelijk baseren ze dat op hetgeen vorige week dinsdag in het geniep is afgesproken.

Blijft over raadslid de Jong (NE). Die raakte dusdanig verstrikt in zijn eigen argumentatie dat er zelfs een schorsing nodig was. Ik begreep zijn vragen niet, laat staan dat ik iets begreep van het door wethouder de Jong geformuleerde antwoord.

Kortom een turbulente luistersessie en dus eerst maar weer eens een dagje rusten voordat ik verder ga met beluisteren wat er verder allemaal is bekokstooft.  Per slot van rekening ben ik gisteren weer een jaartje ouder geworden.