Oogje toeknijpen

Oppositie in overleg over de vermeende tekortkomingen van de wethouder zonder de olifant in de kamer op te merken.

In mijn kanttekening “Gehaktdag” maak ik melding van het feit dat de raadsleden van de oppositie wethouder de Jong er ongenadig van langs hebben gegeven vanwege het mislukken van de door hem georganiseerde aanbesteding van het REZ.

Zelf denk ik echter dat de oppositie hier op het verkeerde paard wed, door de Jong van incompetentie te verdenken.

Als die namelijk in februari aankondigt dat hij met SWL een overeenkomst heeft bereikt over de herinrichting van het REZ (die de gemeente jaarlijks een aanzienlijke besparing zal opleveren) dan zal alles vergeten en vergeven zijn.

Overal in de stad zullen vreugdevuren worden ontstoken en het college zal (in een met bloemen versierd open rijtuig) door de stad worden gevoerd. Getrokken door enthousiaste raadsleden die deel uit maken van de coalitie.

Immers, de Jong heeft daarmee niet alleen een verkiezingsbelofte ingelost, hij is ook tegemoet gekomen aan een breed onder de bevolking levende wens, dat een en ander door een lokale ondernemer zou moeten worden uitgevoerd.

Het argument dat het bevoordelen van een lokale ondernemer de gemeente extra geld zal gaan kosten, zal weinig indruk maken. Te meer daar de oppositiepartijen (tot op de dag van vandaag) geen enkele poging hebben ondernomen om die extra kosten te berekenen.

De financiële wizzkids  onder de raadsleden, van Marle, van Reijswoud en van Oostende  zijn tot dusver blijven steken in persoonlijke verwijten richting de wethouder, maar zijn verder volledig mee gegaan in zijn onzinnige geneuzel over de creativiteit van de markt.

Shawn Vriendjes (commissielid van de PvdA) reageerde op “Gehaktdag” met de constatering dat het bevoordelen van de “eigen” ondernemers niet mag en geeft een aantal links dat daar de bevestiging van vormen.

Vriendjes heeft het gelijk aan zijn kant, maar het feit dat iets niet mag is natuurlijk geen garantie dat iets niet gebeurd.

Op een enkele uitzondering na doen we op gezette tijden allemaal dingen die niet mogen. Dat bedrijven of overheden daar geen uitzondering op vormen wordt vrijwel dagelijks aangetoond. Volkswagen is daar een recent voorbeeld van.

Maar ook overheden doen met regelmaat dingen die eigenlijk niet mogen. Ik beperk maar even tot twee voorbeelden die betrekking hebben op Enkhuizen en waar ik eerder over heb geschreven.

Gebruikelijke reactie van de Enkhuizer Raad op misbruik van bevoegdheden

Uiteindelijk bleek dat wethouder Boland aanzienlijk meer geld had uitgegeven aan voorbereidingskosten voor de verbouwing van de Drommedaris dan hem door de Raad ter beschikking was gesteld.

Dat kan gekwalificeerd worden als “misbruik van bevoegdheden”. In plaats van hem daar op aan te spreken koos de raad ervoor om genoegen te nemen met het feit dat hij zijn functie (om onduidelijke redenen) ter beschikking stelde en hij dus met vlag en wimpel kon worden uitgezwaaid.

In een geschil met een oud begraafplaats medewerker besloot burgemeester Baas die medewerker een begraafplaatsverbod op te leggen, hetgeen breed werd uitgemeten in de pers.

Gebiedsverboden behoren echter niet tot de bevoegdheden van een burgemeester tenzij de openbare orde in geding is en daarvan was hier geen sprake. Het is aan de rechter om te bepalen of er een gebiedsverbod moet worden opgelegd.

Ook hier dus een “misbruik van bevoegdheden”, dat door de raad volledig werd genegeerd.

Er zullen ongetwijfeld meer voorbeelden zijn te geven, maar duidelijk is dat de Enkhuizer gemeenteraad in voorkomende gevallen graag een oogje toeknijpt als het gaat om misbruik van bevoegdheden.

En hoewel Shawn Vriendjes dus het grootste gelijk van de wereld heeft ga ik er voorlopig maar van uit dat een meerderheid van de raad een oogje zal toeknijpen als het moment daar is.

Gehaktdag

Capaciteiten

In de vijf jaar dat ik over de Enkhuizer politiek schrijf heb ik het nooit eerder meegemaakt dat zo openlijk werd getwijfeld aan de capaciteiten van een wethouder. In dit geval wethouder de Jong van Nieuw Enkhuizen.

Aanleiding was natuurlijk de raadsbrief met de vermelding dat de openbare aanbesteding van het REZ was uitgelopen op een totale mislukking. Na jarenlange voorbereiding door de ambtelijke organisatie en veel “positief” uitgevallen “consultaties” bleek er niemand bereid de klus op zich te nemen op basis van de door de gemeente gestelde eisen.

Geen mens die trouwens wist waaruit de “consultaties”hadden bestaan. Discreet als altijd werd er door de raad ook geen navraag naar gedaan.

Deze onderdanige houding doet me altijd denken aan het liedje “Op een mooie Pinksterdag”. Daarin bezingt een vader de gezagsverhoudingen tussen vader en dochter tijdens de kleutertijd van zijn dochter.

“Vader was een duidelijke mengeling van Onze Lieve Heer en Sinterklaas. Ben je bang voor het hondje, hondje bijt niet Pappa zegt dat hij niet bijt”.

Maar goed, gisteravond leek het er op dat de Raad zich (onder leiding van Van Reijswoud en Van Oostende) zich aan haar kleutergedrag wilde ontworstelen en werd de Jong bestookt met kritische vragen.

Aanvankelijk probeerde die zich te verdedigen met bekende excuus dat hij slechts de uitvoerder was van de door de raad gegeven opdracht. Olierook wordt ook nooit moe om daar op te wijzen, maar wekt daarbij ook nog de indruk dat hij weet waar hij het over heeft.

Helaas ontbeert de Jong een dergelijke gave. Die probeert zich alleen maar krampachtig te herinneren wat hem door de ambtelijke organisatie is ingefluisterd en daarbij laat zijn geheugen hem nog wel eens in de steek.

Bovendien staat dat onderdanige gedoe (wij voeren slecht uit wat U als raad ons heeft opgedragen) volstrekt buiten de werkelijkheid.

Raadsbesluiten worden geformuleerd door de ambtelijke organisatie, die tevens belast is met de uitvoering van die besluiten.

Je mag toch aannemen dat ze daar slim genoeg zijn om die besluiten zodanig te formuleren die ook in staat zijn om ze uit te voeren.

Als zo’n besluit eenmaal geformuleerd is, dan wordt het overgenomen door het College die het ter bekrachtiging voorlegt aan de Raad, wat in de meeste gevallen niet meer is dan een formaliteit.

Het is dus onzin om te beweren dat je als College alleen maar uitvoert wat je door de Raad is opgedragen. In de praktijk voer je als college alleen maar datgene uit wat je jezelf hebt opgedragen.

Een hoogst enkele keer neemt de raad zelf het initiatief tot het nemen van een besluit. Ik herinner me een besluit over de verbouwing van de Drommedaris, maar dat besluit werd gewoon niet uitgevoerd. Een tweede voorbeeld is het besluit over het nemen van rioolmonsters in het kader van een drugsonderzoek. Ook dat raadsbesluit is tot op de dag van vandaag niet uitgevoerd.

Dus als het even kan, als college niet meer roepen dat je alleen maar datgene doet wat je door de Raad is opgedragen. De Raad doet weinig meer dan het bekrachtigen van de besluiten die je eerder zelf hebt genomen.

Enfin, de Jong probeert nu (door middel van een enquête) te achterhalen wat potentiële inschrijvers bezielde om niet in te schrijven op het prachtige aanbod van de gemeente. In november zal hij daar verslag over uitbrengen.

In februari 2016 denkt hij met een voorstel te komen over hoe het verder moet. Dat vonden verschillende raadsleden weer te lang duren,  maar die slaan daarmee de plank volledig mis. Maar daarover een andere keer. Ter verstrooiing “Op een mooie Pinsterdag”.

Vol vertrouwen

Ik vraag me steeds vaker af waarom ik eigenlijk nog de moeite neem om naar raadsvergaderingen te luisteren.

De uitkomst ervan staat gewoonlijk al vast. Van een debat is eigenlijk nauwelijks sprake, al was het maar omdat men heeft afgesproken dat men elkaar niet mag interrumperen tijdens de eerste ronde.

Kortom alles wat zo’n vergadering interessant zou kunnen maken (discussie tussen raadsleden) is weggeregelementeerd.

Ook een debat tussen college en raad is een zeldzaamheid. Hoewel dat natuurlijk afhangt van de individuele kwaliteit van de wethouder. In het verleden lieten Boland en Franx zich nog wel eens verleiden om in te gaan op standpunten van raadsleden. In het huidige college is dat alleen nog Olierook.

De rest  beperkt zich tot het “beantwoorden” van (vaak rethorische) vragen.

Het betoog dat wethouder de Jong hield over de ingediende moties was zo warrig, dat er geen touw aan viel vast te knopen. Alleen Reijswoud (VVD) leek dat te zijn opgevallen.

Die warrigheid was Baas waarschijnlijk ook niet ontgaan en dus een extra reden om de reactie op de motie Reijswoud niet over te laten aan de Jong.

Baas las in die motie kritiek op het functioneren van de ambtelijke organisatie. Logische conclusie die iedereen trekt na het lezen van de motie. Het verweer van Reijswoud was dat hij dit niet zo bedoeld had.  Zwak verweer vond ik zelf. Het gaat er om wat je zegt en niet wat je bedoelt te zeggen.

De reactie van Baas was dan ook voorspelbaar. Als eerst verantwoordelijke voor het functioneren van het ambtelijk apparaat wierp hij elke kritiek daarop ferm van de hand.

In een later stadium probeerde fractievoorzitter Stomp de schade nog enigszins te beperken door het eerste deel van de motie (de constatering) in te trekken, maar de aanbevelingen te laten staan.

Hetgeen grootmoedig door Baas werd toegestaan, zodat er ook over deze motie niet gestemd hoefde te worden.

Fokko Snoek (SP) was het duidelijk niet eens met deze makkelijke escape en betwistte de juistheid van de in de motie aangehaalde bronnen. Ook op dat punt moest Reijswoud bakzeil halen. Maar ook deze (op zichzelf interessante discussie) werd in de kiem gesmoord.

Dan van Oostende. Die maakte indruk door tijdens een schorsing uit te rekenen wat de gevolgen konden zijn (voor de toegangsprijzen) als het zwembad zou worden overgenomen door een private partij. Een door de SP en coalitiegenoten bepleite wens.

Maar hij had natuurlijk veel meer indruk gemaakt als hij becijferd had wat het ons kost als we 10 hectare grond van het recreatieoord gratis ter beschikking stellen aan een private ondernemer. Maar goed, dat zijn in zijn ogen waarschijnlijk uitvoeringsdetails.

Tot slot Hans Langbroek. Zijn amendement was verreweg het meest interessant omdat daarmee een beslissing werd uitgesteld totdat er wat meer concrete feiten op tafel zouden liggen.

De reactie hierop van de Jong was complete misrepresentatie van het voorstel, maar als zo vaak liet Langbroek na daar op te wijzen en verloor hij zichzelf in populistisch aandoende beschouwingen.

Voor het overige was iedereen blij en vol vertrouwen dat het allemaal goed zal komen.

Verenigingsleven

Als gezegd hebben de “grote” oppositie partijen (D66, VVD en PvdA) een tweetal moties ingediend. Eerst maar even de motie Reijswoud (VVD) c.s.

De hele motie kunt U hier lezen. Doel van de motie is het reduceren van de faalkansen. Men verzoekt het College daarom:

– De aansturing van de projectorganisatie inhoudelijk meer robuust te maken door de aanstelling van een (externe) programmamanager   met  aantoonbare expertise, kennis en ervaring in soortgelijke projecten om het project te leiden;

– De projectorganisatie de beschikking te geven over een goed ingevoerde aanbestedingsjurist met aantoonbare expertise, kennis en ervaring in soortgelijke projecten;

-De beoordelingscommissie te verstevigen door de leden in de gelegenheid te stellen zich met externe expertise bij te laten staan;
-Het beschikbare budget voor de projectorganisatie substantieel te verhogen;

Wat ik hier uit opmaak is dat de indieners geen fundamentele kritiek hebben op de manier waarop de gunningscriteria zijn vormgegeven, maar dat men  twijfels heeft of de vormgever één en ander tot een goed einde kan brengen.

Wethouder de Jong zal ongetwijfeld met enige wel gekozen woorden een einde aan deze twijfel maken (althans in de opvatting van de meerderheid van de raad). Hij zal er op wijzen dat de uiteindelijk beslissing zal worden genomen door deskundigen en dat de voorgestelde procedure reeds mogelijkheden biedt om externe deskundigen te raadplegen.

Dan de motie die door van Oostende (PvdA) c.s. is ingediend. Dezelfde indieners als de bovenstaande motie maar grappig genoeg deze keer wel kritiek op de gunningscriteria. Men vraag het college om,

In deel 3 Randvoorwaarden en gunningcriteria het volgende aspect te wijzigen.
Punt A . De in het door de raad vastgestelde vlekkenplan de plaats en de ruimte voor recreatiewoningen als minimum te handhaven, De strandfunctie zoals nu opgenomen ook te handhaven. Alle overige voorzieningen niet als minimum eis te stellen, maar als gewenst te benoemen. En vervolgens een waarderingstabel  op te nemen voor deze en/of nieuwe recreatieve functies.

Deze wijziging in de gunningscriteria lijkt te zijn ingegeven door de zorgt over de rentabiliteit van de mogelijke inschrijvers. Een zorg die ik deelde toen in nog niet wist welk investering er gevraagd werd voor wat betreft de aanleg van een strand.

Die zorg is echter aanzienlijk afgenomen nu ik weet dat dit een investering is van 1.2 miljoen euro. Dit bedrag staat gelijk aan dertig jaar erfpacht en resulteert in een aanzienlijk lagere grondwaarde dan ik in mijn vorige bericht heb aangenomen. (€ 30,- m2)

Kortom de drie grootste oppositiepartijen dienen twee moties in. De ene motie heeft geen fundamentele kritiek op gunningscriteria maar ziet een oplossing in beter gekwalificeerd personeel. De andere motie bekritiseert wel de gunningscriteria  en wenst een verlaging van de minimum eisen uit angst dat anders een investering door derden niet zal lonen.

Een cijfermatige onderbouwing van die angst ontbreekt uiteraard en dat maakt die angst dan ook niet meer dan een slag in de lucht.

Voor wat betreft het op voorhand inhuren van  externe deskundigen laat men discreet in het midden wie voor die kosten zou moeten opdraaien.

De pot  reserve grondexploitatie is (na de door het college voorgestelde financiering) leeg.  Voor een substantiële verhoging  van de projectkosten dienen er dus andere middelen worden gevonden. Laat ik een gok doen, over een maand halen we het benodigde extra geld gewoon weg bij de subsidies voor het Enkhuizer verenigingsleven.

Onduidelijkheden wegnemen

Eerder schreef ik dat volgens de raadsfracties het recreatieoord kennelijk niet bestaat. Op hun websites geen analyse van de stand van zaken of enige andere informatie over het besluit dat men op 7 oktober van plan is te nemen.

Hans Langbroek corrigeert me. Hij heeft op 29 september wel degelijk een column geschreven waarin hij de gang van zaken sinds 2002 analyseert. Niet op zijn website, maar op die van het Andijker Nieuws waar hij wel vaker op schrijft.

Als U hier klikt kunt U zijn column lezen.

Wat me ook opviel is dat mijn eerdere bericht Kiekeboe tot twee maal toe negatief werd beoordeeld. De beoordelaars geven (als gebruikelijk) geen verklaring voor hun negatieve beoordeling, maar zou het misschien zijn omdat mijn hypothese akelig dicht bij de werkelijkheid komt?

De hypothese is, dat de gemeente de gunningscriteria dusdanig heeft opgevoerd, dat de kans op mislukking levensgroot aanwezig is. Jan van Oostende heeft daar, in mijn ogen terecht, ook op gewezen.

Na het mislukken van de gunningsprocedure ontstaat er een diffuse situatie waarin het college (uiteraard in samenspraak met de nog te benoemen onafhankelijke deskundigen) naar een oplossing gaat zoeken.

Eerst dan zal  blijken dat de opvattingen van het college nog het meest overeenkomen met de opvattingen die SWL eerder heeft geformuleerd en er alleen een probleem bestaat voor wat betreft de financiering van een en ander. Waarna er een voorstel zal volgen om dat probleem op te lossen.

Bij dat alles zal de oorzaak van dat financieringsprobleem onbesproken blijven.

Willem de Vries, eigenaar van SWL, heeft ooit eens tegenover het NHD verklaard dat de filosofie van zijn bedrijf is om niet te investeren in grond, maar in gebouwen. Een filosofie die alleen maar stand houdt als je grond op betrekkelijke goedkope wijze kunt verwerven. Dat lijkt het geval te zijn.

Deze filosofie staat haaks op een gezonde bedrijfsvoering van het grondbedrijf. Dat gaat er vanuit dat men de kosten van infrastructurele werken (nodig om een gebied te ontsluiten en bouwrijp te maken) in de grondprijs verwerkt als men tot uitgifte overgaat.

Daarom is het, dat je bij de aankoop van bouwkavels al snel meer dan € 300,- m2 betaalt, terwijl de gemeente die grond voor € 30,- m2 heeft ingekocht.

Tijdens de informatieavond kwam ter sprake dat er afspraken zijn gemaakt om (ter bescherming van het plangebied) de omliggende dijk met een halve meter te verhogen. Verder werd duidelijk dat de gemeente zich verplicht heeft om 175 extra parkeerplaatsen aan te leggen in ruil voor een bijdrage van € 100.000,- van SWL. (Vergelijk dat met de bijdrage die particulieren in het pas opgerichte parkeerfonds moeten storten)

Verder doet SWL in haar ontwikkelingsplan een aantal suggestie met betrekking tot een betere bereikbaarheid van het plangebied. Op zichzelf waardevolle suggesties, alleen voor de financiering daarvan wijst men naar anderen. De gemeente, provinciale staten etc.

Waar de gemeente in het verleden verzuimd heeft dergelijke kosten in de uitgifte prijs van grond te verwerken, probeert men dat nu krampachtig wel te doen en deze kosten te verhalen op de toekomstige exploitant van vakantiewoningen.

De kans dat dit ook daadwerkelijk gaat lukken is gering. De enige exploitant die bij naam bekend is, SWL, heeft al laten weten daar niets voor te voelen.

De conclusie uit dit alles is, dat de tijd om een “go” beslissing te nemen nog niet is aangebroken. Er zijn nog teveel onzekerheden en onduidelijkheden om een proces te starten waarvan de uitkomst volstrekt onzeker is. Beter is het om die onduidelijkheden eerst weg te nemen.

Poll positie

De kritiek van de grootste oppositiepartij (D66) bestond er uit dat men zich afvroeg of het ambtelijk apparaat het gehele proces wel tot een goed einde zou kunnen brengen.

Een gerechtvaardigde twijfel gelet op de gang van zaken bij het SMC.

Helaas heeft het geen zin de wethouder een dergelijke vraag te stellen. Die heeft namelijk geen andere keus dan onvoorwaardelijk vertrouwen uit te spreken in zijn ambtelijke staf. Dat zijn namelijk degenen die hem overeind houden op de momenten dat hij even de weg kwijt is.

De minimum eis die aan het wethouderschap wordt gesteld is, dat je een beetje smeuïg kunt navertellen wat je door je ambtenaren is ingefluisterd. Alles wat je meer weet is meegenomen, maar niet strikt noodzakelijk.

Van een beetje ambtenaar wordt al gauw een HBO denkniveau verlangd. Als wethouder kom je met een beetje boerenslimheid al een heel eind.

Verder wilde D66 nogmaals een gesprek met het ZZM, maar ook dat lijkt me weinig zinvol. Want het college-akkoord is bepaald dat er in het recreatieoord geen ruimte is voor parkeerplekken voor het ZZM en daar zal de meerderheid dus niet van afwijken.

De insteek van de PvdA was weer een geheel andere. Jan van Oostende meende dat de gemeente veel te veel noten op haar zang had, waardoor het afbreukrisico alleen maar zou toenemen.

Met het afbreukrisico bedoelt Jan dat de onderhandelingen uiteindelijk tot niets zullen leiden omdat het eisenpakket van de gemeente veel te hoog is.

Daarmee heeft hij (wat mij betreft) het grootste gelijk van de wereld.

Wethouder de Jong stelde daar tegenover dat hij nog steeds geloofde in een goede afloop. Geloof doet wonderen zegt men wel eens, maar alleen maar geloven in een goede afloop is me een net iets te magere argumentatie.

Maar wie zegt me, dat het niet gewoon de bedoeling is dat die competitieve dialoog nergens toe zal leiden?

Na het nemen van het “go” besluit is de regie in handen van het college.

Het volledig mislukken van de competitieve dialoog hoeft helemaal geen ramp te zijn, want daar (nu nog een beetje beneden de radar) is altijd nog SWL.

Die heeft ook een plan ingediend. Dat voldoet op geen enkele manier aan de eisen die er nu zijn geformuleerd, maar je kunt natuurlijk toch met ze gaan praten en zo van de nood een deugd maken.

Als de “marktpartijen” eenmaal uit beeld zijn kunt je altijd nog praten over de verhuur van een paar stukjes grond aan SWL. Dat heeft in hoofdlijnen een redelijk plan. Er zal wat aan moeten geschaafd en daar heeft het college, (zeker waar het SWL betreft) liever geen pottenkijkers bij.

In het plan van SWL komen er maar zo’n 80/100 huisjes, het aantal waar van Oostende het ook over had. Die kunnen dan gebouwd worden op de plek waar Sprookjeswonderland een tijdelijke camping voor sta-caravans had gedacht. Dan hoeft de “grote camping” ook niet verplaatst te worden, wat ook weer een heleboel geld bespaard.

Kortom, het zou me niet verbazen als die competitieve dialoog niet meer is dan een dwaalspoor, met als uiteindelijke doel Sprookjeswonderland in poll positie te manoeuvreren.

Koudwatervrees

Gisteravond toch een beetje historische avond bijgewoond schat ik zo. De raadsinformatieavond over het recreatieoord.

Jan van Oostende (PvdA) memoreerde dat hij zo’n 50 á 60 raadsinformatieavonden had bijgewoond, maar dat dit de eerste keer was dat daarbij pers en publiek aanwezig was.

Uit een kort gesprek tijdens de pauze begreep ik dat hij het geen verbetering vond. Volgens Jan verandert door de aanwezigheid van pers en publiek de sfeer op zo’n bijeenkomst en wordt ze meer politiek.

Helaas kan ik zijn gedachtengang in dat opzicht niet helemaal volgen. Het ging hier om een toelichting op de reeds via het raadsinformatiesysteem verstrekte informatie.

Hoe zeer ik me ook heb ingespannen, mij zijn geen politiek getinte vragen opgevallen. Men vroeg hooguit om een toelichting op hetgeen er werd gepresenteerd.

Jan lijdt volgens mij dan ook aan koudwatervrees.

De enige die nog enigszins met de gedachtegang van Oostende mee wilde gaan leek me raadslid van Reijswoud (VVD), die zich afvroeg of deze openbare toelichting geen schade zou toebrengen aan de onderhandelingspositie van de gemeente.

Ook hier wat koudwatervrees dunkt me. De minimale voorwaarden waarmee de gemeente akkoord kan gaan zijn vastgelegd en feitelijk openbaar.

Uiteraard hoopt de gemeente door middel van onderhandelingen meer dan de minimale voorwaarden binnen te halen, waarbij het natuurlijk wel de vraag is of dat gaat lukken.

Misschien vind van Reijswoud wel dat je als gemeente helemaal geen minimum voorwaarden moet stellen, of vindt hij de huidige gemeentelijke ambitie wat aan de hoge kant. Dat kan, maar dat horen we dan wel in de aankomende commissievergadering.

Maar dat heeft natuurlijk niets van doen met de aanwezigheid van de pers en belangstellenden tijdens deze avond.

Persoonlijk vind ik de gemeentelijke ambitie ook wat aan de hoge kant, maar daarover een andere keer.

Warmlopen

Wat afgelopen dinsdag ook behandeld werd waren de jaarstukken. Die staan bol van wetenswaardigheden en vind ik dus leuk om te lezen (Ik weet, ik ben niet goed bij mijn hoofd). Ik heb nog geprobeerd een fysiek exemplaar bij de griffier te scoren, maar dat kost me € 64,10  en dat is me net iets teveel.

Maar goed, de behandeling van de jaarrekening was een mooie gelegenheid voor de heren van Reijswoud (VVD) en van Oostende (PvdA) om te demonstreren dat deze materie voor hen gesneden koek is.

Het lijkt me dus, dat we (de komende raadsperiode) aan beide heren het nodige plezier zullen beleven.

Van Oostende kwam met een leuke definitie voor de Algemene Reserve. Dat is het bedrag dat we nog verantwoord kunnen lenen. Daar had ik nog nooit zo bij stilgestaan. Ik gebruik meestal de metafoor “spaarpot”, maar dat kan ik dus beter niet meer doen.

Beiden spraken hun zorg uit over de snelle daling van de algemene reserve wat door Wijnne werd gepareerd met de mededeling dat dit het gevolg was van raadsbesluiten. Ook waar natuurlijk, maar dat neemt niet weg dat ik het gevoel heb dat er de afgelopen jaren niet echt bezuinigd is.

Zo vind ik het verlengen van een afschrijftermijn geen echte bezuiniging, maar meer een cosmetische ingreep en zo zijn er wel meer zaken waarvan ik denk, dat wordt nu wel geroepen, maar dat moet ik toch eerst nog maar eens zien.

Het echte werk moet, vrees ik, nog komen.

Overigens kreeg ik de indruk dat Wijnne zich niet helemaal senang voelt in deze portefeuille. Veel gefluister van Baas op de achtergrond.

Wijnne zit dicht tegen zijn pensioen aan, heeft in Elburg een nieuw huis laten bouwen en het zou dus zo maar kunnen dat hij halverwege de rit het gevoel krijgt dat hij misschien toch beter van zijn nieuwe huis kan gaan genieten.

Ik bedoel, proberen de financiële situatie van Enkhuizen onder controle te krijgen is niet echt dankbaar werk.

Wat hem ook kwetsbaar maakt, net als Olierook trouwens, is dat hij niet in Enkhuizen woont. De wet schrijft voor dat hij dat wel moet en dus moet er elk jaar ontheffing voor hem worden gevraagd.

Normaal gesproken stemt iedereen voor zo’n ontheffing, maar als de onvrede toeneemt, kon het wel eens gebeuren dat de oppositie zich van stemming gaat onthouden of zelfs tegenstemt.

Dat geeft formeel geen probleem, want een meerderheid is er toch wel, maar je zit als wethouder toch niet lekker meer in je stoel. Als ik de CU/SGP was, dan zou ik toch alvast even rondkijken of iemand anders zich voor die functie kan gaan warmlopen.

Tijdig en adequaat.

Raadslid van Oostende heeft natuurlijk gelijk als hij stelt dat niemand valt over een overschrijding van de bouwkosten in de orde van grote van zo’n € 100.000,- bij een project van 3,5 miljoen. Hij zat er een miljoentje naast, want de bouwkosten voor de Drommedaris zijn begroot op 2,5 miljoen, maar een kniesoor die daar op let.

Ook hebben we het niet over een overschrijding van € 100.000,- maar van € 341.000,-

Maar het gaat mij ook niet om de grote van het bedrag. Want ik weet ook wel dat het niets uitmaakt of de overschrijding € 100.000,- € 500.000,- of 1 miljoen is, we zitten in een rijdende trein en niemand heeft iets aan een half afgebouwde Drommedaris.

Ik heb van van Oostende ook niet nodig om te vertellen wie de Sjaak zal zijn en de uiteindelijke rekening zal moeten ophoesten.  Dat zijn de mensen die zijn partij (en de SP) zegt te vertegenwoordigen.

Het gaat me bij dit alles om iets meer fundamenteels, namelijk het budgetrecht en de daarbij behorende verplichting van het college om de raad (in het geval van te verwachten kredietoverschrijding) tijdig en adequaat te informeren.

De vorige raad heeft op doeltreffende wijze aangetoond dat zij het niet de moeite waard vond om aantasting van haar budgetrecht serieus te nemen. Mijn hoop is, dat deze nieuwe raad er wat serieuzer mee om zal gaan.

Wat van Oostende (maar ook van Marle) tot mijn spijt over het hoofd zag, was dat Olierook het had over twee kredieten terwijl er in werkelijkheid maar sprake is van één krediet, namelijk het bouwkrediet.

Dat bedraagt € 2.521.000,- daarin zit inbegrepen een garantstelling van oorspronkelijk € 341.000,- die dank zij een bijdrage van het stichtingsbestuur ogenschijnlijk vermindert is tot € 201.000,-  Deze bijdrage bestempelde ik ooit als sigaar uit eigen doos.

Maar zelfs de vermindering van de gemeentelijke garantstelling is twijfelachtig. Het bouwkrediet omvatte immers ook een garantie van € 100.000,- van het stichtingsbestuur. Ik heb daar destijds mijn verwondering al over uitgesproken.

Namelijk dat de gemeente (maar ook de raad) garanties accepteert van instanties (de stichting) die in financieel opzicht niet in staat zijn om garanties van een dergelijke omvang af te geven.

De van de stichting ontvangen € 140.000,- kan dus ook verdeeld worden in € 100.000,- aflossing van de oorspronkelijk door haar afgegeven garantie en € 40.000,- ter vermindering van de door de gemeente afgegeven garantstelling. In ieder geval wijst de toelichting in de voorjaarsnota in die richting.

Maar los van deze details heb ik het grootste probleem met het feit dat Olierook de garantstelling bij het bouwkrediet probeert op te tellen en op die manier de suggestie wekt dat de kosten binnen de begroting blijven.

Op basis van de hedendaagse inzichten blijven ze dat niet, maar overstijgen ze die met € 341.000,- en de voor mij wezenlijke vraag is, had de raad daarvan niet tijdig en volledig van op de hoogte dienen te worden gesteld.

En dien je dat dan niet via de formele weg te doen (zoals van Male terecht suggereerde) namelijk de raad  informeren en verzoeken om een aanvullend krediet. Daarmee wordt het bedrag niet minder, maar zorg je er wel voor dat je als raad in de toekomst serieus genomen wordt.

Het gaat me dus niet om de hoeveelheid geld die dit project uiteindelijk gaat kosten, maar om de vraag of de raad zichzelf serieus wenst te nemen als haar budgetrecht in geding is.

Voorgeschoteld

Eerder schreef ik al, dat ik hoopte dat de commissievergadering wat duidelijkheid zou brengen over de situatie rond de Drom. Dat is gelukt. Overigens niet dank zij de inbreng van SP woordvoerder Snoek die over dit onderwerp er het zwijgen toe deed.

Maar door het aandringen van  van Marle en van Oostende die ook vraagtekens hadden bij voorstelling van zaken in de voorjaarsnota 2014 voor wat betreft de Drommedaris.

Van Marle was zelfs zo opgewonden dat hij zijn vragen al bij het het verkeerde agendapunt (de jaarrekening) naar voren wilde brengen.

Omdat hij daarbij wat moeite had bij het vinden de juiste documentatie werd er (van de publieke tribune?) Prietpraat geroepen.

Zo zie je maar, je hoeft er niet bij te zitten om toch een beetje mee te kunnen doen.

De helderheid werd verschaft door wethouder Olierook, die inviel voor wethouder de Jong (geloof ik), omdat die nog niet was ingewerkt.

Na enig aandringen door van Marle en van Oostende liet Olierook weten dat er twee raadsbesluiten waren. Eén over een bouwkrediet en een over een garantstelling en dat beiden nodig waren om de kosten van de verbouwing te dekken.

Beiden?

Er zijn geen twee raadsbesluiten over het uiteindelijke bouwkrediet. Er is er maar één bouwkrediet en dat bedraagt € 2. 521.000.-

Onderdeel daarvan is de garantstelling. De voorstelling van zaken dat het hier om twee verschillende kredieten gaat (die bij elkaar kunnen worden opgeteld) is een onjuiste voorstelling van zaken.

Het heeft geen ander doel dan te verhullen dat het college zich heeft schuldig gemaakt aan plichtsverzuim.

Raadsleden die kritische vragen stellen worden vanuit het college dikwijls bestookt met formaliteiten. Het wordt (wat mij betreft) tijd dat nu ook eens in omgekeerde richting gebeurd.

Namelijk dat het college er op gewezen wordt dat zij haar formele verplichtingen (de raad tijdig en adequaat informeren) niet nakomt.

Van de SP (en de overige coalitiepartijen) hebben we in dat opzicht niets te verwachten. Toen de SP nog in de oppositie zat bliezen ze op dat punt nog hoog van de toren, maar nu ze zelf onderdeel uitmaken van de macht slikken ze alles wat hun door het college wordt voorgeschoteld.