“Olifant in de kamer” is de vertaling van de Engelse uitdrukking ‘‘Elephant in the room”. Het is een metafoor voor een overduidelijke probleem of risico dat niemand wenst (of durft) te bespreken.
De olifant in de kamer die hier ter discussie staat is het feit dat de gemeente Enkhuizen (om een vakantiedorpje in het recreatieoord gerealiseerd te krijgen) haar toevlucht heeft genomen tot een gecompliceerde ruilhandel.
Om dat te verduidelijken.
Stel U wilt van de gemeente een stuk grond kopen om een garagebedrijf te stichten. De gemeente stelt U vervolgens voor om de grond niet te kopen, maar de aanleg van de riolering elders in de stad te bekostigen.
De aannemer (die U hebt ingeschakeld om de garage te bouwen) heeft uiteraard geen ervaring met de aanleg van riolering en moet daarvoor een gespecialiseerd bedrijf inschakelen die vervolgens een kostprijs berekent.
Als die kostprijs HOGER is dan de prijs die U normaal gesproken voor de grond zou moeten neertellen, dan verslijt de gemeente U kennelijk voor een imbeciel.
Als ze GELIJK is aan de grondprijs, dan vraagt U zich af waarom U niet gewoon kunt betalen voor de grond en de gemeente die betaling gebruikt om het werk uit te laten voeren dat ze (normaal gesproken) tot HAAR verantwoording rekent.
Als de kostprijs van de aanleg van riolering LAGER is, dan hebt U een vriendje bij de gemeente die U een helpende hand toesteekt, omdat U dan in bezit komt van de grond tegen een lagere prijs dan U normaal gesproken zou moeten hebben betalen.
Ik heb de logica van deze handelswijze op tal van manieren aan de kaak proberen te stellen. Bijvoorbeeld door mijn kanttekening (red) Herringtown.
Reacties door politiek verantwoordelijken blijven uit. Men is kennelijk niet bereid om deze olifant in de kamer te bespreken. Maken zij deel uit van een complot? Begrijpen ze het niet? Begrijpen ze het wel maar vinden ze het electoraal gezien niet opportuun? Ik weet het niet, het is aan hen om aan hun kiezers uit te leggen waarom ze deze olifant in de kamer weigeren te bespreken.
Bovendien is dit niet de enige olifant in de kamer die men weigert te bespreken. Er zijn er meerdere, waarvan één die ook betrekking had op het REZ.
Ik heb het uiteraard over de aankoop van de Uilenbanen.
Daar ging het om de aankoop van een zakelijk recht (het uitbaten van tennisbanen op grond van de gemeente) dat werd voorgesteld als grondaankoop.
De waardebepaling van dat zakelijk recht werd niet gedaan door een accountant, wat je normaliter zou mogen verwachten, maar door een makelaar in onroerend goed.
Dat zakelijk recht werd vervolgens 3 maanden later weer van de hand gedaan tegen een lagere prijs dan men er voor had betaald.
Deze beslissing werd met grote spoed door de raad gejaagd (3 weken waarin begrepen kerstmis en nieuwjaar).
Normale voorbereiding via de commissie werd achterwege gelaten. Met de formele reden voor die spoed, verbetering vlekkenplan, werd vervolgens 5 jaar lang niets gedaan.
Het zakelijk recht dat voor meer dan een half miljoen werd gekocht, was feitelijk niets waard, omdat de exploitatie van tennisbanen verliesgevend was.
Wie wel van die van die aankoop profiteerde was Sprookjeswonderland.
Die kon uitbreiden op de manier die haar het beste uitkwam.
Ook over deze olifant heb ik vaak geschreven. Allemaal na te lezen in het archief van dit blog en altijd zonder noemenswaardige reactie van de politiek verantwoordelijken. Dus is het daarom gek te veronderstellen dat ze allemaal deel uit maken van een complot dat “vriendjespolitiek” heet?
De democratische rechtstaat is gebaseerd op een verdeling van rechten en plichten die voor iedere inwoner van die rechtstaat gelijk zouden moeten zijn.
Vriendjespolitiek legt de bijl aan de wortel van die rechtstaat en zou om die reden dan ook door elke rechtgeaard democraat bestreden moeten worden.
Alleen valt daar in Enkhuizen nog weinig van te merken.
Pim's Prietpraat 